เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 528

ตอนที่ 528 เสือกลายเป็นแมว2

ใบหน้าที่เคร่งขรึมและเย็นชาของเป่หมิงโม่ ปลายคิ้วคิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย คำพูดตอนนั้นมันแรงไปหรือเปล่า เลยทำให้เธอรับไม่ได้

เขาอยากจะคุยกับกู้ฮอน แต่เมื่อคำพูดถึงมุมปากก็เปลี่ยนเป็น “เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เฟยเอ๋อหรือยัง?” น้ำเสียงเย็นชาแบบนี้

กู้ฮอนไม่ตอบ ได้เพียงพยักหน้าอย่างเงียบเงียบ เธอไม่ได้กำลังโกรธเป่หมิงโม่ แต่ยังคิดไม่ออกว่าจะใช้ลักษณะท่าทีแบบไหนไปคุยกับเขา

เวลานี้ มีเพียงห้องของทั้งสองคน ที่กระจายไปด้วยบรรยากาศที่เรียกว่าเขินอาย

ฉิงฮัวส่งหยางหยางเข้าห้องนอน จัดการที่นอนให้พวกเขาเรียบร้อยก็เตรียมตัวออกจากประตู เพิ่งจะเปิดช่องประตูได้เล็กน้อย ก็มองเห็นเป่หมิงโม่และกู้ฮอน เค้าก็รีบปิดประตูกลับไปยังเบาเบา

“คุณลุงครับ ลุงทำไมยังไม่ออกไป” เฉิงเฉิงสงสัย

ฉิงฮัวเห็นหยางหยางที่กำลังหลับใหล ใช้ภาษามือให้เบาเสียง แล้วพูดด้วยเสียงเบาเบาว่า “เจ้านายและคุณกู้ฮอนอยู่ในห้องโถง” จากนั้นก็ยกเก้าอี้อย่างเบาๆไปนั่งอยู่ข้างเตียง

เฉิงเฉิงได้ยินว่าพ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน ก็รู้สึกว่าอารมณ์ดีขึ้นมาก พูดไปด้วยแล้วก็ใช้ภาษามือให้เบาเสียง จากนั้นก็มุดเข้าไปใต้ผ้าห่ม

ด้านนอก ไฟไหม้ยิ่งอยู่ยิ่งแรง เป่หมิงโม่ที่อยู่ห้องใต้ดินไม่ได้แสดงออกถึงความวิตกกังวลใดๆ

ที่นี่เป็น “ที่หลบภัย”ที่เขาสร้างขึ้นด้วยน้ำมือตัวเอง เป็นที่รองรับวัยเด็กที่มันหายไปเขา

นั่งเงียบ......

กู้ฮอนอยู่ท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้ รู้สึกว่าแต่ละวินาทีนั้นผ่านพ้นไปด้วยเวลาที่แสนยาวนาน

“เธอยืนโง่โง่อยู่ที่นั่นทำไม? มานี่ มานั่งตรงนี้” ในที่สุดเป่หมิงโม่ก็ไปปากพูด เขาพูดไปด้วยแล้วก็ใช้นิ้วชี้ไปยังเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆตัวนั้น

กู้ฮอน ไม่พูดสักคำแล้วก็เดินมา มาถึงนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น แต่ก็ยังกลุ่มหัวอยู่อย่างนั้น

เป่หมิงโม่เห็นสภาพของกู้ฮอน ดวงตาของเขาเปล่งประกายออกถึงความอบอุ่น มุมปากก็ค่อยๆยิ้มออกมา“เมื่อตะกี้ยังเหมือนเสือน้อยอยู่เลย ทำไมตอนนี้ได้กลายเป็นแกะน้อยไปแล้ว”

พูดไปด้วยเค้าก็นั่งตรงขึ้นมา ยื่นมือข้างหนึ่งมาแตะที่ปลายคางของกู้ฮอน ค่อยๆดันหัวของเธอที่กำลังก้มหน้าอยู่นั้นขึ้นมา

ใบหน้าอันขาวซีดของเธอค่อยๆปรากฏตรงหน้าของเป่หมิงโม่ เมื่อมือของเขารู้สึกถึงความเปลี่ยนชื้น ค่อยๆหยุดไปครู่หนึ่ง

เวลาชั่วครู่หนึ่งนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่สวยงามของกู้ฮอน น้ำตาของเธอก็ได้ไหลออกมาทั้งสองข้าง

ความอ่อนนุ่มนั้นราวกับดอกสาลี่ที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยละอองฝน เห็นสภาพของเธอแล้ว เหมือนกับกำลังชื่นชมงานศิลปะชิ้นหนึ่ง ไม่อยากแม้แต่จะพลาดรายละเอียดใดๆ

ในที่สุด เขาก็ใช้มืออีกข้าง เช็ดรอยน้ำตาเธอเบาๆ ใช้มืออบเธอเข้ามาในอ้อมกอด