เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 543

บทที่ 543 เบลล่าขอความช่วยเหลือ

ตอนนี้ เหมือนที่กู้ฮอนคิดไม่มีผิด เมื่อเฉิงเฉิงรออยู่คนเดียวไม่กี่นาที ฉิงฮัวก็เดินออกมาจากบ้านที่ถูกทำลาย

เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นเพียงร่างเล็ก ๆ ของเฉินเฉิงที่โดดเดี่ยว เขากำลังนั่งอยู่บนก้อนหิน มือสองข้างเท้าคางสองตามองไปที่ประตูบ้านพักตากอากาศ

ฉิงฮัวขมวดคิ้วเล็กน้อย ความรู้สึกที่ไม่ดีโผล่ออกมาจากหัวใจ

เขารีบเดินมาข้างกายเฉิงเฉิง “คุณชายเฉิงเฉิง คุณกู้กับคุณชายหยางหยางหล่ะ”

เฉิงเฉิงยืนขึ้น เงยหน้าขึ้นมองฉิงฮัว เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้เขาฟัง หลังจากนั้นมือน้อยๆก็ชี้ไปทางประตูบ้านพักตากอากาศ “พวกเขาวิ่งไปทางโน้นแล้ว”

ฉิงฮัวมองตามนิ้วมือของเฉิงเฉิง

แล้วก็นั่งลง วางสองมือลงบนไหล่ของเฉิงเฉิงเบา ๆ “คุณชายเฉิงเฉิง คุณก็กับคุณชายหยางหยาง พวกเขาวิ่งไปทางโน้น นานแค่ไหนแล้ว”

เฉิงเฉิงขมวดคิ้วแล้วคิด “ประมาณชั่วโมงกว่าแล้ว”

ชั่วโมงกว่า.......

ในใจฉิงฮัวอดเศร้าไม่ได้ เขาคุ้นเคยกับป่านี้พอสมควร เขารู้ว่ามีป่าอยู่ไม่ไกลจากบ้านพักตากอากาศ

ถ้าไม่ใช่คนในพื้นที่ แล้ววิ่งเข้าไป ร้อยละแปดสิบเปอร์เซ็นต์จะออกมาไม่ได้

“คุณอาฉิงฮัว จะบอกเรื่องนี้กับพ่อดีไหม” เฉิงเฉิงมองเห็นสีหน้าฉิงฮัวดูกังวล รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เหมือนจะยุ่งยากมากด้วย

เรื่องนี้จะให้เจ้านายรู้หรือไม่ ฉิงฮัวรู้สึกลำบากใจ

“เบลล่า” ในเวลานี้อยู่ๆเฉิลเฉิงก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา

เห็นไกลๆ มีสิ่งๆเล็กอ้วนๆกำลังวิ่งเข้าหาเฉิงเฉิง

เฉิงเฉิงคุ้นเคยกับร่างเล็กๆนี้มาก มันคือเบลล่าของเขา

ไม่นานเบลล่าก็วิ่งมาถึงตรงหน้าของเฉิงเฉิง

เฉิงเฉิงย่อตัวลง เอื้อมมือจะอุ้มมัน แต่เบลล่าส่ายหางไม่หยุด แล้วเห่าร้องใส่เฉิงเฉิงตลอด”วังวัง”

หลังจากเห่าร้องสักพัก มันหันวิ่งกลับไปทางที่วิ่งมา วิ่งไปแล้วไม่เห็นใครตามมา จึงหันกลับไปเห่าร้องใส่เฉิงเฉิงอีกครั้ง”วังวัง”

เฉิงเฉิงร้อนใจดึงชายเสื้อของฉิงฮัวสองสามที “คุณอาฉิงฮัว เบลล่าเหมือนจะพาพวกเราไป อาจจะเป็นเพราะแม่เกิดเรื่องแล้ว เบลล่าก็เลยวิ่งมาขอความช่วยเหลือ”

