เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 554

บทที่ 554 นานแล้วที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง

เป่หมิงโม่ยืนอยู่หน้ากระจกห้องไอซียู ดูคุณพ่อที่นอนอยู่ข้างในเงียบๆ “อาการของท่านเป็นไงบ้างแล้ว”

คุณหมอที่แขวนป้ายชื่อศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งพูดว่า: “อาการของคุณเป่หมิงในตอนนี้ค่อนข้างดี เมื่อวานเราก็ให้ผู้เชี่ยวชาญมาตรวจดูแล้ว รู้สึกว่าความน่าจะเป็นที่เขาจะหายดีสูงมาก พวกเรากำลังเตรียมการรักษาที่เกี่ยวข้องอยู่อย่างมุ่งมั่น”

“อืม” เป่หมิงโม่พยักหน้า จากนั้นผลักประตูห้องผู้ป่วยออก เดินเข้าไปด้วยเสียงเบา

ขณะนี้ท่านปู่เป่หมิงกำลังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเงียบๆ เครื่องอุปกรณ์ต่างๆ ที่อยู่ข้างเตียงกำลังตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงลักษณะชีวิตของเขาอย่างใกล้ชิดอยู่

ไม่เจอแค่กี่วันเอง รู้สึกว่าท่านปู่เป่หมิงแก่ขึ้นเยอะเลย

เขาหันหน้าไปเห็นบนโต๊ะข้างเตียงมีดอกไม้สดที่เบิกบานวางอยู่โดยไม่ได้ตั้งใจ

เขาเดินไปเด็ดกลีบดอกลงมาหนึ่งแผ่น หยดน้ำข้างบนยังไม่เคยแห้งเลย

สงสัยนี่น่าจะเพิ่งมาวางไว้ตรงนี้ไม่นานเอง

เป่หมิงโม่หันหน้าไปถามคุณหมอที่ตามหลังมาคนนั้น: “ยังมีใครเคยมาที่นี่อีกไหม”

คุณหมอจัดแว่นตา สีหน้ารู้สึกผิดและพูดว่า: “คุณเป่หมิงครับ ก่อนที่คุณจะมาถึงที่นี่ ผมก็เพิ่งจะเปลี่ยนเวรกับคุณหมออีกท่านหนึ่งเอง พอมาถึงที่นี่ดอกไม้ช่อนั้นก็วางไว้ตรงนั้นแล้ว เพราะฉะนั้นผมก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอามาให้เหมือนกัน”

ทันใดนั้น เป่หมิงโม่ก็ได้ยินข้างๆ มีเสียงอ่อนแอของท่านปู่เป่หมิงดังมา: “อะ…อะ…”

เขาหันหลังไปดูท่านปู่เป่หมิง ฉิงฮัวรีบเอาเก้าอี้มาตัวหนึ่งไว้ที่ข้างหลังของเขาทันที

“พ่อ ผมมาหาท่านแล้ว” ถึงแม้ว่าเป่หมิงโม่จะพูดอย่างเย็นชาเหมือนเก่า แต่ในใจของพ่อลูกล้วนรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

***

เป่หมิงโม่นั่งลงมา นัยน์ตาเย็นชาส่องสายตาเป็นห่วงออกมา

มือที่มีเข็มฉีดยาอยู่ของท่านปู่เป่หมิง ยื่นไปหาเป่หมิงอย่างสั่น

เขาอยากจะจับมือลูกชาย ในระยะเวลาช่วงนี้ ไม่เคยมีใครมาเยี่ยมหาเขาสักคน ขนาดเจียงฮุ่ยซินที่นอนอยู่ข้างเขาหลายสิบกว่าปีก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน

ทุกครั้งที่เขาลืมตาขึ้นมา เห็นแต่ห้องผู้ป่วยที่อ้างว้าง และคุณหมอกับพยาบาลที่มาเปลี่ยนยาและตรวจร่างกายให้เขาเป็นบางครั้ง

ทุกครั้งที่นึกถึง เขาก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหลออกมา

เขาพูดกันว่า: นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเวลานานๆ ก็จะไม่มีลูกกตัญญูอยู่ด้วย

ใช้กับท่านปู่เป่หมิงคือจริงที่สุด

ตั้งแต่ที่เขาเริ่มป่วยจนถึงตอนนี้ คนที่มาบ่อยที่สุดกลับเป็นเป่หมิงโม่ที่ทำให้เขาปวดหัวตั้งแต่เล็กจนโต ทำให้เขาโมโหอารมณ์ไม่ดี

เป่หมิงโม่ยื่นมือออกไป จับมือที่สั่นไม่หยุดนั้นไว้แน่นๆ มือที่อ่อนแรงนั้น มือที่ตีเขาจนนับไม่ถ้วนเมื่อเขากำลังเติบโตอยู่นั้น…

“พ่อ วันก่อนผมพาลูกๆ ไปหาป้าแล้ว เธอดีมาก อยู่กับลูกๆ มีความสุขมากเลย ก่อนกลับยังให้ผมเอาผักผลไม้สดที่เธอปลูกเองให้ผมเอามาให้พ่อ…” ในใจของเป่หมิงโม่รู้ดี ถ้าบอกข่าวคุณป้าฟางเสียชีวิตแล้วในตอนนี้ให้ท่านปู่เป่หมิงฟัง ร่างกายของเขารับไม่ไว้แน่นอน

