เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 548

บทที่ 548 มือที่อยู่ไม่สุข

กลิ่นของยาสูบที่หอมสดชื่นสัมผัสแก้มของเธอ “แม้ว่าจะเหลือเพียงหนึ่งวันสำหรับข้อตกลงการแต่งงานกำมะลอ คุณก็ยังคงเป็นภรรยาของฉัน......”

เขาพูดจบ ปล่อยมือออก หันตัวแล้วนั่งลงบนโซฟา

หยิบรีโมตบนโต๊ะกาแฟ เปิดทีวีและกดช่องอย่างไม่ตั้งใจ “มีอะไรหรือเปล่า แล้วยืนทำอะไรตรงนี้ ยังไม่รีบไปทำกับข้าวอีก แม้ว่าในตอนนี้คุณยังไม่หิว แต่ลูกๆหิวแล้ว”

งี่เง่าจริงๆ อันธพาล.....ณ ตอนนี้ในใจกู้ฮอน ด่าว่าผู้ชายคนนี้เป็นสิบๆครั้งแล้ว

กู้ฮอนชำเลืองเขาแล้วหันหลังเดินไปห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็น

หลังจากที่เฉิงเฉิงกับหยางหยางหลบเข้าไปในห้องอาบน้ำแล้ว ถึงกล้าถอนหายใจแรงๆ

“เฉิงเฉิง คุณว่าไอ้พ่อนกเป็นอะไรหรือเปล่า ทั้งๆที่โอบกอดสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดคนนั้นออกไปก่อนแล้วทิ้งพวกเรา ตอนนี้กลับปรากฏตัวที่บ้านของแม่ หรือเขาคิดว่ารังแกแม่ไม่พอหรือ เขา........ ฮือ......”

หยางหยางยังอยากจะพูดต่ออีก แต่ถูกเฉิงเฉิงปิดปากไว้

เฉิงเฉิงสีหน้าเปลี่ยน เขากดเสียงต่ำลงแล้วพูดกับหยางหยาง “เวลาคุณพูดลดเสียงหน่อย พูดเบาๆไม่ได้เหรอ ไม่กลัวพ่อจะได้ยินเหรอ ถ้าเขาไม่ชอบฟัง ก้นคุณก็จะได้บานเหมือนดอกไม้อีกแน่”

หยางหยางดึงมือเฉิงเฉิงที่ปิดปากตัวเองออก เสียงก็เบาลงมาก “คุณไม่อยากให้ฉันพูด คุณก็บอกมาสิ ทำไมต้องมาปิดปากฉันด้วย มือคุณก็ไม่รู้ว่าสะอาดไหม”

เฉิงเฉิงชำเลืองมองหยางหยาง “ถ้าฉันพูดให้คุณหยุดจะได้ผลไหม ก็มีแค่วิธีนี้ที่สามารถหยุดคุณได้ผลที่สุด” เฉิงเฉิงพูดอยู่ แล้วก็เอื้อมมือเล็กๆของตัวเองออกมา แล้วเอาไปเทียบกับหน้าของหยางหยาง “คุณดู มือของฉันสะอาดกว่าหน้าของคุณเยอะเลย ฉันยังไม่รังเกียจใบหน้าของคุณจะเปื้อนมือฉันเลย”

หยางหยางรำคาญแล้ว “พอแล้ว พอแล้ว คุณกับไอ้พ่อนกเหมือนกันเลย คุณรักสะอาดขนาดนี้ ครั้งหน้าก็ไม่ต้องมาปิดปากฉันอีก”

“ใครอยากจะไปปิดปากคุณ ขอร้องครั้งหน้าถ้าคุณอะไร โดยเฉพาะสถานการณ์ที่มีพ่ออยู่ ควรจะคิดก่อนพูดด้วย” เฉิงเฉิงพูดจบ ค่อยๆถอดเสื้อออกทีละชิ้นวางลงที่พื้น จากนั้นปรับน้ำร้อนและเย็นเสร็จ ก็เริ่มอาบน้ำ

หยางหยางเบ้ปาก แล้วก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก แล้วเดินไปอาบน้ำกับเฉิงเฉิง “‘เชี่ย’ แกก็รีบมาสิ แกก็กลิ้งสิ่งสกปรกมากมายในหลุมเหมือนกัน มาฉันจะอาบน้ำให้แก.......”

