เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 532

ตอนที่ 532 พลิกไปพลิกมา2

เธอจะลงจากเตียงนอน เธอจะไปหาห้องนั้น ไปหาป้าฟาง

“กู้ฮอน เธอจะไปไหน?” แขนคู่นั้นโอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด

รู้สึกว่าร่างกายของกู้ฮอนที่อยู่ในอ้อมกอดตัวเองสั่นไหวเล็กน้อย เป่หมิงโม่ยิ่งกอดเธอแน่นขึ้น

ค่อยๆลูบผมยาวๆของเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกทำให้ในที่สุดเธอก็สงบลงและร่างกายของเธอก็กลับมาสงบลง

“กู้ฮอน เมื่อครู่เธอเป็นอะไร? อยู่ที่นี่ไม่คุ้นเคยใช่ไหม ฝันร้ายใช่ไหม?” เป่หมิงโม่เห็นคนในอ้อมกอดในใจอดไม่ได้ที่จะช่วย

“ฉันเห็นป้าแล้ว......” เมื่อเขาพูดถึงตอนนี้กู้ฮอนก็ร้องห่มร้องไห้อย่างเสียใจอีกครั้ง

คิดถึงตอนกลางวัน ฝันตอนกลางคืน

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ เพียงแต่เพิ่งมีความฝันที่ดูเหมือนว่าสวยงาม แต่ความฝันนี้ในความเป็นจริงแล้วเธอไม่อยากให้เป็นเพียงแค่ความฝัน

เป่หมิงโม่ใช้คางไปแตะบนหัวของกู้ฮอน เขาก็เคยอยากเป็นเหมือนแบบที่เธอเป็น พบเจอป้าในความฝันอีกครั้ง แต่ว่าเขาไม่ได้มีโอกาสแบบนี้

หลังจากหายใจเข้าลึกๆแล้ว เป่หมิงโม่ใช้สองมือวางบนไหล่ของกู้ฮอน ผลักร่างของเธอออกไปห่างจากตัวเองช่วงระยะหนึ่ง

เขามองไปที่แก้มของกู้ฮอนที่ยังมีน้ำตาอยู่:“เธอฝันเห็นป้าเหรอ นั่นเป็นบุญวาสนาของเธอและเขา เขาจะต้องปลอบโยนเธอในความฝันอย่างแน่นอน ให้เธอไม่ต้องเสียใจต่อการจากไปของเขาใช่หรือไม่”

กู้ฮอนพยักหน้าเบาๆ

“ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอก็ต้องเป็นอย่างที่ป้าได้พูดไว้ เช็ดน้ำตาให้แห้ง จากนั้นไปล้างหน้าเตรียมทานข้าวเช้า” เป่หมิงโม่พูด พร้อมจูบลงบนแก้มของกู้ฮอนที่ยังมีน้ำตาอยู่

เขาได้ลิ้มรสความขมขื่นของน้ำตา เวลานี้ช่างถูกใจเป่หมิงโม่มาก มันก็คือรสชาติขมขื่น

การจูบครั้งนี้ไม่มีความหมายใดๆทั้งนั้น ถ้าหากมี ก็คือเป่หมิงโม่หวังว่าสามารถให้ความสงบสุขแก่เธอบ้าง มีความสามารถและสามารถทำได้สร้างความสงบสุขได้บ้าง

บางที จูบครั้งนี้อาจทำให้เกิดผลในเบื้องต้น อารมณ์ของกู้ฮอนเริ่มสงบลง

เมื่อเป่หมิงโม่และกู้ฮอนทั้งสองปรากฏตัวพร้อมกันที่ห้องอาหารแล้ว หยางหยางได้ทานอาหารเช้าของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแต่เช้าแล้ว

ถึงแม้อาหารฉุกเฉินจะไม่อร่อยเท่าอาหารธรรมดา แต่เมื่อเทียบกับนักกินตัวน้อยนี่ละก็ สิ่งที่ไม่เคยกินอาจกลายเป็นของอร่อยชนิดใหม่

หยางหยางจ้องมองไปบนมือของเฉิงเฉิงที่เหลือคุกกี้อัดไว้ครึ่งหนึ่ง

หลังจากเห็นเฉิงเฉิงดื่มน้ำผลไม้ของตัวเองเสร็จแล้ว เขาลุกลี้ลุกลนใช้ข้อศอกกระทุ้งไปที่ด้านข้างของเฉิงเฉิง:

“เฮ้ ดูเหมือนว่าเธอจะกินสิ่งนี้ไม่ลงแล้วนะ เป็นที่น่าเสียดาย หรือว่าให้ฉันช่วยเธอกินนะ”

เฉิงเฉิงมองหยางหยางด้วยหางตา แน่นอนว่าเขารู้ว่าเจ้าน้องชายนักกินมีแรงจูงใจซ่อนเร้น ที่จริงจะยกให้เขากินแล้วล่ะ แต่ว่าตัวเองยังรู้สึกว่ายังไม่อิ่ม:“ฉันยัง......”

“ได้” ยังไม่ทันฟังเฉิงเฉิงพูดเสร็จ หยางหยางก็ชิงคุกกี้อัดครึ่งชิ้นนั้นไปอย่างมีความสุข จากนั้นก็ก้มหัวดูเบลล่าที่นอนพาดข้างขาตัวเอง

“เชี่ยแม้ว่าเมื่อวานเธอเป็นคนทรยศ จากนั้นฉันก็คิดแล้วคิดอีก ในเมื่อเธอยืนข้างฉัน เธอก็ไม่มีประโยชน์ใดๆ”

“วูวู......” เบลล่าทำเสียงอย่างหมดอารมณ์

หยางหยางเอาคุกกี้อัดครึ่งชิ้นนั้นโยนตรงหน้าเบลล่า