เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 463

ตอนที่ 463 ความทรงจำในอดีต1

หยางหยางวิ่งไล่เฉิงเฉิงไปทั่วห้อง กู้ฮอนมองลูก ๆ สองคนนั้นแล้วส่ายหัว จากนั้นหันไปพูดกับเป่หมิงโม่ “วันนี้ฉันยังต้องทำงาน ลูก ๆ ฝากไว้ให้คุณดูแลละกันนะ”

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว “ไม่…...”

“เป่หมิงเอ้อโม่ อย่าลืมนะว่าคุณมีหน้าที่ดูแลลูก ๆ ด้วย ถ้าคุณละเลยหน้าที่นี้ ฉันอาจจะไปฟ้องคุณที่ศาลได้นะ”

“แล้วคุณยังให้ฉิงฮัวไปทำไม” ท่านโม่ปัดผมไปมาอย่างหงุดหงิด “คุณก็รู้เหมือนกันว่าผมไม่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงลูก......ยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่ชอบการ......”

เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง จึงหยุดพูดไปอย่างกะทันหัน

รูม่านตาของเธอหดตัวลงเล็กน้อย แล้วสีหน้าแสดงออกถึงความน้อยใจ “ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบเด็ก ๆ แต่คุณเคยรับปากแล้ว ว่าจะพยายามใจดีกับพวกเขา คุณจะพยายามรักลูก ๆ สองคนนี้......”

เขาเหลือบมองไปที่หยางหยาง แล้วคิดในใจว่า แค่เด็กคนนี้คนเดียวก็ปวดหัวพอแล้ว ยังต้องดูทั้งสองคนอีก

“ถ้าจะให้ผมดูแลพวกเขา คุณต้องรับปากก่อนว่ากลางคืนจะนอนกับผมคนเดียว” ภายใต้เงื่อนไขที่ท่านโม่เสนอออกมา ในที่สุดก็ต้องยอมเขา

กู้ฮอนยิ้มเล็กน้อย “ตกลง”

*

ณ โรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมือง S

ยามเช้าของวันนั้น ลู่ลู่ถือกล่องสุญญากาศ เข้าไปห้องผู้ป่วยทั่วไปชั้นสอง

“คุณหมอคะ ไม่ทราบว่าผู้ป่วยเตียงที่สามอาการเป็นยังไงบ้างแล้วคะ”

“บาดแผลไม่สาหัสเท่าไหร่ครับ เนื่องจากความวิตกกังวล และอาจจะเป็นไปได้ว่าคนไข้ไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ ฉะนั้นร่างกายจึงอ่อนเพลีย แล้วสลบไปครับ เดี๋ยวเขาก็ตื่นครับ” คุณหมอที่รักษาอธิบาย

“ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ”

“ไม่เป็นไรครับ”

หลังจากหมอไปแล้ว ลู่ลู่ก็เปิดผ้าม่านออกแล้วเข้าไปนั่งข้างเตียงคนไข้ของหยินปู้ฝันอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอเขาตื่นขึ้นมา......

หลังจากนั้นสักพัก......

“แคะ ๆ …...” หยินปู้ฝันไอออกเสีย แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

“คุณหยินคะ เมื่อวานนี้ฉันเห็นคุณทะเลาะกับคุณผู้ชายอีกคนเพราะสาวสวยคนนั้น......ฉันอยากรบกวนถามหน่อยค่ะ สาวคนนั้นเธอชื่ออะไรเหรอคะ”

นัยน์ตาหยินปู้ฝันรู้สึกประหลาดใจและรู้สึกถึงความผิดปกติอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาจ้องหน้าเธอไว้แล้วถามด้วยความปกป้องกู้ฮอน “คุณจะถามถึงเธอทำไมครับ”

ลู่ลู่ส่ายหัวอย่างเกรงใจ “ขออภัยด้วยนะคะ คุณหยิน......ฉันไม่ได้หวังร้ายจริง ๆ นะคะ เมื่อสองวันก่อน เป็นการบังเอิญมากที่ฉันได้เจอสาวคนนั้น เธอจิตใจดีงามมากเลยนะคะ เพราะเธอเห็นฉันอาจต้องการใช้เงิน จากนั้นเธอยื่นให้ฉันมาหลายร้อยดอลเลย......ฉันประทับใจมาก......และฉันอยากรู้มากเลยว่าเธอเป็นใครมาจากไหนค่ะ......”

หยินปู้ฝันยังคงทำหน้าแปลกใจ แล้วถามเธอด้วยสัญชาตญาณความเป็นทนาย “เพราะฉะนั้นคุณถึงติดตามเธอเหรอ”

และนี่ก็คงไม่ต้องสงสัยแล้วว่า ทำไมเธอถึงพาเขามาโรงพยาบาล

“คุณ…...คุณเข้าใจแล้วเหรอคะ” ลู่ลู่พยักหน้าด้วยสีหน้าทำตัวไม่ถูก

“สรุปคุณต้องการอะไร” สีหน้าหยินปู้ฝันเริ่มเคร่งเครียด “ที่ช่วยผม ก็เพราะอยากถามเรื่องของเธอ เพราะว่าเธอเคยให้เงินคุณ ฉะนั้นคุณถึงอยากมาขอเงินจากเธอแบบไม่มีที่สิ้นสุดใช่ไหม ผมไม่ยอมให้คุณทำร้ายเธอแบบนี้หรอก”

“ไม่ ๆ คุณหยินเข้าใจผิดแล้วค่ะ......” ลู่ลู่ยกมือปฏิเสธคำพูดเขา สีหน้าอารมณ์ของเธอเริ่มจะร้องไห้ออกมา “คุณหยินคะ ฉันไม่มีใจทำร้ายสาวคนนั้นแม้แต่นิดเดียวหรอกคะ......ถ้าหากคุณมีเวลา ฉันขอเล่าเรื่องเรื่องหนึ่งให้คุณฟังได้ไหมคะ”

หยินปู้ฝันขมวดคิ้วไว้ ด้วยความไม่ไว้ใจเธอ เขาอยากจับผิดเธอมาก แต่ด้วยสีหน้าและดวงตาที่กำลังร้องไห้ของเธอ ทำให้เขาหาที่ติไม่ได้ จึงพยักหน้าตอบ......

“คุณเล่าสิ”