เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 476
สรุปบท ตอนที่476 ค่ำคืนหมาป่า: เดิมพันรักยัยตัวแสบ
อ่านสรุป ตอนที่476 ค่ำคืนหมาป่า จาก เดิมพันรักยัยตัวแสบ โดย สตาร์ไลท์
บทที่ ตอนที่476 ค่ำคืนหมาป่า คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ เดิมพันรักยัยตัวแสบ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย สตาร์ไลท์ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตอนที่476 ค่ำคืนหมาป่า
“ถังเทียนจื๋อ！ความอดทนของคนมีขีดจำกัดนะ นายอย่าได้คืบเอาศอกนะ!”
“ว่าไง!ถูกฉันจี้ใจดำเหรอ?”หัวเราะขึ้นมาอย่างน่ากลัว “รู้สึกแปลกทันทีเลยนะ ผู้หญิงคนที่นามสกุลกู้นั้นเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่?สามารถทำให้นายคุณชายรองตระกูลเป่หมิงเสียสติในพริบตาแบบนี้? ”
“......”เป่หมิงโม่อึ้งทันที ริมฝีปากดูเหมือนจะเย็นอยากกัดคน!
ถังเทียนจื๋อยังคงหัวเราะอย่างสะใจต่อไป ทุกคำที่พูดแฝงด้วยความร้ายกาจที่ชวนขนลุก: “ยอมรับโดยปริยายเหรอ?นับถือนายเลยจริงๆ ด้านหนึ่งก็แต่งงานกับเฟยเอ๋อ อีกด้านก็รักกับผู้หญิงอีกคน ดูแล้วง่ายดายราบรื่นไปหมด ร่าเริงแจ่มใส มีความสุขจริงๆ......ฉันนี่อิจฉานายจริงๆเลย ฮ่าๆๆ......”
เมื่อฟังถึงตรงนี้ สายตาเป่หมิงโม่เริ่มเย็นชา!
“อิจฉา?”เขาเยาะเย้ยอย่างดูแคลน “ถ้าตามนี้ คืนนี้ก็แค่ปั่นหัวฉัน?!”
คำพูดที่ออกจากปากบางๆของเขา คำแต่ละคำ เย็นชาไปหมด!
แม้จะคาดเดาล่วงหน้าแล้วว่าไม่น่าจะรักษาสัญญา แต่เพื่อกู้ฮอนกับลูกชายคู่หนึ่ง เขายอมที่จะลองดู!
แต่แค่ว่า เขายังประเมินความบ้าคลั่งของนักโทษคนนี้ต่ำเกินไป
“ฮ่าๆๆ......ปั่นหัวนายแล้วทำไม?”น้ำเสียงหัวเราะโอเวอร์ดับลง ถังเทียนจื๋อโกรธขึ้นมาทันที “นายคิดว่าแค่นายขุดมือขึ้นมาคู่หนึ่ง ก็จะสามารถปกป้องคนที่นายรักงั้นเหรอ?เป่หมิงโม่ อย่าฝันไปเลย!นายไม่มีสิทธิ์มาคุยเรื่องสัญญากับฉัน!”
“มือคู่นี้ เบิกตาหมาของนายดูให้ชัดๆ——นายควรขอบคุณฉันนะ ที่ฉันช่วยนายเก็บรักษามานานหลายปี!!ฉันให้นายขุดออกมา ก็เพราะช่วยนายรื้อฟื้นอดีต ตั้งแต่ที่นายเอารัดเอาเปรียบฉันในตอนนั้น ฉันถังเทียนจื๋อก็สาบานไว้แล้วว่า ทั้งชีวิตนี้นายและฉันไม่ยอมอยู่ร่วมโลกเดียวกันแน่ ไม่ใช่นายนายก็คือฉันดับ!”
