เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 450

ตอนที่ 450 กระโจนเข้าไปข้างกายของเธอ2

“แล้วจะทำไม สองปีก่อน เพราะโครงการ‘หยิง’ นายทำให้ฉันต้องขายหน้าอยู่หลายครั้ง ตอนนี้มันไหม้ไปแล้ว กลายเป็นตึกที่สร้างไม่เสร็จ ฉันยังไม่ทันดีใจเลย แล้วทำไมต้องเลี่ยงด้วย” เธอทำสีหน้าเหมือน‘อยากเป็นศัตรูกับนายใจจะขาด’

เขาเลิกคิ้วขึ้น เลิกมุมปากขึ้น “ช่างเถอะ บางทีอาจเป็นเพราะว่าเธอ ทำให้หยินปู้ฝันแพ้ได้น่าสมเพชขึ้น”

เธอส่งสายตาพิฆาตไปให้เขา ในตอนนั้นเอง——

ปังๆๆ~

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างรีบร้อน

“กู้ฮอน เธออยู่ไหม เธอเพิ่งตะโกนขอความช่วยเหลือใช่ไหม กู้ฮอน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม” เสียงกังวลของหยินปู้ฝันดังขึ้น

กู้ฮอนตกใจ

เป่หมิงขมวดคิ้วโดยอัตโนมัติ แล้วก้มหัวลงอย่างไม่สนใจ เธอประกบริมฝีปากของเธอ ปล่อยให้ หยินปู้ฝันตะโกนเสียงแหบเสียงแห้งอยู่นอกประตู——

“กู้ฮอน อย่าทำให้ฉันตกใจสิ ตอบฉันกลับมาหน่อย……” หยินปู้ฝันอยู่ห้องถัดไปจากกู้ฮอน เขาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ดูเหมือนจะได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือ เขาออกมาทั้งที่ยังไม่ได้ใส่รองเท้าด้วยซ้ำ แล้วเคาะประตู กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกู้ฮอน

“อู้……” กู้ฮอนหัวใจเต้นแรง อยากผลักเป่หมิงโม่ออก

ผู้ชายคนนี้ทำท่าดื้อรั้นเหมือนว่าฉันจะไม่ยอมไปเปิดประตู

เขาจูบผู้หญิงสวยในอ้อมกอดอย่างบ้าคลั่ง

ปัง ปัง ปัง

เสียงหยินปู้ฝันถีบประตูอย่างแรง

แต่ประตูแน่นหนามาก ถีบออกไม่ได้เลย

“กู้ฮอน กู้ฮอน” หลังจากหยินปู้ฝันตะโกนเรียกสองครั้งแล้วไร้ซึ่งคนตอบกลับ เขาก็พูดอย่างกังวล “เธอไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะรีบไปแจ้งความ ฉันจะไปเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมาช่วยเธอนะ”

หัวใจกู้ฮอนบีบรัดแน่น “……”

เป่หมิงโม่ได้ยินหยินปู้ฝันพูดว่าจะแจ้งความ เขาถึงได้คลายมือที่พันธนาการเธอออก

กู้ฮอนหายใจหอบเสียงดัง

มองอันธพาลคนนี้ด้วยสายตาโหดร้าย ส่งสัญญาณบอกให้เขาทำตัวดีๆหน่อย

จากนั้น ก็ผลักเป่หมิงโม่ออกอย่างแรง แล้วพูดด้วยเสียงเบา “ขอร้องล่ะ นายรีบไปซ่อนเร็ว ห้องน้ำ หรือระเบียงก็ได้”

แต่เขากลับกอดอก ทำท่าเหมือนให้ตายยังไงก็ไม่ไป

“เป่หมิงโม่” เธอตวาดเสียงต่ำ เธอกระวนกระวายเหมือนมดที่อยู่ในกระทะร้อน “นายรับปากฉันแล้วนะ”

รับปากกับเธอ ว่าจะไม่เปิดเผยความสัมพันธ์เรื่องแต่งงานแทนของพวกเขาในตอนนี้

เขาจึงยักไหล่ แล้วหมุนตัวเดินจากไป……

กู้ฮอนรีบวิ่งไปที่ประตู——

แต่เห็นร่างของหยินปู้ฝันกำลังจะเข้าไปในลิฟต์ เธอรีบตะโกนเรียกทันที “ปู้ฝัน ฉันไม่เป็นอะไร……”

