บทที่ 549 เธออยากจะมีครอบครัว
“แม่ เฉิงเฉิงพูดไม่ผิด คุณเข้าใจไอ้พ่อนกผิดแล้ว เกี๊ยวจานนั้นส่วนใหญ่ฉันกับเฉิงเฉิงเป็นคนทานหมด” หยางหยางรีบร้อนช่วยยืนยันให้เป่หมิงโม่ ทำให้กู้ฮอนรู้สึกประหลาดใจ
“ก็ฉันเห็นเขากำลังกินอยู่” กู้ฮอนพูดด้วยความไม่เชื่อ
“ความจริงพ่อทานไปแค่สองชิ้นเอง” เฉิงเฉิงพูดต่อ
ก็ฮอนเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองน่าจะเข้าใจเป่หมิงโม่ผิดจริงๆ ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ เธอก็ไม่คิดที่จะขอโทษเป่หมิงโม่ ถือว่าชดเชยสิ่งที่อยู่ในบ้านพักตากอากาศแล้วกัน
หลังจากเฉิงเฉิงกับหยางหยางทานเป็นเพื่อนกู้ฮอนอีกสองชิ้น แล้วก็กลับไปเล่นกับเบลล่าที่ห้องของตัวเอง
เหลือแค่กู้ฮอนอยู่ในห้องอาหารคนเดียว เธอทานไปไม่กี่ชิ้นก็รู้สึกอิ่มแล้ว
มองดูเกี๊ยวที่เหลืออีกเยอะในจาน อยากไปนั่งดูทีวีในห้องรับแขก คนที่ทานเกี๊ยวไปเพียงสองชิ้นคนนั้น
แค้นก็ส่วนแค้น แต่ก็ไม่ควรปล่อยให้คนอื่นเขาหิว เขาไม่มีเมตตา แต่เราก็ไม่ควรใจร้าย กู้ฮอนคิดอยู่ ก็นำเกี๊ยวกลับไปที่ห้องครัวอีกครั้ง ทำหใหม่อีกครั้ง
เฉิงเฉิงกับหยางหยางพาเบลล่าวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเอง
“เป่หมิงซีหยาง ขอบคุณนะ” เฉิงเฉิงเข้ามาเห็นร่างเล็กๆของหยางหยางนอนอยู่บนเตียงแล้วพูด
หยางหยางหันตัวมา มองเฉิงเฉิงๆด้วยความแปลกใจ “คุณของคุณฉันทำไม”
“ขอบคุณที่คุณช่วยปกป้องพ่อไง” เฉิงเฉิงนั่งบนพื้น กอดเบลล่าแล้วพูด
หยางหยางโบกมือเล็กๆของเขา “ไม่เป็นไร ฉันกับไอ้พ่อนกก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่ยุ่งกันอยู่แล้ว ฉันก็แค่พูดไปตามความจริง ก็ไม่ถือว่าช่วยเขา”
พูดจบ เขาลูบท้องน้อยๆของตัวเอง อย่างมีความสุข “วันนี้ออกไปถือว่าไม่เสียเปล่า คุณไม่ได้ตามไปด้วยถือว่าขาดทุน”
“ฉันขาดทุน หรือว่าที่พวกคุณเกือบจะถูกเอาไปขายถือว่าโชคดีเหรอ” เฉิงเฉิงรู้สึกไม่เข้าใจ
หยางหยางยิ้ม “โชคดีแน่นอน คุณก็เห็นว่าฉันกับแม่กลับมากันอย่างไรไม่ใช่หรือ ได้เจอกับคุณอาคนหล่อคนนั้นก็เป็นความโชคดีของพวกเราไง คุณไม่เห็นว่าอาหารที่เขาทำอร่อยมากแค่ไหน โดยเฉพาะปีกไก่ย่างที่เขาทำ........”
