เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 456

ตอนที่ 456 ปล่อยมือเหมือนถูกมีดบาดในใจ2

“ไม่......ควรพูดว่าเราไม่เคยเริ่มต้นกันด้วยซ้ำสิ......” หยินปู้ฝันยิ้มพูด

กู้ฮอนได้แต่เงียบ

หยินปู้ฝันใช้มือเช็ดหน้าตัวเอง เพื่อให้ความคิดกลับมายังโลกความเป็นจริง “บางทีผมควรออกห่างจากคุณตั้งแต่รู้ว่าหยางหยางเป็นลูกของเป่หมิงโม่......แต่ว่าฮอนฮอน ผมห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้จริง ๆ ทำไมผมถึงชอบคุณ......ทำไมผมถึงรักคุณ......”

“ฉันขอโทษนะ......ปู้ฝัน......” เธอนึกถึงครั้งแรกที่เจอหยินปู้ฝัน ตอนนั้นเขากำลังเล่นกับเด็กผู้หญิงในระเบียงทางเดินใต้ตึกนั้น เขาที่เหมือนคนไม่เต็มในวันนั้น ซึ่งวันนี้เขากลายเป็นทนายที่มากความสามารถไปแล้ว

คำขอโทษจากเธอคำเดียว ทำให้เขาหน้าซีดไปเลย

เหมือนเขารู้จุดจบนี้มาแต่แรกแล้ว แต่ไม่กล้าสู้กับความจริงเท่านั้น......

“ผมอยากถามคำถามสุดท้ายจากคุณ ได้ไหม” หยินปู้ฝันถามอย่างจริงจัง

“อื้ม ถามสิ”

“ถ้าหากว่า......ผมหมายถึง หากว่าผมเป็นคนได้เจอคุณก่อน คุณจะรักผมไหม”

กู้ฮอนเงยหน้าขึ้นแล้วมองดวงตาที่ลึกซึ้งของเขา

“ก็อาจจะ”

จากนั้น เธอก็มอบกอดที่อบอุ่นให้กับเขา

ถ้าโชคชะตาสามารถเลือกได้ เธอคงจะเลือกความรักที่ไม่ต้องเจ็บปวดขนาดนี้หรอก

หยินปู้ฝันรู้สึกตกใจเหมือนกัน แต่ก็รับกอดเธอไว้แน่น ๆ

“จริงเหรอครับ” เสียงเขาแหบแห้งทันที ด้วยสายตาที่ซาบซึ้ง “ต่อให้คุณจะโกหก ผมก็จะเชื่อคุณ”

“ติ๊งต๊อง เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีแล้ว” เธอพูดเสียงเบา ๆ “เหมือนที่ผ่านมา มีความสุขมากกว่าไม่ใช่เหรอ”

อยู่ ๆ เขาก็เงียบลง

ในใจกำลังนึกคิด ว่าเหตุใด อะไรทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาสองคนต้องกลายเป็นการทำตัวลำบากและความเศร้าใจไปแล้ว

เพราะเขาตั้งใจจะคบกับเธอด้วยสถานะที่เป็นแฟนกัน แต่เธอกลับถอยไปหนึ่งก้าว จึงทำให้เขาสองคนกลายเป็นแบบนี้

บางที อากจะถึงเวลาที่เขาจะกลับไปสถานะเดิมแล้วล่ะ......

หยินปู้ฝันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ......

“ไม่ เราต้องเป็นผู้ชายที่เข้มแข็งที่สุด ต้องเห็นคุณมีความสุข ต้องเห็นคุณกับลูก ๆ มีความสุข......” หยินปู้ฝันพูดไป แต่น้ำตาก็คลอไป......

การปล่อยมือครั้งนี้ เหมือนถูกมีดทิ่มแทงจิตใจ แต่หยินปู้ฝันก็ไม่มีทางเลือกแล้ว

ไม่เพียงแต่แม่ของเขารับความรู้สึกนั้นไม่ได้ และเขาก็รู้อย่างชัดเจนว่า คนที่กู้ฮอนรักไม่ใช่ตัวเขาหรอก......

“ฮ่า ๆ ขอบคุณนะ ปู้ฝัน” เธอถึงรู้สึกผ่อนคลาย แล้วยิ้มออกมา

ในถนนที่รถวิ่งผ่านไปมา หยินปู้ฝันกอดเธอไว้นานมาก

*

ทันใดนั้น......

‘ปรื้ดดดดด’......