ถังเทียนจื๋อเกือบจะตะโกนออกมาหมดเลย! ‘เอารัดเอาเปรียบ’คำนี้ ทำให้เขาเกือบจะบ้าในหลายปีนี้
“......”เป่หมิงโม่หรี่ตาลง ปล่อยแสงที่อันตราย มือกำแน่นขึ้นมา พยายามยับยั้งความใจร้อนที่อยากจะโยนโทรศัพท์ให้แตก กลั้นไว้สูดลมหายใจเข้าไป ทั่วร่างกายเผยความเย็นชาออกมา “ดีมาก! ดูแล้วการใช้ชีวิตในคุกสิบสองปีนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงนายได้สำเร็จเลย!ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ ฉันก็ไม่มีไรจะพูดเหมือนกัน!!แต่ว่าฉันเตือนนายเลยนะ ถ้ากล้าที่จะแตะต้องตัวพวกเขาแม้แต่เส้นขนละก็ ฉันจะให้นายตายแบบไม่มีที่ฝังศพแน่น!”
คำพูดที่เป่หมิงโม่กัดฟันพูดออกมา ให้คนรู้สึกถูกขมขู่อย่างน่ากลัว!
“ขู่มาให้หมดๆเถอะ!เป่หมิงโม่ นายยิ่งกลัวฉันยิ่งตื่นเต้น!ฮ่าๆๆ......”เสียงหัวเราะของถังเทียนจื๋อเต็มไปด้วยความเย็นชาที่พร้อมจะดูดเลือด พูดเสร็จ เขาหยุดหัวเราะ พูดอย่างร้ายกาจว่า “เกมส์ในคืนนี้ พอแค่นี้ก่อน!มือคู่นี้ ฉันฝังมายี่สิบกว่าปี ตอนนี้ ก็เหลือไว้ให้นายเก็บรักษาดีๆนะ และให้โอกาสนายทำหน้าที่เป็น ‘ลูกกตัญญู’!! นายแค่จำไว้ว่า สิ่งที่นายติดค้างฉัน ฉันจะให้นายชดใช้คืนเป็นสองเท่า!!ฮ่าๆๆ......”
ป๊าบ สายถูกวางในระหว่างเสียงหัวเราะที่สะใจของถังเทียนจื๋อ
หลังจากนั้น ปังเสียงหนึ่ง!
กล่องที่ใส่มือคู่นั้นก็ถูกโดนใส่บนแผ่นหินอย่างรุนแรง!
“เวรเอ้ย!!”
เสียงคำรามของเป่หมิงโม่ดังก้องไปทั่วป่า ดวงตาที่ลึกของเขา จ้องมองไปที่กล่องที่จมอยู่ในดิน......
มันไม่ได้แตก
แต่แค่ถูกกระแทกจนแบนไปมุมหนึ่ง
ของเหลวสีฟ้าที่ถูกกระทบอย่างรุนแรงในข้างใน สั่นระลอกเป็นคลื่น
มือคู่นั้นที่ถูกแช่ ยังคงอยู่ในกล่องอย่างสงบนิ่ง......
เขาคิดยังไงก็คิดไม่ถึงเลยว่า ถังเทียนจื๋อแอบฝังมือคู่นี้มานานหลายปี!
เขาจะไม่รู้ได้ไงว่า มือนี้——
มาจากคุณแม่แท้ๆคนนั้น!
ในสมองโผล่ฉากที่ในอดีตที่คุณแม่หวีหรูเจี๋ยจับมีดทั้งสองมือขึ้นแทงมาที่เขา......
ก็คือมือคู่นี้ ที่เคยเอามีดแทงเขาอย่างโหดร้าย!
ตอนนี้ กลับอยู่นิ่งๆต่อหน้าเขาแบบนี้ สะดุดตาลึกๆของเขาแบบนี้!
ทันใดนั้น ใจของเขาก็เจ็บปวดขึ้นมา
จ้องมองมือที่เรียวยาวงดงามคู่นั้น แต่ก็ทำให้คนรู้สึกกลัว เป่หมิงโม่หลับตาลงอย่างเจ็บปวด นึกถึงภาพที่ในอดีตคุณแม่ที่เล่นเปียโน เขาแทบจะคำรามออกมา——
“ทำไม!ทำไมคุณยังต้องมารบกวนชีวิตของผม?ทำไมคุณไม่หายไปจากในชีวิตผมอย่างเด็ดขาดสักที?ทำไมกัน......”