พูดถึงตรงนี้ ใบหน้าเล็กๆของหยางหยางก็แสดงถึงความสุขและความปรารถนา
เวลานี้ กู้ฮอนยุ่งๆในห้องครัว ไม่สนใจว่าอร่อยไหม เกี๊ยวไหม้จานนี้น่าจะเป็นทางเลือกที่เร็วที่สุด เธอคำนึงถึงว่าเกี๊ยวไหม้นี้ทานยาก เธอจึงแยกแผ่นเกี๊ยวกับไส้เกี๊ยวออกจากกัน เทลงในหม้อแล้วปรุงใหม่
เพิ่มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เหลือและผักแห้งไว้ในตู้ ปรุงด้วยซีอิ๊วขาวและน้ำส้มสายชูเล็กน้อย
เช่นนี้ก็ได้ลูกชิ้นน้ำซุปภายในห้านาที ถอดผ้ากันเปื้อนออก นำน้ำผลไม้ เดินไปทางห้องรับแขก นำเสนอด้วยตาดำๆ
***
“ถือว่าคุณยังมีความเป็นพ่ออยู่บ้าง ให้ลูกๆทานจนอิ่มก่อน” กู้ฮอนพูดอยู่แล้วชี้ไปที่ลูกชิ้นน้ำซุปที่ปรุงใหม่ “ที่มีอยู่ก็ทำได้แค่นี้นะ ใครบอกให้คุณรบกวนตอนฉันทำกับข้าว นี่เรียกว่า ‘กรรมตามสนอง’”
พูดจบกู้ฮอนก็กลับไปเก็บกวาดห้องครัว
เป่หมิงโม่มองดูแล้ววางลงบนโต๊ะกาแฟ มีไอร้อนๆลอยขึ้นในถ้วยอาหาร
เขาไม่สามารถแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับมันได้
แต่ว่า มองดูด้านหลังที่ผอมเพรียวของกู้ฮอน ใบหน้าของเขาแสดงความเย็นชา และยังคงมีรอยยิ้มเล็กน้อย
หยิบโทรศัพท์ออกมา กดปุ่มทางลัด จากนั้นมีเสียงสแตนบาย
“เจ้านาย มีอะไรจะรับสั่ง” อีกฝ่ายของโทรศัพท์รับสายโดยฉิงฮัว
ฉิงฮัวส่งกู้ฮอนถึงบ้านแล้วก็ขับรถออกไปทันที กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเป่หมิง
สิ่งที่เขาไม่คาดไว้คือ เขาเห็นแค่เฟยเอ๋ออยู่ตรงนี้ แต่ไม่เห็นเป่หมิงโม่
เป่หมิงโม่ส่งเฟยเอ๋อกลับถึงคฤหาสน์ตระกูลเป่หมิงแล้วเขาก็ออกไปเลย เฟยเอ๋อเห็นฉิงฮัวกลับมา ก็อยากถามว่าตอนนี้เป่หมิงโม่อยู่ไหน
สิ่งที่ทำให้เธอผิดหวังคือ ฉิงฮัวกลับไม่รู้อะไรเลย
หลังทานข้าวเย็น โทรศัพท์ของฉิงฮัวก็ดังขึ้น เขาเห็นเป็นเป่หมิงโม่โทรมา รีบหาห้องที่เงียบสงบ “เจ้านาย มีอะไรให้รับใช้ครับ”
“เดี๋ยวคุณส่งคนไปที่วิลล่ากลางหน้าภูเขา เก็บกวาดให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ฉันจะไปที่นั่น” เป่หมิงโม่ถือโทรศัพท์อยู่ ยืนในห้องรับแขกที่สามารถมองเห็นห้องครัวได้
พูดไปด้วยแล้วมองดูคนที่กำลังยุ่งๆในห้องครัวไปด้วย
ฉิงฮัวได้ยินวิลล่ากลางหน้าภูเขาจึงตะลึง “ท่านหมายถึง ‘เย่โม่ฮอนหวี’ใช่ไหม” เพื่อให้แน่ใจ เขาย้ำในโทรศัพท์อีกหนึ่งรอบ
หลังจากได้ยินเสียงตอบยืนยัน ฉิงฮัวก็วางสายโทรศัพท์
วิลล่ากลางหน้าภูเขาที่สร้างไว้ ——เย่โม่ฮอนหวี
ฉิงฮัวรู้ว่านั่นเป็นสิ่งที่เจ้านายสร้างไว้ให้กับคุณกู้ สำหรับวิลล่าแห่งนี้ เขาทุ่มเทมาก ยังวาดภาพจิตรกรรมฝาผนังขนาดใหญ่ด้วยตัวเองด้วย
ตอนที่คุณกู้เดินทางไปออสเตรเลีย เขาโกรธมาก แล้วก็ทำลายภาพจิตรกรรมฝาผนังนั้นด้วยมือเขาเอง
จนถึงวันนี้ เจ้านายยังไม่เคยเดินเข้าไปแม้แต่ก้าวเดียว แค่ส่งคนไปคอยทำความสะอาดเป็นประจำ
ตั้งแต่ย้ายไปที่บ้านพักตากอากาศหลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยนไป ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับคุณกู้ก็เบาบางลงทำให้ทุกคนแปลกใจ
ตอนนี้ ไม่รู้ว่าเจ้านายคิดจะทำอะไร เขาถึงได้โทรศัพท์หาตัวเอง
และสั่งให้ตัวเองส่งคนไปทำความสะอาดวิลล่านั่น
ไม่เพียงเท่านี้ พรุ่งนี้เจ้านายยังจะเข้าไปที่นั่น คนที่จะไปด้วยก็คงจะเป็นคุณกู้กับคุณชายทั้งสองแน่นอน
หรือว่า.......ตอนนี้เจ้านายกับคุณกู้จะอยู่ด้วยกัน มิน่าหล่ะถึงปล่อยให้คุณเฟยเอ๋ออยู่คนเดียวที่คฤหาสน์ตระกูลเป่หมิง
ฉิงฮัวออกจากห้อง พบกับเฟยเอ๋อพอดีเลย
เฟยเอ๋อยิ้มให้เขา “เมื่อครู่โม่โทรมาใช่ไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