ตอนที่ 457 ผู้หญิงที่เชื่อถือไม่ได้1
“ลั่วเฉียว......อย่าเพิ่งถามเลย ตอนนี้ฉันกำลังวุ่นวายอยู่......แล้วพวกเด็ก ๆ เป็นไงบ้าง”
ในขณะที่สายตาหยินปู้ฝันไม่ได้ตั้งใจมองเขา เป่หมิงโม่จึงจะฉวยโอกาสเข้าไปต่อยเขา แต่ถูกกู้ฮอนห้ามไว้อีกครั้ง “พอแล้ว หยุดทะเลาะกันได้แล้ว”
เมื่อลั่วเฉียวได้ยินเสียงจากกู้ฮอน “เกิดอะไรขึ้นฮอน ฉัน......ฉันไม่ได้จะทะเลาะนะ……”
“ไม่ได้หมายถึงเธอ” กู้ฮอนจ้องใบหน้าของเป่หมิงโม่ไว้ แล้วคุยกับลั่วเฉียวทางโทรศัพท์ “แค่นี้ก่อนนะ ค่อยคุยกัน”
“เดี๋ยว…...” ลั่วเฉียวรีบหยุดเขาไว้ “คือว่า…...ฮอนฮอน ความจริงฉันมีเรื่องจะคุยด้วย ตอนนี้เธอว่างคุยไหม”
“ไม่ว่าง” เธอกำลังยุ่งกับชายสองคนนี้ จะเอาเวลาว่างที่ไหนมาคุย
“กรรม” ลั่วเฉียวไม่นึกว่าเธอจะปฏิเสธได้เร็วขนาดนี้ แล้วพูดอย่างน้อยใจ “ฮอน ถ้าเธอไม่ว่าง ถ้างั้น......ถ้างั้นฉันจะพาลูกชายเธอไปพักที่โรงแรมในเมือง S แล้วนะ......”
“.…..” กู้ฮอนได้ยินแล้วตกใจ “ว่าไงนะ”
“แฮะ ๆ เธออย่าคิดมาก……ตอนนี้ฉันกับเฉิงเฉิงรอเธออยู่ที่สถานีรถไฟใต้ดินนี้แล้ว เธอรีบมาหาพวกเราเร็วเข้า จะบอกให้นะ เราแอบหนีออกมานะเนี่ย ถ้าเขาเข้าใจผิดว่าเป็นลูกฉันคงลำบากแล้วล่ะ เธอรีบมารับพวกเรากลับไปเลย......”
“ลั่ว เฉียว” กู้ฮอนตะโกนด้วยความโกรธ “ฉันให้เธอช่วยดูแลลูก ๆ ในบ้านไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ทำไมถึงออกมา......”
เธอไม่รู้จะจัดการกับสถานการณ์ ณ ตอนนั้นยังไง
ใครจะคิด ลั่วเฉียวหัวเราะเบาๆ “อ๋อ......เปล่า ไม่ใช่พวกเขา......แค่ฉันกับเฉิงเฉิง......สองคน......”
“ผู้หญิงผีบ้า เธอลองพูดอีกรอบสิ”
“ฉัน…...ฉันไม่พูดแล้ว งั้นแค่นี้ก่อนนะ เราจะรอที่สถานีนะ......บาย......”
“ฮัลโหล ฮัลโหล แล้วหยางหยางล่ะ......”
ตู๊ด ๆ ๆ ๆ
กู้ฮอนจ้องที่จอโทรศัพท์ อยากจะทุบผู้หญิงที่ชื่อลั่วเฉียวคนนี้ให้ตายมาก
ตอนนั้นแอนนิดูแลเด็ก ๆ ได้ดีมาก แต่ทำไมถึงลั่วเฉียวแล้วต้องพาเด็ก ๆ ออกทำให้วุ่นวายแบบนี้
ถ้าพาออกมาทั้งสองก็ว่าไปอย่าง แต่นี่เธอพาออกมาแค่คนเดียว
เธอจำเป็นต้องให้เด็กทั้งสองคนแยกกันอยู่เหรอ
“เกิดอะไรขึ้น ลั่วเฉียวพาลูก ๆ มาเหรอ” เป่หมิงโม่เพิ่งได้ยินเสียงตะโกนของกู้ฮอนก็พอทายออกว่าเกิดอะไรขึ้น
กู้ฮอนจ้องหน้าเขา “คุณทะเลาะของคุณไปแล้วกัน โตเท่า…...แล้ว ยังทำตัวเหมือนเด็ก ๆ อีก ถ้ากำปั้นแก้ไขปัญหาได้คงไม่ต้องไปเป็นทนายแล้ว ไม่อยากสนใจคุณแล้วล่ะ ทางที่ดีชกกันให้ตายไปข้างหนึ่ง จะได้เลิกวุ่นวายกันสักที”
เป่หมิงโม่ถูกเธอด่าจนไม่กล้าหายใจเสียงดัง ได้แต่ยืนจ้องหน้าหยินปู้ฝัน
ชายทั้งสองคน ทำหน้าเอ๋อ
เหมือนเด็กน้อยจริง ๆ
กู้ฮอนกังวลมาก จึงรีบโทรหาหยางหยาง แต่โทรไม่ติด
จากนั้นเธอหันไปแล้วเตรียมจะเรียกแท็กซี่
“คุณจะไปไหน” เป่หมิงโม่ดึกเธอไว้
“สถานีรถไฟ”
“ไปทำอะไรเหรอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