พูดจบ เฉิงเฉิงก็วิ่งตามเบลล่าไป

ในเวลานี้ฉิงฮัวก็ไม่มีเวลาที่จะมาคิดว่าจะแจ้งเป่เหมิงโม่ดีไหม เรื่องมันเร่งด่วนช่วยคนสำคัญกว่า ที่สำคัญจะให้คุณชายเฉิงเฉิงหายไปอีกคนไม่ได้

“คุณชายเฉิงเฉิง คุณวิ่งช้าหน่อย เดี๋ยวจะล้ม” พูดอยู่ฉิงฮัวก็วิ่งตามอย่างเร็ว

ไม่นาน ฉิงฮัวก็ตามเฉิงเฉิงทัน แล้วอุ่มเขาไว้ในตัว “คุณชายเฉิงเฉิง คุณจับฉันให้แน่นๆนะ”

ดังนั้นฉิงฮัวจึงพาเฉิงเฉิงไปตามหากู้ฮอนพวกเขาด้วยกัน เพราะคำนึงถึงความปลอดภัยของเขา

ถ้าเขาไปตามหา แล้วปล่อยให้เฉิงเฉิงกลับไปคนเดียว แม้ว่าไฟจะดับแล้ว แต่สิ่งที่ถูกไฟไหมก็สามารถเป็นอันตรายต่อฉิงเฉิงได้เช่นกัน

แต่ถ้าจะให้ส่งเฉิงเฉิงกลับไปก่อนแล้วค่อยมาตามหากู้ฮอนพวกเขา ก็เกรงว่าพวกเขาจะตกอยู่ในอันตราย เพราะไปช้า ความปลอดภัยของพวกเขาก็จะมีความเสี่ยงมากขึ้น

อย่างที่คาดไว้ เบลล่านำทาง พาฉิงฮัวเข้าไปในป่า

หลังจากเลี้ยวไปทางตะวันออกแล้วเลี้ยวไปทางทิศตะวันตก เบลล่าก็ไปหยุดตรงหลุมใหญ่แห่งหนึ่ง แล้วเห่าร้องไม่หยุด"วังวัง"

ฉิงฮัววางเฉิงเฉิงลง เริ่มสำรวจรอบๆ

เห็นกิ่งไม้กระจัดกระจายอยู่ที่ขอบของหลุมและบริเวณโดยรอบมีดินเหลืองที่เหมือนในหลุมด้วย รอบๆมีร่องรอยคนเคยมาที่นี่

“คุณอาฉิงฮัวดูนี่สิ” เฉิงเฉิงชี้ไปที่เชือกที่ขาดข้างหลุม

ฉิงฮัวเดินไปหยิบมันขึ้นมา ตรวจสอบช่วงขาดของเชือกอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาเห็นเชือกอีกส่วนหนึ่งในหลุม

เชือกนี้บอกอะไร

กู้ฮอนกับหยางหยางหนีไปได้แล้ว หรือว่าถูกคนอื่นจับไปแล้ว

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของฉิงฮัวก็ดังขึ้น

เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมา มองดูเบอร์โทรศัพท์ที่แสดงอยู่เป็นเบอร์แปลกของคนแปลกหน้า

หรือว่า คุณกู้กับคุณชายหยางหยางถูกลักพาตัว โทรมาเพื่อจะเรียกค่าไถ่หรือ.......

แล้วทำไมไม่โทรหาเจ้านาย แต่กลับโทรหาตัวเอง

เขาลังเล แล้วกดปุ่มรับสาย

“ฮัลโหล คุณต้องการหาใคร”

**

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอีกครั้ง ทันใดนั้นกู้ฮอนก็โล่งใจมาก “ฉิงฮัว นี่ฉันเองกู้ฮอน ตอนนี้ฉันกับหยางหยางอยู่ด้วยกัน.......”

“คุณกู้ แล้วพวกคุณอยู่ที่ไหน พวกเขาไม่ได้ทำร้ายพวกคุณใช่ไหม” ฉิงฮัวคุยในโทรศัพท์แสดงออกถึงความตื่นเต้นและกระตือรือร้นที่จะรู้ตำแหน่งของเธอ