“เป่หมิง.......ซี.......หยาง”

***

กู้ฮอนเดินเข้าไปในห้องครัว ได้ยินเสียงของการสลับช่องอย่างต่อเนื่องจากห้องนั่งเล่น

แต่เดิมคิดว่าวันนี้กลับมาบ้าน จะได้พักผ่อนกับลูกๆให้เต็มที่ ใครจะไปนึกว่าจะถูกเป่หมิงโม่ทำให้เสียแผนหมด

เปิดตู้เย็น ดูว่ามีอะไรที่สามารถทานได้บ้าง

เหลือแค่น้ำผลไม้กระป๋องอยู่ในตู้เย็น

เปิดช่องแช่แข็งอีกครั้ง ทั้งสามช่องมีแต่ความว่างเปล่า เมื่อเปิดลิ้นชัก ในที่สุดก็มีอะไรกินแล้ว —— เกี๊ยวแช่แข็งสองถุงจากแบรนด์ไต้หวันที่โฆษณาทางทีวีบ่อยๆ

เย็นนี้ก็ทานแค่นี้แล้วกัน

กู้ฮอนหยิบเกี๊ยวออกมา คิดว่าจะทำประเภทเกี๊ยวน้ำ แต่จะมีผักอื่นๆประกอบด้วยไหม เอาง่ายๆแล้วกันทำเกี๊ยวทอดดีกว่า แล้วก็มีน้ำผลไม้ประกอบก็ถือว่าสุขภาพดีอยู่

เธอเปิดเตาแก๊ส หยิบกระทะก้นแบนมา หลังจากหยดน้ำมันเล็กน้อย นำเกี๊ยวเรียงอย่างสวยงามบนกระทะ

ต่อด้วยหยิบถ้วยน้อยๆออกมาหนึ่งใบ ลองน้ำมาครึ่งถ้วย แล้วใส่แป้งมันลงไปเล็กน้อย

หลังจากเกี๊ยวทอดเหลืองแล้ว เทน้ำครึ่งถ้วยลงไปในกระทะ

“ซั่ว......” น้ำเดือดทันทีและมีควันสีขาว ๆ ลอยขึ้นในเวลาเดียวกัน

เทน้ำต่อไปจนกว่าน้ำจะไม่เกินครึ่งหนึ่งของเกี๊ยว ปิดฝากระทะ ปรับไฟให้เล็กลง ค่อยๆต้มเกี๊ยว

เมื่อเวลาผ่านไป มองผ่านฝาโปร่งใส ดูน้ำค่อยๆลดลงจากการเดือดอย่างต่อเนื่องภายใน

จนกว่าน้ำใกล้จะแห้ง แล้วเปิดฝาออก พลิกไปมาสม่ำเสมอ จนกว่าน้ำแห้งสนิท เกี๊ยวก็จะไม่ติดกระทะ แล้วก็จะค่อยๆเคลื่อนไหวตาม

ขณะนี้เธอก็ปิดไฟ หยิบจานสีขาวที่มีขนาดเท่ากระทะ ค่อยๆเอาจานปิดลงไป มือหนึ่งถือหม้อ อีกมือถือจาก แล้วพลิกหม้อกลับ เกี๊ยวก็ถูกเทลงจานอย่างสมบูรณ์แบบ

จานสีขาว เกี๊ยวสีเหลืองก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

เธอวางจานไว้ข้างๆ เตรียมที่จะล้างกระทะ มีมือน้อยๆแอบเอื้อมมาที่จาน

กู้ฮอนไม่ต้องดูก็รู้ว่าเป็นใครที่จะทำเช่นนี้

“ตอนนี้ยังไม่เสร็จ ใครบอกให้มาแอบกิน” พูดอยู่เธอก็เอาตะหลิวตีมือน้อยๆที่เอื้อมมาเบาๆ

“ฮือ.......” เมื่อมือน้อยๆหดตัวลงก็ได้ยินเสียงหยางหยางร้อง “แม่ จะต้องรอถึงเมื่อไหร่ถึงจะได้ทาน ท้องของฉันร้องไปหลายรอบแล้วนะ.......”

กู้ฮอนหันไปมองหยางหยางกำลังบึนปาก มืออีกข้างลูบมือข้างที่ถูกตี

มองสีหน้าเขาตอนนี้กู้ฮอนหัวเราะ “สมควร ฉันสอนเธอว่าอย่างไร ต้องรอจนกว่าอาหารพร้อมแล้ว แม่บอกว่าทานได้ ถึงจะเริ่มทาน”

หยางหยางมองก้อนทองคำที่ล่อลวงความอยากอาหาร อดไม่ได้น้ำลายไหล

“เป่หมิงซีหยาง คุณทำตัวดีๆหน่อยได้ไหม” เฉิงเฉิงที่ยืนข้างๆหยางหยาง ขมวดคิ้วแล้วมองเขา ไอ้น้องเกเรคนนี้

“อืม เฉิงเฉิงน่ารักที่สุด หยางหยางไปรอที่ห้องอาหารกับเฉิงเฉิง เกี๊ยวใกล้จะเสร็จแล้ว” กู้ฮอนพูดอยู่ เริ่มเตรียมหม้อที่สอง

เดิมที แค่หม้อนี้ก็เพียงพอสำหรับกู้ฮอน เฉิงเฉิงและหยางหยางทานแล้ว

แต่คืนนี้ไม่เหมือนกัน วันนี้มี 'แขกที่ไม่ได้เชิญ' อยู่ที่บ้าน จะไม่ให้ทานก็คงจะไม่ดี ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะพูดว่าเป็นครอบครัวที่เย็นชาหรือการทำทารุณกรรม ทำเหล่านี้กับเธอ