ตอนที่ 452 กฎของภรรยาชั่วคราวข้อที่สาม2
เขาแสดงสีหน้าเจ็บปวด แล้วชี้ไปแผลที่ถูกยิงตรงสะบักหลังของเขา “แผลของผมเริ่มปวดอีกแล้ว......”
“ตรงไหน” เธอรีบเดินไปข้างหลังเขา แล้วตกใจ “อุ๊ย เลือดไหลแล้ว......บ้าจริง คุณไม่ได้เปลี่ยนยาเหรอ”
เป็นสีหน้าที่ตื่นเต้นตกใจของเธอ เขากลับมีความสุขอย่างพูดไม่ถูก “ซิ่งมาทั้งทาง เพื่อจะรีบมาพบคุณ......”
“คุณนะคุณ......” เธอไม่รู้ต้องพูดยังไงกับเขาอีก “อย่างขยับ เอากล่องยามาไหม”
“เอามาสิ......” เขาพูดไป แล้วเอาปากเข้าใกล้เธอ
เธอเลือดขึ้นสมองทันที ผีบ้าคนนี้ไม่รู้จักกลัวจริง ๆ แล้วดันเขาออกไป “เป่หมิงโม่ คุณจริงจังหน่อยได้ไหม กล่องยาอยู่ไหน”
“ในรถ”
“แล้วรถอยู่ไหน”
“อยู่ลานจอดใต้ตึก”
“ถ้างั้นฉันลงไปเอาตอนนี้......” เมื่อพูดจบ เธอยืนขึ้นหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ ยื่นมือไปแล้วมองหน้าเขาไว้ “ขอกุญแจรถหน่อย”
เขากะพริบตาไปหลายที แล้วค่อย ๆ หยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋าเสื้อให้เธอ
“อย่าได้ใจไป เดี๋ยวให้คุณได้ลิ้มรสความร้ายกาจของเจ้าแม่คนนี้” จากนั้นก็เดินออกจากห้องนอนในโรงแรมนั้น
*
กู้ฮอนเดินตรงไปที่ลานจอดรถข้างโรงแรม
ขณะนั้นฟ้าได้มืดสนิทแล้ว
เธอเปิดมือถือออก แล้วหารถของเป่หมิงโม่ ซึ่งทะเบียนรถของเขานั้นเธอจำได้ดี
ผ่านไปไม่นานเธอก็เจอรถของเขา จึงรีบเปิดฝากระโปรงหลังรถแล้วหยิบกล่องยานั้นออกมา
ในขณะที่เธอกำลังเดินกลับไป......
ทันใดนั้น เหมือนมีเงาคนเดินผ่าน
เธอรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที
ดึงเสื้อคลุมสั้นแน่น ๆ แล้วรีบเดินกลับทางเดิม
ทุกๆสองก้าว เธอจะหันหลังมองข้างหลัง เหมือนมีคนกำลังเดินตามเธอ แต่กลับมองไม่เห็นใคร......
มือถือกล่องยานั้น แล้วเดินกลับถึงโรงแรมอย่างรวดเร็ว
ถึงจะรู้สึกสบายขึ้นมา
จากนั้นหันหลังแล้วเดินเข้าในลิฟต์......
แต่เธอไม่รู้ เงาคนที่เดินตามเธอเมื่อครู่นี้ได้ยืนอยู่หน้าประตูแล้ว และเขามองซ้ายมองขวาเพราะคลาดสายตาจากเธออย่างไม่เต็มใจ……
*
กู้ฮอนกลับถึงห้องพัก
เป่หมิงโม่กำลังนอนตะแคงข้างแล้วจ้องมองกู้ฮอนไว้ แล้วยิ้มอย่างพอใจ “เก่งมาก ดูเป็นห่วงผมมาก กลับมาเร็วกว่าที่คิดไว้ด้วย”
“เป็นห่วงบ้าอะไรของคุณ ฉันกลัวมีคนตามฉันมาต่างหาก ถึงต้องรีบวิ่งไปกลับ......” เธอแตะหน้าอกเบา ๆ โล่งอกไปที
สีหน้าเขาสงสัยขึ้นมากทันที
“มีคนตามคุณเหรอ”
“……ไม่แน่ใจ” เธอยังหายใจเร็วไม่หยุด แล้วถือกล่องยานั้นเดินเข้าไป “คลานลงไป เดี๋ยวฉันใส่ยาให้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