เขาขมวดคิ้วแน่น ในน้ำเสียงที่แหบ คือความเกลียดชังและสับสนที่ไม่สามารถแก้ไขได้......
ไม่มีใครสามารถเข้าใจ มือคู่นี้สำหรับเขาแล้ว เป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวแค่ไหนในวัยเด็ก
พอผ่านมานานหลายปี ทำไมยังต้องโผล่มาอีก?
มาทำให้แผลลึกๆของเขาถูกฉีดออกอีกครั้ง!
ทันใดนั้น——
ค่ำคืนที่มืดหม่น ป่าไม้ที่น่ากลัว ดูเหมือนจะมี "ผีไฟ" หลายตัว ลอยผ่านหน้าผ่านตาอย่างไม่ทิ้งร่องรอย และรวดเร็ว!
ประสาทของเป่หมิงโม่ตึงขึ้นทันที!
ดวงตาแหลมคมราวกับนกอินทรีมองผ่านแสงไฟ!
มองเงียบๆในที่ไม่ไกล ‘ผีไฟ’ลอยผ่านป่าไม้ที่มืดมิด เยอะขึ้นเรื่อยๆ......
ทันในนั้น ‘บรู๊ว’เสียงนึง เสียงโหยหวนของสัตว์ท่ามกลางความเงียบดังขึ้นทันใด!
สายตาเขาตกใจ!
แย่แล้ว!นั่นเป็นเสียงโหยหวนของหม่าป่า!
และ ‘ผีไฟ’ ที่ซ่อนอยู่ในป่านั้นก็เรืองแสงสีเขียวชวนสยองขวัญทันที นั่นคือดวงตาของหมาป่า ซึ่งเข้าใกล้ในความมืดมิด และใกล้ชิดเข้ามาเรื่อยๆ......
ชั่วครู่นั้น รอบข้างเต็มไปด้วยอันตราย!
ต่อจากนั้น ‘บรู๊วบรู๊วบรู๊ว......’
เสียงโหยหวนของหมาป่าเริ่มดังขึ้น ชวนขนลุกน่าตกใจ!
เข้าใกล้เป่หมิงโม่เรื่อยๆ ราวกับว่าเจอเหยื่อ ก็แสดงความหิวโหยที่โหดร้ายออกมา!
“โธ่เอ้ย!”เขาแช่งเบาๆ!
ไม่มีเวลามาคิดอะไรแล้ว กลั้นลมหายใจ พยายามขยับเท้าถอยไปข้างหลัง อย่างระมัดระวัง เพื่อที่ไม่รบกวนหมาป่าพวกนั้น
ในขณะที่เขากำลังจะหันตัวกลับเข้ารถ ‘กริ๊งกริ๊งกริ๊ง’โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง!
เสียงนี้ดังขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่ารบกวนหมาป่าฝูงนั้นอย่างรวดเร็ว!
เสียงริงโทนดังขึ้นเหมือนกับว่าได้ปลุกแตรทำสงครามขึ้น ‘บรู๊ว——’ฝูงป่าคำรามเสียงดัง จากนั้นก็กระโจนเข้ามาอย่างดุร้ายในทิศทางของเป่หมิงโม่......
เขารีบถอยไปข้างๆรถ เสียงริงโทนของโทรศัพท์ยังคงดังอยู่เรื่อยมา!
และเหล่าฝูงหมาป่านั้นเหมือนกับว่ายิ่งได้ยินเสียงริงโทนก็ยิ่งดุร้าย อ้าปากเห็นฟันที่แหลมคม และเผยสายตาที่ดุร้ายน่ากลัว
เมื่อเห็นว่าเขาใกล้จะขึ้นรถแล้ว เหมือนกับว่าฝูงหมาป่าไม่พอใจ!
โหยหวนยิ่งดุร้ายมากขึ้น ยิ่งกว่านั้นคือเรียกหาหมาป่ามาเพิ่ม น่ากลัวและสยองเหมือนกับว่าเรียกร้องหาผีวิญญาณในนรก!