หยินปู้ฝันชะงักฝีเท้า

เขาหมุนตัวกลับมา แล้ววิ่งมาหาเธออย่างรวดเร็ว เขาหอบแหกๆ “กู้ฮอน เธอ……”

“ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ เมื่อครู่ฉันทำธุระอยู่ในห้องน้ำ เลยมาเปิดประตูช้าหน่อย” เธอยิ้มเก้ๆกังๆ

จากนั้นเธอกวาดสายตามองหยินปู้ฝัน ยังมีฟองแชมพูสีขาวอยู่บนหัวอยู่เลย……

“ฉันตกใจแทบแย่” หยินปู้ฝันถอนหายใจโล่งอก เขาห่อผ้าเช็ดตัวผืนเล็กหนึ่งผืนไว้ที่รอบเอวของเขา โฟมสีขาวไหลย้อยลงมาบนหน้าอก “……ฉันนึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ก็เลย……” เขายิ้มเจื่อนๆแล้วจับฟองที่อยู่บนหัว

ความสามารถในการยั่วยวนของผู้ชายคนนี้​ มันอันตราย​จริงๆ……

“นายฝันไปเถอะ” เธอกลอกตาขาวใส่เขา​ เดินไปข้างๆ​ หยิบเสื้อผ้าที่เขาถอดกองบนพื้นขึ้นมา​ แล้วโยนใส่บนตัวเขาอย่างแรง​ “ใส่เสื้อผ้า​ แล้วออกไปได้แล้ว”

เขาขมวดคิ้ว​ จ้องมองเธออย่างคับแค้นใจ​ “ตั้งไกลกว่าฉันจะมาถึงเมืองS……”

“พอเลย” เธอรีบพูดขัดเขา​ “โครงการสร้างไม่เสร็จ​ของนายอยู่ที่เมืองS อย่าพูดเหมือนมาที่นี่เพราะฉัน”

เขาเลิกมุมปากขึ้น​ แล้วหัวเราะเสียงต่ำออกมา

เขาหยิบกระดาษA4ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ​ แล้วส่งให้เธอตรงหน้า

“อะไร” เธอขมวดคิ้ว​ แล้วรับมาดู——

“ข้อตกลงเรื่องการแต่งงาน​แทน” เธอเบิกตากว้าง​ รีบกวาดสายตาดูเนื้อหาของสัญญา​ แล้วอ่าน​ “หลังจากการแต่งงานแทนสิ้นสุด​ ฝ่ายก.ยินดีมอบสิทธิ์การดูแลบุตรหนึ่งคนให้กับฝ่ายข.​ แต่ฝ่ายข.จะพาลูกไปจากเมืองAไม่ได้​ อีกทั้งต้องรับปากว่าจะนัดเจอกับฝ่ายข.ทุกสัปดาห์​ เพื่อปรึกษา​หารือเกี่ยวกับเรื่องการศึกษาของบุตรชายสองคน……”

นิ้วมือของเธอสั่น​ “ทำไมหลังจากนี้ต้องมาเจอนายทุกสัปดาห์​ด้วย”

“ระบุไว้ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ” เขาเลิกมุมปากขึ้น​ แล้วยิ้มชั่วร้าย

เธอกัดฟัน​ “ปรึกษา​เรื่องการศึกษา​ของลูก คุยกันทางโทรศัพท์​ก็ได้”

“เธอจะใจร้ายขนาดนั้นเชียวหรือ​ ให้ลูกทั้งสองคนคุยแต่โทรศัพท์​ ไม่ต้องเจอหน้ากันหรือไง”

“เขาเจอกันได้แน่นอน”

“งั้นถ้าพวกเขาต้องการเจอพ่อกับแม่พร้อมกันล่ะ”

“……” เธอพูดไม่ออก

ผู้ชายคนนี้เตรียมที่จะตามตอแยเธอไปจนถึงที่สุดเลยใช่ไหม