เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 44

ตอนที่ 44 เป็นคนรักของเขา2

เธอพยายามปกปิดความรู้สึกภายในใจที่ว้าวุ่นของเธอ เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างจริงจัง แล้วพูดออกมาเบาๆ “ทำไมกัน”

ทำไมกัน

ก่อนหน้านี้ พวกเขายังไม่ค่อยจะลงรอยกันอยู่เลย ไม่ยอมกันเหมือนน้ำกับไฟ แล้วทำไมวันนี้กลับพูดให้เธอไปเป็นคนรักของเขา ทำไมกัน

เธอไม่เข้าใจ คนที่เพียบพร้อมอย่างเขา ทำไมถึงยังเลือกเธอ

และที่ไม่เข้าใจกว่านั้น หรือเป็นเพราะอุบัติเหตุครั้งนี้ทำให้เขาเปลี่ยนไป เปลี่ยนทัศนคติของเขาที่มีต่อเธอเพียงชั่วข้ามคืน

อีกเรื่อง……ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่บนรถ แท้จริงแล้วเป็นใครกัน

ภายในใจของกู้ฮอนมีคำถามอยู่มากมายเต็มไปหมด จนเธออยากถามให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย

จากนั้น เธอมองไปที่ใบหน้าไร้ความรู้สึกของเขา และก็พบร่องรอยของความเหนื่อยล้า เธอไม่พูดอะไร

เหมือนหัวใจโดนของบางอย่างฉีกจนเจ็บปวด

เขาเม้มปากแน่น แล้วดึงแขนเธอเข้าไปในอ้อมกอดเขาอีกครั้ง เขาเอาหน้าผากวางเบาๆบนหัวของเธอ น้ำเสียงไม่สบายใจ พูดหยอกล้อว่า——

“อะไรกัน เหมือนที่คนเขาชอบพูดกันว่า เลขาทำงานไปทำงานมา ก็มาทำงานบนตัวของเจ้านายหรือ”

พอเขาพูดจบ

กู้ฮอนที่สับสนก็มีเสียงระเบิดในสมองดังตูมขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้นสติเธอก็กลับมา

หน้าเล็กแดงขึ้นมา กำปั้นเล็กๆของเธอทุบไปที่หน้าอกแข็งแรงของเขา

แต่เธอก็ทุบไปโดนตรงที่เขากำลังเจ็บอยู่พอดี ทำให้เขาร้องครวญเสียงต่ำออกมา

ร่างกายเล็กๆของเธอรีบออกมาจากอ้อมแขนเขา โกรธจนหน้าแดงไปหมด เธอชี้ไปที่จมูกของเขา กัดฟันแล้วพูดว่า “เป่หมิงโม่ คนลามก”

ทำไมถึงพูดว่าเลขาทำงานไปทำงานมา ก็มาทำงานบนตัวของเจ้านายนะ

เธอแค่ได้รับเงินจากท่านเป่หมิง

ให้มาคอยจับตาดูเขาเท่านั้น เธอกับเขาเป็นศัตรูกัน

ทำไมถูกศัตรูเล่นงานเองซะแล้วล่ะ

กู้ฮอนนะกู้ฮอน เธอยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยนะ

รอยยิ้มชั่วร้ายที่อยู่บนมุมปากของเขา กู้ฮอนอยากจะตีตัวเองจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจูบที่เพิ่งโดนเขาจู่โจมเมื่อครู่เกือบทำให้เธอยอมแพ้เสียแล้ว

เป่หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้น ท่าทางที่คาดเดายากของเขา

เขาเอนหลังพิงหัวเตียงสบายๆ

เขากอดอก ดวงตาดื้อรั้นเหลือบมองเธออย่างใจเย็น “ถ้าฉันเป็นคนลามกจริงๆ ตอนนั้นที่เธอปีนขึ้นมาบนเตียงฉัน ฉันคงไม่เตะเธอลงไปหรอก”

น้ำเสียงเย็นของเขา ค่อยๆเตือนถึงความอับอายของเธอในงานเลี้ยงอาหารค่ำ

แก้มทั้งสองข้างของกู้ฮอนแดงแปร๊ด ริมฝีปากสั่นเทา “เป่หมิงโม่ ฉันจะพูดอีกครั้งนะ วันนั้นฉันไม่ได้ขึ้นไปบนเตียงของนาย ฉันถูกใส่ร้ายและถูกส่งไปที่เตียงนาย โอเค๊ คุณผู้ชายคุณต้องแยกให้ชัดเจนระหว่าง คนที่ลงมือเองและคนที่ถูกกระทำนะคะ”

แค่คำพูดง่ายๆสองคำ แต่ทำไมมันพูดยากนักนะ

เธอปฏิเสธอย่างรวดเร็วเหมือนที่เขาคิดไว้ เป่หมิงโม่ไม่โกรธและไม่ยิ้ม ใบหน้าเรียบเฉยจนแทบมองไม่ออกว่ารู้สึกยังไง เขาซ่อนอารมณ์ความรู้สึกไว้อย่างดี

เธอถึงกับสำลักและมองเขาอย่างแค้นใจ จากนั้นก็พูดต่อ “เป่หมิงโม่ ฉันเป็นเลขาที่พ่อของคุณส่งมา คุณไม่ต้องมาหวังอะไรกับตัวฉัน ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันไม่ใช่พวกผู้หญิงง่ายๆนะ คุณจะไปหามาเป็นคนรักก็ไป เพราะนั่นเป็นเรื่องของครอบครัวคุณ แต่อย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันเด็ดขาด”

“ยุ่งวุ่นวายหรือ” เป่หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้น ปรากฏรอยยิ้มชั่วร้ายในแววตา “กู้ฮอน เธอเข้าใจความหมายของมันไหม”

เธอรู้สึกถึงน้ำเสียงที่ไม่หนักแน่นของเขา กู้ฮอนกะพริบตา เธอทำหน้ามุ่ยด้วยความอึดอัด “ไม่ต้องมาเล่นเกมถามคำกับฉัน เป่หมิงโม่เรื่องวันนี้ฉันจะไม่รายงานกับพ่อของคุณ ฉันจะทำเป็นไม่เคยเกิดขึ้น และหวังว่าคุณจะไม่พูดเรื่องนี้กับฉันอีก ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ คุณก็พักผ่อนเยอะๆ ท่านประธานบ้าอำนาจ”

น้ำเสียงเดิมๆของเธอ กลัวว่าเขาจะทำให้เรื่องมันยากขึ้น กู้ฮอนหมุนตัวเดินตรงไปยังประตู

ตอนที่มือเธอจับประตู เสียงต่ำของเป่หมิงโม่ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง——

“พนันกัน เอาไหมล่ะ”

น้ำเสียงทีเล่นทีจริงของเขา ทำให้หัวใจเธอเต้นขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

เธอชะงัก ถามขึ้นอย่างไม่เต็มใจ “พนันอะไร”

“พนันว่าภายในหนึ่งสัปดาห์ เธอจะปีนขึ้นมาหาฉันบนเตียงด้วยตัวเองไงล่ะ”

ครั้งนี้ เขาเน้นคำว่าด้วยตัวเอง

ร่างเล็กสั่นอย่างเห็นได้ชัด เธอหมุนตัวกลับทันที ดวงตาสีดำสนิทจ้องไปที่เขา