เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 480

ตอนที่480 เรียกผมว่าสามี

“ผมรู้”เขาโอบเธอเข้าอ้อมกอด ขากรรไกรที่แข็งแรงวางตรงหน้าผากเธอ “แต่ตั้งแต่วันนี้ไป คุณก็จะสบายแล้ว ผมจะส่งคนให้ย้ายคุณแม่คุณไปในโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของเมืองA ผมสัญญา ทุกวันจะมีคนคอยเฝ้าเธอ จนกว่าเธอจะตื่นมา!”

“หืม?”เธอตกใจกับคำพูดของเขา! “นายรู้?”

เธอยังไม่เคยบอกเรื่องของลู่ลู่กับเขา เขากลับรู้ดีทุกอย่าง!

“ใช่ ผมรู้ทุกอย่างเลย!”เขาถอนหายใจ “แม้ว่าผมจะไม่อยู่ในเมืองS แต่ทุกการกระทำของคุณผมรู้หมด......แน่นอนอยู่แล้ว ที่คุณอยู่กับหยินปู้ฝันไอ่นั่นทั้งวัน ทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ!”

คำสุดท้ายที่พูดนี้ ท่านโม่พูดได้อย่างเจ็บจี๊ด

“นายส่งคนติดตามฉัน?”กู้ฮอนพูดด้วยน้ำเสียงสูงอย่างไม่น่าเชื่อ เห็นได้ชัดเลยว่า ประเด็นของเธอกับประเด็นของเขามันต่างกัน!

เขาขมวดคิ้ว “หืม อย่าพูดว่าติดตามไม่น่าฟังแบบนั้นสิ!ผมต้องแน่ใจความปลอดภัยของคุณ”

“เป่หมิงโม่!นายทำแบบนี้ได้ยังไง!”เธอกัดปากพูด ในระหว่างที่โมโหนั้น ก็กังวลว่าจะเกิดขึ้น

ถ้าหากคนที่เขาส่งมาติดตามรู้เรื่องจิ่วจิ่วทำยังไง?!

“งั้นก็กลับเมืองAกับผม ผมสัญญาว่าจะส่งคนติดตามคุณ”เขาคิดไว้แล้วว่าเธอจะแสดงปฏิกิริยาแบบนี้ ความจริงแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหลังจากที่ถังเทียนจื๋อออกจากคุกแล้ว เกิดเรื่องติดต่อกันมา เขาก็ไม่คิดแผนทำงี้หรอก

ถึงแม้ว่าภายนอกอาจดูไม่เป็นห่วงเธอ แต่ความจริงแล้วก็เป็นห่วงเธอ กลัวว่าถังเทียนจื๋อจะมาหาเรื่องเธอ!

แต่เมื่อวานที่ผ่านมา เขายังคงประเมินความเกลียดชังของถังเทียนจื๋อไว้ต่ำเกินไป

เธอกลอกตาใส่เขา “ไม่ต้องกลับกับนาย ฉันก็จะกลับเมืองAอยู่แล้ว!ยังไงลูกๆก็ยังรอฉันกลับไป!แต่ฉันเป็นห่วงแม่ของฉัน......ฉันรู้สึกว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์ของเธอมันแปลกๆ!ฉันกลัวว่ามีคนตั้งใจจะทำร้ายเธอ!

“งั้นก็ยิ่งต้องไปจากที่นี่ ให้เธอไปรักษาที่ที่ปลอดภัย เชิญคุณหมอที่ดีที่สุดของอเมริการักษาเธอ”

“......”กู้ฮอนเงียบไปพักหนึ่ง รู้สึกว่าคำพูดของเขาก็สมเหตุสมผลเหมือนกัน

ถ้าในเมืองSมีคนตั้งใจจะทำร้ายคุณแม่ละก็ งั้นพาเธอกลับเมืองAก็เป็นทางที่ดี “แต่ฉันไม่ต้องการความเห็นใจของนาย ฉันอยากดูแลเธอด้วยตัวเอง!”

ระหว่างพวกเขาเหลือเวลาแค่หกวัน หลังจากที่จบก็ต่างคนต่างไป เธอไม่อยากเป็นเพราะคุณแม่เลยติดหนี้บุญคุณเขา!

“......”เขาถอนหายใจเบาๆ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “หกวัน กู้ฮอนผมขอแค่คุณเป็นของผมอีกเวลาหกวัน!ยากมากเลยเหรอ?”

เธอตกใจกับความเศร้าที่มาอย่างกะทันหัน

ในขณะนี้ เธอเพิ่งจะรู้สึกว่าเขาแปลกๆ

แผลที่เต็มไปทั้งมือ สกปรก แม้กระทั่งไม่ยอมล้างดีๆ ก็มาเร่งรีบกับเธอ......

