เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 527

ตอนที่ 527 เสือกลายเป็นแมว1

กู้ฮอนก็เห็นเฟยเอ๋ออยู่ในอ้อมกอดเขา ใจสั่นเล็กน้อย เธอถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อหลีกทางให้พวกเขา

เป่หมิงโม่อุ้มเฟยเอ๋ออ้อมกู้ฮอนไป แล้วเดินเข้าไปทางห้องนอน

อยู่ด้านหลังของเขา ฉิงฮัวก็ตามเข้าไป

“โฮ่งโฮ่ง......” ตัวอ้วนท้วมเล็กๆวิ่งโผล่ออกมาทางด้านหลังของฉิงฮัว

คือเบลล่า มันส่ายหางอย่างมีความสุขแล้ววิ่งไปที่เท้าของเฉิงเฉิง หลังจากโอนไปสองรอบ พอได้วิ่งไปด้านหน้าโซฟา เนื่องด้วยตัวของมันค่อนข้างที่จะอ้วนท้วม ได้แต่เพียงใช้ขาหน้าทั้งสองพาดบนที่ผ้ารองโซฟา แล้วจ้องมองหยางหยาง

ตั้งแต่นี้ตายมาถึงที่นี่ เฉิงเฉิงและหยางหยางรู้สึกว่ามันขาดอะไรไปบางอย่าง แต่ก็นึกไม่ออกเสียที

เมื่อได้เห็นเชี่ยกระโดดโลดเต้นอยู่ตรงหน้าพวกเขา เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าได้ลืมมันไว้

เฉิงเฉิงและหยางหยางมีจิตใจที่ยังเป็นเด็กมาก รู้สึกผิดต่อมันมาก

สุนัข ก็เป็นสัตว์แบบนี้แหละ เจ้าของดีต่อมันมากหน่อย มันก็จะตอบแทนเจ้าของมันเป็นสิบเท่า ร้อยเท่า พันเท่า ไม่ว่าเจ้าของมันจะรวยหรือจน มันก็จะไม่หนีห่างติดตามไปตลอดเวลา

หยางหยางกอดเชี่ยไว้ถามว่า “เชี่ย พวกเราออกมา ทำไมไม่ตามพวกเรามาติดติด”

“วู้……” เมื่อได้ยินหยางหยางซึ่งเป็นเจ้าของตัวน้อยมันถาม เชี่ยก็ได้แสดงออกถึงความรู้สึกผิดบนใบหน้าออกมา

“อ๋อ คุณชายน้อยทั้งสองเรื่องมันเป็นแบบนี้ ลุงเจอเบลล่าใต้เตียงนอนของพวกเธอ มันถูกหนีบไว้ตรงนั้นก็เลยออกมาไม่ได้” ฉิงฮัวอธิบาย

แท้จริงแล้ว ฉิงฮัวช่วยเป่หมิงโม่และเฟยเอ๋อรอดพ้นปลอดภัยแล้ว จากนั้นได้ยินเสียงสุนัขร้องอยู่บนชั้นสอง ดังนั้นเขาจึงเสี่ยงตายขึ้นไปบนชั้นสองเพื่อช่วยเบลล่าออกมา

หยางหยางเห็นเชี่ย “เธอยังไม่รีบไปขอบคุณลุงฉิงฮัวอีก หากไม่ใช่เขา เธอได้เป็นฮอทดอกย่างไปนานแล้ว”

“โฮ่งโฮ่ง......” เบลล่าดีใจจนเห่าออกมาสองครั้ง แล้ววิ่งไปหาฉิงฮัว หัวอันเล็กๆใช้แรงดัน กระทุ้งไปที่ขาของเขา

เป่หมิงโม่ปลอดภัยกลับมา ก้อนหินที่แขวนไว้ในใจของกู้ฮอนเสมือนตกลงบนพื้นแล้ว แต่ว่า นึกถึงตัวเองที่ใช้คำรุนแรงกับเขาเมื่อสักครู่นี้ ตอนนี้ได้พบเจอเขาอีกครั้งรู้สึกเก้อเขินยังไงไม่รู้

เป่หมิงโม่อุ้มเฟยเอ๋อแล้วอ้อมออกไปห่างกู้ฮอน เข้าไปในห้องนอน

แต่ไม่นานนัก ประตูห้องนอนก็ได้ถูกเปิดออก:เป่หมิงโม่ได้ยื่นหัวออกมา มองไปยังกู้ฮอนที่อยู่หน้าประตู:“เธอยังทำหน้าซื่ออยู่ทำไม รีบเข้ามา”

เสียงพูดที่เยือกเย็นเสมือนหยดน้ำแข็ง ทิ่มแทงเธอจนตัวหนาวสั่น นี่เขากำลังโกรธตัวเองใช่ไหม เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น นี่เป็นสิ่งที่ตัวเองหาเรื่องใส่ตัวใช่ไหม

“อ่อ...... จะรีบมาเดี๋ยวนี้” กู้ฮอนตอบไปคำหนึ่ง รีบเดินไปที่ห้องนอน

หยางหยางส่งสายตาไปยังเฉิงเฉิง พูดด้วยเสียงเบาว่า:“แม่ถูกพ่อเรียกเข้าไปแล้ว เขาและผู้หญิงน่าเกลียดคนนั้นจะแกล้งแม่ของเราหรือเปล่า”

เฉิงเฉิงส่ายหัว “ฉันคิดว่าพวกเขาคงไม่ทำอะไรแม่หรอก เธอดูไม่ออกเหรอ ป้าที่น่าเกลียดคนนั้นดูเหมือนจะหมดสติไปแล้ว”

หยางหยางสีหน้าหมดหวัง:“หมดสติไปแล้วเหรอ ฉันนึกว่าเธอตายไปแล้วสิ เป็นแบบนี้พ่อก็สามารถแต่งงานกับแม่ได้แล้วสิ หลอกให้ฉันดีใจไป”