เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 591

ตอนที่ 591 ระหว่างความเป็นความตาย

ที่นี่คือชั้นบนสุดของตึกชั้นที่สิบสอง แม้ว่าจะเทียบกับตึกระฟ้าไม่ได้ แต่ว่าเสียงลมที่พัดผ่านหูนั้นมากพอที่จะทำให้เป่หมิงเฟยหย่วนตกใจจนแทบขวัญกระเจิงหายหมด

มือทั้งคู่ของเขาจับแขนของเป่หมิงโม่แน่น “โม่ อย่า......”

เป่หมิงโม่ก้มศีรษะมองใบหน้าของเป่หมิงเฟยหย่วนที่ตกใจจนขาวซีด “พูดมา เป็นนายใช่ไหมที่เอาหนังสือพิมพ์ให้กับคุณพ่อ”

เป่หมิงเฟยหย่วนนั้นไร้สิ้นหนทางบิดพลิ้วแล้วจึงรีบพูด “ใช่ เป็นฉันเอง!”

ได้ยินคำพูดนี้แล้ว เป่หมิงโม่ก็คิดที่จะส่งเป่หมิงเฟยหย่วนสู่ความตายทั้งแบบนี้ มีลูกชายที่ไหนกันที่จะใช้โอกาสราดน้ำมันบนกองไฟในตอนที่บิดาของตัวเองป่วยหนัก

เขาถามเป่หมิงเฟยหย่วนต่อว่า “พูดมา ทำไมนายต้องทำแบบนี้ นายไม่รู้หรือว่าแบบนี้อาจจะทำร้ายคุณพ่อให้ถึงแก่ชีวิตได้!”

***

เป่หมิงโม่ยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห จึงผลักเป่หมิงเฟยหย่วนออกไปด้านนอกอีกนิด

“น้องรอง น้องรอง! นายปล่อยฉันไปเถอะ ขอร้องล่ะ ฉันก็ถูกบีบบังคับจนไม่มีทางเลือก ถ้าหากว่าฉันไม่ทำแบบนี้ พวกเขาจะเอาชีวิตคนในครอบครัวฉันทั้งหมดนินา” เป่หมิงเฟยหย่วนตกใจจนน้ำตาเกือบจะไหลออกมา

เป่หมิงโม่หัวเราะเสียงเย็น “เพื่อปกป้องคนในครอบครัวของตัวเอง เลยไม่สนใจชีวิตของคุณพ่อ! ฉันรู้สึกเสียใจแทนคุณพ่อเสียจริง นายรู้หรือไม่ว่าในบรรดาพวกเราสามพี่น้อง นายเป็นคนที่คุณพ่อลำเอียงเข้าข้างมากที่สุด”

“หึๆ......” เมื่อได้ยินเป่หมิงโม่พูดประโยคนี้ออกมา เป่หมิงเฟยหย่วนกลับหัวเราะออกมาพักหนึ่ง “เข้าข้างฉันมากที่สุด ถ้าหากว่าเข้าข้างฉันมากที่สุดก็คงจะไม่ยกหุ้นตระกูลเป่หมิงของฉันให้กับนายหรอก! ถ้าหากว่าเข้าข้างฉันมากที่สุด ก็คงจะไม่ไล่ฉันออกจากบ้านตระกูลเป่หมิงหรอก!”

เป่หมิงเฟยหย่วนครุ่นคิดติดใจเรื่องนี้มาโดยตลอด ส่งผลให้โทสะที่บันดาลของเป่หมิงโม่ลดลงไปไม่น้อย

แท้จริงแล้วก็เป็นเขาที่ทำให้เป่หมิงเฟยหย่วนเป็นแบบนี้

เขาในตอนนั้นและเป่หมิงเฟยหย่วนในตอนนี้จะแตกต่างกันสักเท่าไรเชียว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็ดึงเป่หมิงเฟยหย่วนกลับมา โยนเขาลงบนพื้น

ตอนนี้เป่หมิงโม่อยากจะรู้ว่าใครคือผู้บงการอยู่เบื้องหลังเป่หมิงเฟยหย่วนมากกว่า “ฉันก็อ่านหนังสือพิมพ์ฉบับที่นายเอาไปให้คุณพ่อแล้ว แท้จริงแล้วนั่นเป็นหนังสือพิมพ์ปลอมๆที่ไม่ได้วางจัดจำหน่ายในท้องตลาด พูดมาเถอะ ใครเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังของนาย”

สาเหตุทั้งหมดที่เป่หมิงโม่อนุมานว่าหนังสือพิมพ์มีการปลอมแปลง เป็นเพราะว่าบิดาเห็นหนังสือพิมพ์ที่นั่น หลังออกจากห้องพักผู้ป่วย เขาก็ส่งคนไปตรวจสอบ แต่ผลลัพธ์ก็คือภายในท้องตลาดไม่มีหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่คนอื่นจะเห็นด้วยเลย