นี่ไม่ใช่สไตล์ของไอ่บ้านี่ที่รักสะอาดอย่างเห็นได้ชัด!

“เป่หมิงโม่นาย......ตกลงเป็นอะไรไป?”

“เรียกผมว่าสามี!”เขาบอก ด้วยท่าทีที่ไม่สบอารมณ์

“เรียแล้วมันสนุกปากเหรอ?”เธอเบ้ปาก “ไร้สาระ!”

“ไร้สาระตรงไหน?”เขากอดเธออย่างไม่รู้ไม่ชี้ “ก็อยากฟังคุณเรียก!”

เธอจ้องมองเขาอย่างสงสัย “นี่ เป่หมิงโม่ เส้นประสาทส่วนไหนของนายเพี้ยนไปหรือเปล่า?”

เห็นแค่ว่าเขาขมวดคิ้ว พึมพำเบาๆอย่างหงุดหงิด “เพี้ยนไปก็จริง แต่ไม่ใช่สมอง แต่งเป็นปิกาจู......”

น้ำเสียงแหยและทุ้มต่ำเพิ่งพูดจบ ก็รวบเอวเธอไว้ โน้มปากลง ประกบปากเธอลงไป

“อื้อ......”

เขาโหยหาความหอมหวานจากเธออย่างก้าวร้าว

คนที่อยู่ในอ้อมกอดราวกับดอกที่มีหยาดน้ำค้างในยามเช้า งดงามน่าหลงใหล เขาดูดดื่มอย่างตะกละ

ไม่เหลือพื้นที่ให้เธอต่อต้าน อดมาทั้งสัปดาห์ที่ไม่ได้เจอเธอ เขาเก็บกดแรงกำลังไว้เยอะ เมื่อคืนยังเอาเธอไม่พอ!

“......”

หลังจากเมื่อคืนที่ต่อต้านผ่านมา ไม่มีประโยชน์

แต่ความอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้กลับทำให้เธอหวั่นไหว

ร่างกายที่อ่อนล้าของเธอ ทำได้เพียงรักความรักจากเขาอย่างนิ่ง

ในใจลึกๆถอนหายใจเบาๆ ทั้งที่รู้ว่าควรผลักเขาออกแรงๆ แต่กลับตกหลุมในความรักเอ็นดูของเขา

ทันใดนั้น เต็มไปด้วยความอ่อนช้อย

“กู้ฮอน......เรียกผมว่าสามี......เรียกสิ!ผมไม่อนุญาตให้คุณเก็บไว้ ทั้งหมดเป็นผมของผม......”

เขาแสดงความเป็นเจ้าของอย่างก้าวร้าว ราวกับผู้ชนะ ไม่เหลือทางให้เธอทั้งสิ้น......

“ไม่......ไม่เรียก......”

ถึงแม้ว่าจะเหลือแค่หกวัน แม้ว่าจะต้องทนเขาอีกหกวัน เธอก็ไม่ยอมเรียกคำว่า‘สามี’สองคำนี้ออกมา

เขาจะรู้ไหมว่า‘สามี’หมายความว่าอะไร?

กู้ฮอนกัดริมฝีปาก ใจคิดถึงจะรักษาตัวไม่ได้ สิ่งเดียวที่เธอทำได้ ก็คือเก็บใจตัวเองไว้!

เขากระตุกรอยยิ้มขึ้น “ปีศาจน้อยที่ดื้อรั้น ผมจะดูว่าคุณว่าปากแข็งได้ถึงเมื่อไหร่......”

พูดเสร็จ เขาก็ประกบปากเธออีกอีกครั้ง

การเสียดสีของผิว การสัมผัสร่างกายไม่เพียงพอที่จะเติมเต็มใจที่เริ่มอ้างว้างของเขา

ถ้าหากเวลาหยุดได้ เขาหวังว่าจะกอดเธอเข้าอ้อมกอดแบบนี้ไปอย่างไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิตเลย......

ที่แท้การรักคนคนหนึ่ง เป็นความรู้สึกแบบนี้นี่เอง

ทำให้คนเสพติด ทำให้คนหลงใหล

สุดท้ายเขาเข้าใจสักที แต่กลับสายไป......

ชีวิตที่สำมะเลเทเมาครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเปลืองแรงของท่านโม่ไปไม่รู้เท่าไหร่

ทันใดนั้น เสียงริงโทนของโทรศัพท์ก็ดังขึ้น!

รบกวนทั้งสองที่อยู่บนเตียง

“......โทร โทรศัพท์......”กู้ฮอนผลักเขาแล้วออกหายใจหอบ

“ไม่รับ!”คำเท่ห์ๆสองคำออกจากปากเขา แล้วทำเธอต่อ......