เป่หมิงโม่เห็นว่าหมาป่าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และพวกมันอยู่ในอารมณ์ที่บ้าคลั่ง สติอดไม่ได้ที่จะตึงเครียด!
ในขณะที่ฝูงหมาป่าจู่โจมอีกครั้ง ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้น จังหวะเส้นโค้งที่สวยงามในยามค่ำคืน โยนพลั่วใส่ฝูงหมาป่าอย่างจัง——
บรู๊ว——
ฝูงหมาป่าตกใจรีบวิ่งหลบหนี!
เขาใช้โอกาสนี้ รีบขึ้นรถทันที ‘ปัง’เสียงหนึ่ง ปิดประตูรถอย่างรุนแรง!
ในที่สุด ก็โล่งอกสักที
ปลอดภัยในชั่วคราวแล้ว
จากนั้น หมาป่าฝูงนั้นก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคารถ กระโปรงรถ และบนหน้าต่างทันที!ใช้กรงเล็บที่คมราวกับเขี้ยว และลำตัวที่ขนาดใหญ่โจมตีรถของเขา......
หมาป่ากระโดดขึ้นมาเพิ่มขึ้นเรื่อย ภายในไม่กี่นาที หน้าต่างรถอาจจะถูกพวกมันทำแตก!
เขาไม่สามารถนั่งรออยู่นิ่งๆ!
ไม่มีพื้นที่ให้คิดอีก รีบสตาร์ทเครื่องยนต์ด้วยมือที่เปื้อนโคลนและเลือด รถก็สตาร์ทติดทันที!
ส่งเสียงดังครื้นๆ หมาป่าเป็นฝูงเริ่มขยับตัว
ต่อจากนั้น ‘ซิ่ว’เสียงนึง รถก็ทิ้งร่องรอยลึกๆสองแถวในโคลนดิน ถอยรถออกอย่างรวดเร็ว——
เห็นได้ชัดว่าหมาป่าส่วนใหญ่ตื่นตกใจ ทันใดนั้นก็สูญเสียหลักและกระโดดลงจากรถ
แต่ก็ยังคงมีไม่กี่ตัวที่เกาะบนรถแน่นๆไม่ยอมปล่อย!
ดวงตาเฉียบคมของเขาเผชิญกับตาของหมาป่าผ่านกระจกหน้าต่าง สายตาที่โหดร้ายแบบนั้น ไม่แพ้หมาป่าเหล่านั้นเลย
ต่อจากนั้น จับพวงมาลัยไว้แน่นๆ กลับรถอย่างคล่องแคล่วกระชับและสง่า หมาป่าก็ถูกเฟี้ยงออกไป......
สวยงาม!
รถก็ขับออกจากป่าที่น่ากลัว ขับไกลจากไป......
ใจที่ตึงของเขาถึงจะโล่งลง สายตาเหลือบไปที่กล่องที่อยู่บนเบาะที่นั่งข้างๆ——
โชคดี วัสดุที่ทำกล่องนั้นไม่ได้เป็นวัสดุธรรมดา ค่อนข้างแข็งมากๆ แม้ว่าพื้นผิวภายนอกจะถูกขีดข่วนด้วยรอยต่างๆ แต่ก็ยังคงทนทาน ไม่มีสารเคมีของเหลวที่แช่มือด้วยพวกนั้นรั่วไหลออกมา！
มือที่เรียวยาวคู่นั้นที่แช่ไว้ในกล่อง ตามการกระแทกของรถ ของเหลวสีฟ้านั้นลอยไปมาในนั้น......
เขาเกลียดมือคู่นี้แท้ๆ!
เขาสามารถทิ้งมือคู่นี้ไปอย่างไม่สนใจแท้ๆ!
แต่ว่าทำไมถึงยังจะเก็บกลับมา?
ริมฝีปากบางๆนั้นเผยให้เห็นรอยยิ้มขมขื่น เพราะอะไร?เขาก็หาสาเหตุไม่เจอเหมือนกัน
ถ้าเทียบกับมือคู่นั้นที่ยังดีสภาพเดิม เขาชายผู้ที่งดงามเช่นเทพเจ้าแห่งสงครามนี้ กลับเต็มไปด้วยบาดแผล......
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