ถึงแม้ว่าท่านปู่เป่หมิงและคุณป้าฟางสองพี่น้องนี้จะไม่ถูกกันตั้งแต่เด็ก

แต่กาลเวลาผ่านไป ความรักของครอบครัวยังคงสูงกว่าอะไรอีก สองคนนี้ก็คิดถึงอีกคนหนึ่งอยู่ในใจ ไม่เคยพูดออกมา

ก็เหมือนกับเมื่อก่อนที่เป่หมิงโม่ไปหาคุณป้าฟาง ทุกครั้งที่กลับมาเธอจะเอาผักผลไม้สดที่ตัวเองปลูกให้เป่หมิงโม่เอากลับไป

ท่านปู่เป่หมิงก็จะแกล้งทำเป็นเตือนเป่หมิงโม่ไปเยี่ยมน้องคนนี้ของเขาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ และยังแอบสั่งคนไปช่วยเธออีกด้วย

ท่านปู่เป่หมิงได้ยินเป่หมิงโม่พูดถึงน้องสาวของตัวเอง อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา เขาปล่อยมือของเป่หมิงโม่ออก ยื่นมือสั่นของตัวเองเข้าไปในผ้าห่ม เอาหนังสือพิมพ์หนึ่งแผ่นออกมา

“ฟาง…ตาย…” ท่านปู่เป่หมิงไม่สามารถพูดทั้งประโยคได้ แต่เขาก็พอแสดงความหมายของได้

เป่หมิงโม่ยื่นมือไปหยิบหนังสือพิมพ์ เห็นแต่ข้างบนใช้ตัวหนังสือสีดำที่ชัดเจนเขียนว่า: ‘ครอบครัวตระกูลเป่หมิงเลือดเย็น น้องสาวของประธานเก่าเป่หมิงเจิ้งเทียนถูกไล่ออกจากครอบครัวหลายสิบปี เสียชีวิตเมื่อเช้า บ้านพักตากอากาศที่ทำมาครึ่งชีวิตผูกเผาหมดในคืนเดียว’

“ซี้ด…” เป่หมิงโม่อดไม่ได้ที่จะสูดปาก เขาขมวดคิ้วเข้ม เรื่องที่คุณป้าฟางเสียชีวิตเขาปิดข่าวไว้อยู่ตลอด จะมีคนไปรู้ได้ไง และยังอยู่ในหนังสือพิมพ์อีกด้วย?

ฉิงฮัวยืนอยู่ข้างหลังเป่หมิงโม่ เขาก็เห็นหัวข้อบรรทัดนี้แล้ว รู้สึกคาดคิดไม่ถึงเหมือนกัน

หลังจากที่เขาได้รับอนุญาตจากเป่หมิงโม่ เอาหนังสือพิมพ์มาดูวันที่ออกข่าว เป็นวันที่สองที่คุณป้าฟางเสียชีวิตพอดี

วันนั้นพวกเขาก็เพิ่งกลับมาตอนบ่ายๆ ดังนั้นจึงไม่ได้เห็นหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ในตอนแรก เพราะว่าวันนั้นเป่หมิงโม่ไม่ได้นอนที่บ้านใหญ่ของตระกูลเป่หมิง แต่อยู่กับกู้ฮอนและลูกๆ

วันที่สองและก็คือวันนี้ เกิดเรื่องวิลล่าและเรื่องหุ้นขึ้นมา เพราะฉะนั้นจึงไม่ว่างไปอ่านหนังสือพิมพ์ นึกไม่ถึงเลยว่าจะถูกคนอื่นฉวยโอกาสจนได้

ถ้ารู้เรื่องตอนแรกๆ เป่หมิงโม่จะสามารถทำให้หนังสือพิมพ์ทุกฉบับที่มีข่าวนี้หายไปโดยไม่มีใครรู้

ดูจากอีกมุมหนึ่งแล้ว มีคนตั้งใจเอาหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ให้ท่านปู่เป่หมิงดู ก็คืออยากจะใช้ข่าวร้ายของคุณป้าฟางมากระตุ้นเขา ถึงแม้ว่าท่านปู่เป่หมิงจะไม่เสียจนเสียชีวิต แต่ก็สามารถทำให้ครอบครัวตระกูลเป่หมิงวุ่นวายมากได้

***

ฉิงฮัวพาคนหมอออกไปจากห้องผู้ป่วย

เขาเงยหน้าขึ้นสังเกตข้างบนของทางเดิน เห็นว่าติดกล้องวงจรไว้หลายอัน

ถ้าอยากหาว่าใครเป็นคนส่งหนังสือพิมพ์มาให้ท่านปู่เป่หมิง ไปดูข้อมูลกล้องวงจรง่ายที่สุดแล้ว

นึกถึงตรงนี้เขาพูดกับคุณหมอคนนั้นว่า: “ห้องตรวจสอบอยู่ชั้นไหน”

“ฝ่าย รปภ.ที่ชั้นเจ็ด ทำไมหรอ” คุณหมอสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

ฉิงฮัวมองเขา สีหน้าของเขาดูออกได้ว่ากระวนกระวายมาก “ช่วยพาผมไปห้องตรวจสอบหน่อย ผมจะดูข้อมูลบางอย่าง”