เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 575

ตอนที่ 575 หยางหยางต้องอบรมสั่งสอน

“ฮ่าฮ่า เฉิงเฉิงยังเป็นห่วงหยางหยางมากนี่หน่า กลัวอยู่ที่นี่เหงา ให้ ‘เบลล่า’ มาอยู่เป็นเพื่อน” เป่หมิงยันพูดออกจากห้องน้ำ ในมือของเขามีผ้าขนหนูสองผืน ผืนหนึ่งพาดลงบนบ่าของตน อีกผืนหนึ่งโยนให้หยางหยางเบาเบา

หยางหยางยื่นมือรับไว้ แล้วพาดลงบนบ่าเหมือนเป่หมิงยัน

เจียงฮุ่ยซินมองอาหลานทั้งสองพอๆกันเลย ขมวดคิ้วขึ้นแล้วส่ายหัวเบาๆ พูดอย่างเข้ม “เราทั้งสองน่ะเล่นเหงื่อท่วมตัวขนาดนี้ ใช้แต่ผ้าขนหนูเช็ดๆก็ได้แล้วหรอ ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมากินข้าว”

เป่หมิงยันหัวเราะฮิฮิแล้วยืนตรงให้กับเจียงฮุ่ยซิน แล้วก้มทำความเคารพแบบฉบับทหาร “YES, Madam!”

หยางหยางวาง ‘เชี่ย’ ลง เรียนแบบเป่หมิงยัน คำนับแบบฉบับทหาร หน้าอันเล็กก้มลง “YES! Grandmother!”

แล้วถูกเป่หมิงยังใช้แขนหนีบเข้าที่คอ สองคนรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

เจียงฮุ่ยซินไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี มองฉิงฮัวแวบหนึ่งแล้วพูด “คุณดูสิ จ่อจากนี้บ้านเป่หมิงไม่มีวันสงบแล้ว”

แล้วหันหลังเดินไปห้องครัว

***

เป่หมิงโม่เคลียร์งานอยู่ที่บริษัท ไม่กลับมากินมื้อเที่ยง

ในห้องครัว จานชามและอาหารที่หอม สวยงามถูกจัดวางอยู่บนโต๊ะ

เจียงฮุ่ยซินและเฟยเอ๋อนั่งอยู่หน้าโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

ฉิงฮัวยืนด้านหลังเจียงฮุ่ยซิน รอเป่หมิงยันและหยางหยางมาพร้อมหน้าแล้วก็รับประทานได้แล้ว

สักพักเป่หมิงยันพาหยางหยางอาบน้ำเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ ไม่ช้าก็มาถึงห้องครัว

เป่หมิงยันนั่งลงข้างเจียงฮุ่ยซิน

หยางหยางหันไปเห็นเฟยเอ๋อ เขาไม่ชอบเธอที่สุด เขาเลยตามไปนั่งลงข้างเป่หมิงยัน

ตอนนี้ข้างหนึ่งของโต๊ะมีเจียงฮุ่ยซิน เป่หมิงยันและหยางหยางนั่งอยู่ แต่อีกข้างหนึ่งมีแค่เฟยเอ๋อ

หยางหยางที่เล่นกับเป่หมิงยันจนเหนื่อย ก็ไม่ได้สนใจว่าคนอื่นเริ่มกินกันหรือยัง ตนก็ยกถ้วยตักข้าวเข้าปากไปสองคำ

เหตุเพราะนั่งด้านหลังเกิน กับข้าวที่จัดวางไปอยู่หน้าเจียงฮุ่ยซินหมด เขาเอื้อมไม่ถึงเลย เลยลุกยืนบนเก้าอี้ ตัวน้อยๆนอนลงบนโต๊ะแล้วคีบผักกิน

การกินของหยางหยางแบบนี้ ถือว่าเป็นคนแรกของบ้านเป่หมิงเลยทีเดียว

เจียงฮุ่ยซินไม่ได้แตะตะเกียบ ขมวดคิ้วขึ้น เฟยเอ๋อเห็นเจียงฮุ่ยซินไม่ค่อยพอใจ เธอก็ไม่กล้าจับตะเกียบเลย

เป่หมิงยันรู้ว่าแม่โกรธเพราะอะไร เขาหัวเราะหึหึแล้ววางมือข้างหนึ่งลงบนไหล่แม่ “แม่ครับ ทำหน้าเครียดทำไมครับ เวลากินข้าวต้องมีความสุขหน่อย มาผมตักซือจึโถวให้แม่ชิ้นหนึ่งครับ”

