เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 414
ตอนที่ 414 หยาดน้ำตาที่ปรากฏในนัยน์ตา2
เขาใจสั่นระริก เสียงพูดอันคุ้นเคยดึงเขาให้กลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง
“กู้ฮอน......” เมื่ออ้าปากก็พบว่าเสียงของตัวเองแหบแห้งเสียจนไม่น่าฟัง
“ฉันอยู่นี่ คุณหิวน้ำใช่หรือไม่” กู้ฮอนที่ยืนอยู่ข้างเตียง ร่างกายเครียดเกร็ง รีบคลำหาทางเทน้ำเปล่าไปหนึ่งแก้ว แล้วเสียบหลอดลงไป “มา ดื่มน้ำให้ชุ่มคอสักหน่อย”
หลังจากเป่หมิงโม่ดูดหลอดดื่มน้ำก็รู้สึกดีขึ้นช้าๆ
เขาสูดลมหายใจลึก คิ้วขมวด “ทำไมถึงไม่เปิดไฟ”
“อ่อ......กลัวจะรบกวนแล้วทำให้คุณตื่น......” กู้ฮอนกลอกนัยน์ตาไปมา โชคดีที่ภายใต้แสงสลัวอันเลือนลาง เขามองไม่เห็นอาการกินปูนร้อนท้องของเธอ
เป่หมิงโม่เงียบไปสักพักหนึ่ง จากนั้นก็ยื่นมือออกมาควานหามือของเธอ มาจับไว้ในอุ้งมือของตัวเอง ถึงค่อยรู้สึกจิตใจสงบลง
“กู้ฮอน เมื่อตะกี้ผมฝันเรื่องหนึ่ง......”
“หือ”
“ผมฝันเห็นปลาหมึกตัวน้อยพาดอยู่บนใบหน้าของผม......” เขาเอ่ยพูดไป มืออีกข้างก็ยื่นไปแตะที่แก้มโดยไม่รู้ตัว แล้วก็ตกตะลึง “แปลกจริง ทำไมหน้าถึงได้เปียกชื้นกัน” ราวกับว่าความฝันนี้เหมือนจริงซะจนทำให้ตกตะลึง
“อ่อ......เรื่องนี้ เมื่อตะกี้ฉันใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดใบหน้าให้คุณไปรอบหนึ่ง......” กู้ฮอนพยายามพูดมั่วซั่ว
ความจริงแล้ว เธอตกใจมาก เมื่อตะกี้นี้เหมือนกับว่าตัวน้อยจะจูบไปแก้มของเขาอย่างบ้าคลั่ง ไม่เปียกชื้นก็น่าประหลาดแล้ว!
“......” เขาเงียบขรึม คิ้วขมวด “เมื่อตะกี้เหมือนกับว่าจะได้ยินเสียงเด็กน้อยร้องไห้ของปลาทะเลตัวหนึ่ง......อืม ก็เหมือนกับเสียงร้องของเด็กแบบนั้น......”
“มีด้วยหรือ ฉันไม่เห็นได้ยินเลย! คุณหลอนไปเองหรือเปล่า” กู้ฮอนกลอกตามองบน พูดมั่วซั่วต่อไป
เสียงร้องไห้นั้นก็เป็นของตัวน้อยไม่ใช่หรือ
สวรรค์ ไอ้หมอนี่เดี๋ยวก็ปลาหมึกน้อย เดี๋ยวก็ปลาทะเลตัวน้อย ลูกสาวของเธอดูไม่ได้ขนาดไหนกัน มีชีวิตไปๆมาๆก็หยุดอยู่ที่สถานภาพปลาตัวหนึ่งซะอย่างนั้น
คาดไม่ถึงเลยว่า คำพูดเหล่านี้ของเป่หมิงโม่ จะกระตุ้นให้กู้จิ่วจิ่วที่แอบอยู่ใต้เตียงโมโหจนถูกแอนนิปิดปากเล็กๆ
“อุ๊บ......” ตัวน้อยร้องโมโหออกมาคำหนึ่ง
“......” แอนนิลนลาน
“......” กู้ฮอนก็สูดลมหายใจลึกเย็น
“......” เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว “คุณได้ยินไหม เสียงนั้นแหละ เมื่อตะกี้ก็ร้องอีกแล้ว......”
“ไม่......ไม่มีนิ......ไม่ว่าอย่างไรฉันก็ไม่ได้ยิน” กู้ฮอนหัวเราะแหะๆสองที ตกใจจนหัวใจจะหยุดเต้น ส่งเสียงกรีดร้องภายในใจว่า ลูกรักจ๋า ลูกอย่างสร้างความวุ่นวายเพิ่มเติมให้กับหม่าม้าอีกจะได้ไหม เป็นเด็กดีนะ......
“อย่างนั้นหรือ” เป่หมิงโม่พึมพำด้วยความสงสัย กระดิกหูตั้งใจฟังอยู่สักพักหนึ่ง......
ก็ไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ของเจ้าปลาทะเลน้อยตัวนั้น แต่ทว่า
เขาสูดจมูกไปมา......
“เหมือนกับว่าจะมีกลิ่นแปลกๆ......อืม......”
คิ้วเขาขมวด “ราวกับว่าอยู่ข้างหมอน......”
กู้ฮอนโผเข้าไปใกล้โดยไม่รู้ตัว เมื่อสูดดม
ก็ทำให้ผู้คนที่พบเห็นหรือได้ยินล้วนตกตะลึงได้ในทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