เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 413

ตอนที่ 413 หยาดน้ำตาที่ปรากฏในนัยน์ตา1

เธอส่งสายตาให้สัญญาณหวีหรูเจี๋ยว่าอย่าเอ่ยเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าตัวน้อย

เพราะว่าตั้งแต่ต้นจบนั้นเธอบอกตัวน้อยเพียงแค่ว่า เป่หมิงโม่เป็น เทพเจ้าแห่งสุขา เป็นคนสารเลวคนหนึ่ง

“......” หยาดน้ำตาเอ่อคลอนัยน์ตาในชั่วพริบตา มองไปยังตัวน้อยอย่างตื่นเต้นชั่วครู่แล้วเอ่ยตอบว่า “เธอ......เธอมีชื่อว่าอะไร”

“กู้จิ่วจิ่วค่ะ”

“คืนวันนี้เธอพาเธอมาที่นี่......” เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหวีหรูเจี๋ยเดาอะไรบางอย่างออก

กู้ฮอนพยักหน้า “ฉันพาจิ่วจิ่วมาเยี่ยมเขา ไม่มีอะไรมาก......ยิ่งไปกว่านั้น เขายังคงไม่รู้จักจิ่วจิ่ว ดังนั้นคุณป้าหวีหรูเจี๋ยจะช่วยฉันรักษาความลับนี้ไว้ได้หรือไม่คะ”

หวีหรูเจี๋ยไม่เข้าใจ มองไปยังแววตาอันแน่วแน่ของกู้ฮอนแล้ว เธอก็ทำได้เพียงแค่พยักหน้า “แม้ว่าฉันจะรู้สึกเสียดายแทนโม่ แต่ฉันคิดว่าที่เธอทำแบบนี้จะต้องมีเหตุผลของเธออย่างแน่นอน......กู้ฮอน ให้ฉัน......กอดเธอหน่อยได้ไหม”

กู้ฮอนลังเลไปชั่วขณะ จากนั้นก็ยิ้มบางพลางปล่อยมือ

“จิ่วจิ่วเด็กดี ให้คุณย่ากอดหน่อยได้ไหมคะ”

“อือ......” จิ่วจิ่วตอบตกลงด้วยน้ำเสียงง่วงนอนราวกับลูกสุนัขตัวน้อยจอมขี้เกียจ ตัวขี้เซาเกาะเต็มตัวไปหมดอย่างเธอนั้น ขี้เกียจจะสนใจว่าใครอยากจะกอดเธอกัน

กู้ฮอนพูดไปพลาง ส่งจิ่วจิ่วให้กับหวีหรูเจี๋ยไปพลาง

หวีหรูเจี๋ยอ้าแขนเทียม อุ้มตัวน้อยแน่น นัยน์ตาเอ่ยคลอไปด้วยหยาดน้ำตา......

“กู้ฮอน......ขอบคุณเธอ......” หวีหรูเจี๋ยพึมพำออกมา

ประโยคขอบคุณประโยคนี้ ทำให้กู้ฮอนนัยน์ตาแดงในชั่วพริบตา

เธอรู้ว่าหวีหรูเจี๋ยเอ่ยขอบคุณเธอที่คลอดลูกสาวให้แทนเป่หมิงโม่ แต่สิ่งที่หวีหรูเจี๋ยไม่รู้ก็คือ แท้จริงแล้วเธอยังคลอดลูกชายฝาแฝดคู่หนึ่งให้กับเป่หมิงโม่ด้วย

และนี่ก็คือสิ่งที่โม้จิ่งเฉิงปิดบังหวีหรูเจี๋ยอย่างสุดความสามารถ

เพราะโม้จิ่งเฉิงเคยพูดไว้ว่า ถ้าหากหวีหรูเจี๋ยรู้ว่าที่เมืองAยังมีหลานชายที่น่ารักอีกคู่หนึ่งแล้วล่ะก็ เธอจะต้องกลับไปเมืองAโดยไม่สนใจสิ่งใดอย่างแน่นอน!

นี่เป็นเรื่องที่โม้จิ่งเฉิงไม่ยินยอมที่จะเห็นเป็นอย่างมาก!

*

ภายในห้องที่เต็มไปด้วยความมืดมิด มีเพียงแค่ริมหน้าต่างที่มีแสงจันทร์สลัวๆส่องเข้ามา

เป่หมิงโม่นอนอยู่บนเตียง ข้างเตียงยังมีเสาเหล็กที่ห้อยขวดน้ำเกลืออยู่ขวดหนึ่ง สายน้ำเกลือสีใสลากยาวจากขวดน้ำเกลือมายังหลังมือข้างหนึ่งที่วางอยู่นอกผ้าห่มของเป่หมิงโม่

ดวงตาคู่นั้นของเขาปิดสนิท หลับลึกเป็นอย่างมาก

ไม่เหมือนกับตอนตื่น ที่มีลักษณะท่าทางยิ่งยโส คิดว่าตัวเองใหญ่ที่สุด

เขาในตอนนี้นั้น ดูผ่อนคลายและใจดีมาก

ราวกับว่าหลายปีมานี้ ไม่เคยได้นอนหลับอย่างสงบสบายใจแบบนี้มาก่อน

ความเกลียดชังที่สะสมมาเป็นเวลายาวนานทำให้เขารู้สึกไร้เรี่ยวแรง

ทว่ากลับถูกตาข่ายแห่งความอาฆาตแค้นร้อยรัดพันแน่น หมดสิ้นหนทางที่จะปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ......

*

ทันใดนั้น ประตูภายในห้องก็ถูกผลักให้เปิดออกอย่างเงียบงัน

กู้ฮอนอุ้มตัวน้อยเดินเข้ามาอย่างหลบๆซ่อน ๆ

แอนนิก็ตามหลังมาติดๆ

“หม่าม้า......มืดจังค่ะ......” ตัวน้อยทำปากจู๋เอ่ยเสียงกระซิบ

“ชู่” กู้ฮอนรีบปิดปากจิ่วจิ่ว มองไปทางแอนนิแล้วเอ่ยว่า “เธออุ้มตัวน้อย ฉันจะไปดูเขาก่อน”

เธอเอ่ยพูดแล้วส่งจิ่วจิ่วให้แอนนิ จากนั้นก็ย่องเบาไปจนถึงข้างเตียงของเป่หมิงโม่