เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 342

ตอนที่ 342 ภาพเหตุการณ์อันแปลกประหลาด2

เธอพูดใส่ร้ายป้ายสีเหมือนกับเธอและเป่หมิงโม่เป่หมิงโม่ก็คือดอกเหอฮอนที่อาบยาพิษนั่นส่วนเธอก็คือเหล่าปลาน้อยที่แหวกว่ายไปมาโดยไม่คิดอะไร......

แต่ได้ยินมาว่า ปลามีความจำเพียง7วินาทีพอผ่านไป7วินาทีแล้ว เจ้าปลาเหล่านั้นก็จะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ7วินาทีก่อนหน้านี้จนสิ้น และวนเวียนอยู่แบบนี้......

หากเธอมีความจำเพียง7วินาทีก็คงดี เพราะถ้าเป็นแบบนั้น เธอจะได้ลืมเรื่องราวต่างๆที่ทำให้เจ็บปวดให้หมดสิ้นไป......เฉิงเฉิงเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เงยหน้าขึ้นพร้อมส่งยิ้มบางๆให้กับกู้ฮอน สายตาแบบนั้น......

ช่างใจตรงกันกับเธอเสียจริงเธอรู้สึกซาบซึ้งจนจูงมือน้อยของเฉิงเฉิง เดินเข้าไปล้างมือในห้องน้ำพร้อมกันสามแม่ลูก......     

*

หลังจากที่กู้ฮอนพาลูกๆไปล้างมือกลับมาเรียบร้อยแล้ว อาหารบนโต๊ะก็เย็นชืดไปหมดแล้วเธอจึงเอาเข้าไปอุ่นในไมโครเวฟทีละจานสามแม่ลูกก็ได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเสียที ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจยิ่งนัก......ยากที่จะได้มา!

“งัมๆ......มะเขือผัดหมูสับฝีมือแม่อร่อยมากๆเลยครับ......ยังเป็นสูตรเดิมอยู่เลย ยังคงเป็นรสชาติที่คุ้นเคย......”

หยางหยางพูดชมขึ้นมาเหมือนคำโฆษณาที่คุ้นหู“โอ้โห เริ่มโฆษณาขายชาสมุนไพรด้วยเหรอเนี่ย? ค่อยๆกิน ไม่มีใครแย่งกินสักหน่อย......”

กู้ฮอนพูดเจือเสียงหัวเราะอย่างเอ็นดู เมื่อเห็นหยางหยางกินอย่างรีบร้อนเหมือนนักกินตัวน้อยเฉิงเฉิงกลับนั่งกินอย่างสุภาพเรียบร้อย

ความอร่อยที่กินเข้าไปในปาก แต่มีความสุขที่ใจ......กู้ฮอนชายตามองไปยังฉิงฮัวที่ยังคงยืนเป็นเทพเจ้าเฝ้าประตูอยู่ตรงนั้นจากนั้น

เธอจึงโบกมือเรียกเขา“ฉิงฮัว คุณหิวไหม มากินด้วยกันสิ!”ฉิงฮัวประหลาดใจกับความห่วงใยนี้ของเธอ ความจริงแล้ว เขาเองก็ยังไม่ได้ทานมื้อเย็นเหมือนกัน ซึ่งตอนนี้ก็หิ้วไส้กิ่วแล้วเหมือนกันหยางหยางกลับมองไปที่ฉิงฮัว

ก่อนจะพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ “หัวฟูก็เป็นคนทำอาหารอยู่แล้ว จำเป็นต้องกินข้าวด้วยเหรอ?”ความแค้นที่ไม่ยอมปล่อยเขาขึ้นมาหาแม่เมื่อสักครู่นี้ เจ้าตัวแสบยังคงจำได้แม่นเลยทีเดียว!ฉิงฮัวจึงทำได้เพียงส่ายหน้าไปมา เม้มปากอย่างเก้อเขิน “ไม่เป็นไรครับ คุณกู้ฮอน ผมไม่หิวครับ”

เฮ้อ......จริงดั่งคำโบราณท่านว่าไว้ มีแค่สตรีและคนถ่อยที่เข้าด้วยได้ยากส่วนเป่หมิงโม่นั้น ก็ยังคงยืนสับสนกับดอกเหอฮอนที่ริมหน้าต่าง ว่าทำไมถึงได้เหี่ยวเฉาลงไปภายในชั่วค่ำคืน?ถึงแม้ว่าอายุของดอกไม้จะไม่ยืนยาว

แต่ก็ไม่น่าจะสั้นขนาดนี้......กู้ฮอนกินข้าวกับลูกๆอย่างมีความสุข พลางแอบเหลือบมองเป่หมิงโม่ไปด้วยแค่ดอกเหอฮอนตายไปช่อเดียว นายคนนี้จำเป็นต้องเสียใจขนาดนี้เลยเหรอ?แต่ ยิ่งเขารู้สึกเสียใจมากเท่าไหร่

เธอก็ยิ่งสะใจมากเท่านั้น!เพราะตีให้ตายเธอก็ไม่มีวันบอกเขาหรอกว่า ที่จริงแล้ว เมื่อคืนเธอเอาดอกเหอฮอนช่อนั้น ไปแช่ในช่องฟรีซทั้งคืน!ดอกไม้ที่ชอบอากาศร้อนชื้นอย่างดอกเหอฮอน พอละลายน้ำแข็งแล้ว ก็ต้องเหี่ยวเฉาไปเป็นธรรมดา......

หึหึ สมน้ำหน้า!ช่างเป็นภาพที่แปลกประหลาดมากสามแม่ลูกนั่งกินข้าวอย่างมีความสุขเป่หมิงโม่ยืนเก็บเศษกลีบดอกไม้ในตู้ปลาอยู่ที่ริมหน้าต่างฉิงฮัวยืนอยู่ตรงประตูเพียงแต่ กลับรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเล็กๆที่ยากจะมีให้เห็นถึงแม้ว่าจะขาดบางสิ่งบางอย่างไป......