ตอนที่ 463 ความทรงจำในอดีต1
หยางหยางวิ่งไล่เฉิงเฉิงไปทั่วห้อง กู้ฮอนมองลูก ๆ สองคนนั้นแล้วส่ายหัว จากนั้นหันไปพูดกับเป่หมิงโม่ “วันนี้ฉันยังต้องทำงาน ลูก ๆ ฝากไว้ให้คุณดูแลละกันนะ”
เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว “ไม่…...”
“เป่หมิงเอ้อโม่ อย่าลืมนะว่าคุณมีหน้าที่ดูแลลูก ๆ ด้วย ถ้าคุณละเลยหน้าที่นี้ ฉันอาจจะไปฟ้องคุณที่ศาลได้นะ”
“แล้วคุณยังให้ฉิงฮัวไปทำไม” ท่านโม่ปัดผมไปมาอย่างหงุดหงิด “คุณก็รู้เหมือนกันว่าผมไม่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงลูก......ยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่ชอบการ......”
เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง จึงหยุดพูดไปอย่างกะทันหัน
รูม่านตาของเธอหดตัวลงเล็กน้อย แล้วสีหน้าแสดงออกถึงความน้อยใจ “ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบเด็ก ๆ แต่คุณเคยรับปากแล้ว ว่าจะพยายามใจดีกับพวกเขา คุณจะพยายามรักลูก ๆ สองคนนี้......”
เขาเหลือบมองไปที่หยางหยาง แล้วคิดในใจว่า แค่เด็กคนนี้คนเดียวก็ปวดหัวพอแล้ว ยังต้องดูทั้งสองคนอีก
“ถ้าจะให้ผมดูแลพวกเขา คุณต้องรับปากก่อนว่ากลางคืนจะนอนกับผมคนเดียว” ภายใต้เงื่อนไขที่ท่านโม่เสนอออกมา ในที่สุดก็ต้องยอมเขา
กู้ฮอนยิ้มเล็กน้อย “ตกลง”
*
ณ โรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมือง S
ยามเช้าของวันนั้น ลู่ลู่ถือกล่องสุญญากาศ เข้าไปห้องผู้ป่วยทั่วไปชั้นสอง
“คุณหมอคะ ไม่ทราบว่าผู้ป่วยเตียงที่สามอาการเป็นยังไงบ้างแล้วคะ”
“บาดแผลไม่สาหัสเท่าไหร่ครับ เนื่องจากความวิตกกังวล และอาจจะเป็นไปได้ว่าคนไข้ไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ ฉะนั้นร่างกายจึงอ่อนเพลีย แล้วสลบไปครับ เดี๋ยวเขาก็ตื่นครับ” คุณหมอที่รักษาอธิบาย
“ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ”
“ไม่เป็นไรครับ”
หลังจากหมอไปแล้ว ลู่ลู่ก็เปิดผ้าม่านออกแล้วเข้าไปนั่งข้างเตียงคนไข้ของหยินปู้ฝันอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอเขาตื่นขึ้นมา......
หลังจากนั้นสักพัก......
“แคะ ๆ …...” หยินปู้ฝันไอออกเสีย แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