ตักอาหารให้เจียงฮุ่ยซินเสร็จ ก็อุ้มหยางหยางไปที่ที่นั่งของเป่หมิงโม่ “นายยังเด็ก ไปนั่งไกลขนาดนั้นได้ยังไง นั่งนี่ถึงจะตักอาหารได้สะดวก กินเยอะๆ คุณย่ารู้ว่านายจะมาวันนี้ ให้พ่อครัวทำอาหารเพิ่มตั้งหลายอย่าง ยังไม่รีบขอบคุณคุณย่าอีก”

หยางหยางก็เชื่อฟังคำของเป่หมิงยัน วางตะเกียบลง ในปากมีอาหารค้างอยู่พูด “ขอบคุณคุณย่า@#¥%......” คำด้านหลังก็ถูกกลบด้วยอาหารในปาก

เจียงฮุ่ยซินก็ถือซะว่าให้หน้าลูกชายตน หยิบตะเกียบขึ้นมา “กินกันเถอะ”

เป่หมิงยันนั่งอยู่ข้างถึงกับโล่งอกไปที

ทานข้าวเสร็จ ฉิงฮัวมีธุระออกไปแล้ว เฟยเอ๋อกลับห้องพร้อมคนใช้ดูแล

ในห้องเหลือแต่เป่หมิงยันและหยางหยาง

หยางหยางไม่ชินกับการนอนกลางวัน เป่หมิงยันก็มีกำลังเต็ม พวกเขาสองคนนั่งดูการ์ตูนบนโซฟา

ที่จริงเจียงฮุ่ยซินก็อยากขึ้นไปพักผ่อน แต่ตั้งแต่หยางหยางเข้ามาในบ้านนี้ กิริยาท่าทางต่างๆทำให้เค้าอึดอัดมาก

ในเมื่อเป็นผู้ใหญ่ในบ้านเป่หมิง เธอมีหน้าที่ที่ต้องสอนมารยาทของบ้านเป่หมิงให้กับหยางหยาง

เธอนั่งลงบนโซฟา ยื่นไปมือไปหยิบรีโมทขึ้นมา ปิดทีวี

หยางหยางกำลังดูอย่างดีใจ จู่ๆทีวีก็ปิดลง เขาเริ่มไม่พอใจ

ขณะที่กำลังจะโมโห ก็นึกขึ้นได้ว่าตนไม่ได้อยู่ที่บ้านแม่แล้ว แต่มาแต่บ้านไอ้พ่อนกแล้ว

เลยจำต้องเก็บความรู้สึกของตนไว้

เขาหันมองเจียงฮุ่ยซินตาแป๋วๆ ขยับปากเล็กน้อยแล้วกลืนลงคอไป

เจียงฮุ่ยซินมองหยางหยางแล้วพูดอย่างเด็ดเดี่ยว “เป่หมิงซีหยาง ในเมื่อพ่อนายส่งนายมาอยู่ที่บ้านใหญ่ของตระกูลเป่หมิง นายก็ต้องเรียนรู้ที่จะเข้ากับครอบครัวนี้ให้ได้ ที่นี่ไม่เหมือนที่แม่นายจะไม่มีมารยาทไม่เคารพกฏก็ได้”

พูดไป เธอก็ยกแก้วชาที่อยู่บนโต๊ะกาแฟขึ้น ดื่มคำหนึ่งแล้วพูด “บ้านเป่หมิงของเรา เป็นเมืองAที่มีชื่อเสียงระดับต้นๆ ไม่ว่าจะทำอะไร ในด้านไหนไหนก็ต้องจำไว้ตลอดเวลา ห้ามทำให้เสียชื่อเสียงบ้านเป่หมิง

***

เจียงฮุ่ยซินกำลังจะเริ่มพูดเรื่องมารยาทในบ้านเป่หมิง เป่หมิงยันยกแขนขึ้นมองนาฬิกา แล้วรีบร้อนเก็บของข้างกายเดินไปทางประตู

“ยันยัน นายจะไปไหน?” เจียงฮุ่ยซินรีบถาม

“ผมเกือบลืมไปเลย รอบนี้กลับมามีอีกงานหนึ่งต้องไปทำ ผมไม่อยู่ฟังคุณแม่บรรยายแล้วล่ะ” พูดจบ เขาก็มองหยางหยางอย่างเห็นใจแล้วรีบหายไปจากประตูทันที

ณ ตอนนี้ ห้องโถงอันกว้างใหญ่ เหลือเพียงเจียงฮุ่ยซินและหยางหยางสองย่าหลาน

เจียงฮุ่ยซินก็เริ่มพูดบราๆเกี่ยวกับมารยาทบ้านเป่หมิงให้หยางหยางฟัง

*