เห็นได้ชัดว่าคนลึกลับผู้นี้ก็ไม่อยากจะให้เรื่องราวลุกลามใหญ่โต แต่ว่าก็มีจุดประสงค์ชัดเจนมากว่าต้องการสร้างความกระทบกระเทือนให้กับเป่หมิงเจิ้งเทียน อาศัยโอกาสที่เขากำลังป่วย เอาชีวิตเขาไป

เป่หมิงเฟยหย่วนสามารถกลับมาจากการเกือบไปเดินเล่นในประตูผีได้ครั้งหนึ่ง ตอนนี้ก็ขดตัวสั่นเทาไม่หยุด สีหน้าของเขาขาวซีดยิ่งกว่าเดิม

เขาคิดย้อนกลับไปถึงเรื่องราวในวันนั้น พูดจาอึกๆอักๆ “จริงๆแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร หนังสือพิมพ์ฉบับนี้เป็นบริการพัสดุด่วนที่ส่งมา ฉันเพิ่งจะได้รับของ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาหาฉัน ต้องการให้ฉันทำแบบนี้ ไม่อย่างนั้นก็ให้ฉันคืนเงินในมาทันที ถ้าหากว่าไม่มีเงินจะคืน พวกเขาจะเอาชีวิตคนในครอบครัวฉันไป นายก็เป็นพ่อคนแล้ว ฉันคิดว่านายน่าจะเข้าใจว่านี่เป็นความรู้สึกแบบใด”

“คืนเงิน.......ส่งหนังสือพิมพ์ให้กับคุณพ่อ.......” เป่หมิงโม่หรี่ตา ดูท่าว่านี่คือผลลัพธ์ที่พวกเขาวางแผนมาอย่างรอบคอบแผนหนึ่ง

ในตอนนี้เป่หมิงเฟยหย่วนก็คลานเข่าเข้าไปแทบเท้าเป่หมิงโม่ “ฉันก็ไม่มีทางเลือก นายไล่ฉันออกจากตระกูลเป่หมิง ทั้งยังเอาหุ้นไปด้วย ฉันจะไปมีเงินมากขนาดนั้นได้อย่างไรกัน แรกเริ่มฉันก็กังวลว่าถ้าคุณพ่อเห็นหนังสือพิมพ์ฉบับนี้แล้วจะเกิดอะไรไม่คาดฝันขึ้น แต่ฉันคิดว่า คุณพ่อรักและเอ็นดูยี่เฟิงขนาดนั้น จะต้องหวังว่าเขาปลอดภัยไร้อันตรายใดๆมากกว่า ดังนั้นฉัน......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เป่หมิงโม่ก็แย่งพูดขึ้นมา “ดังนั้นนายจึงใช้ชีวิตของคุณพ่อมาแลกกับความปลอดภัยของคนในครอบครัวนาย จากนั้นที่มาวันนี้ก็เพื่อมาดูว่าคุณพ่อตายหรือเปล่า ใช่หรือไม่!”

ตอนนี้เองที่เป่หมิงเฟยหย่วนร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลออกมาอย่างเจ็บปวด ส่ายศีรษะแรง “ไม่ใช่แบบนี้ จิตใจฉันไม่สงบจึงอยากมาเยี่ยม ฉันรู้ว่าพวกนายก็มาเยี่ยมคุณพ่อเช่นกัน ดังนั้นฉันถึงได้มาเยี่ยมอย่างเงียบๆในตอนที่พวกนายยังไม่มากัน”

เขาปาดน้ำตา เงยหน้ามองเป่หมิงโม่ สองมือกอดขาของเขา “เป็นฉันที่ติดการพนัน เป็นฉันที่เฮงซวย แต่ว่านายอย่าบอกเรื่องนี้กับคนอื่นเด็ดขาดนะ โดยเฉพาะยี่เฟิงกับคุณพ่อ”

หัวใจของเป่หมิงโม่หนาวเหน็บ ลูกชายที่คุณพ่อลำเอียงเข้าข้างมาหลายปีคนนี้ เกือบจะลากบิดาแท้ๆเข้าไปข้องเกี่ยวกับหนี้การพนันของตัวเองแล้ว

***

เยาะเย้ย เป็นการเยาะเย้ยเสียดสีของเบื้องบน

ตอนนี้เองที่แสงอาทิตย์อัสดงเกือบจะแตะเข้ากับขอบฟ้า ทอประกายสีแดงราวกับเปลวไฟออกมา

คนสองคนที่อยู่บนชั้นดาดฟ้าถูกแสงส่องจนเกิดเงาดำยาว

เป่หมิงโม่สะบัดเป่หมิงเฟยหย่วนออกอย่างแรงราวกับสลัดดินโคลน

เขาหมุนตัวเดินกลับไปยังประตูทางเข้าชั้นดาดฟ้า

เบื้องหลัง เหลือเพียงแค่เป่หมิงเฟยหย่วนที่ส่งเสียงร้องไห้เจ็บปวดอย่างน่าสลดใจเอาไว้

ลมเบาบางพัดผ่านข้างแก้มที่มีสีหน้าน่ากลัวเป่หมิงโม่ไป คิ้วทั้งสองข้างขมวดเป็นปม เต็มไปด้วยความรู้สึกจริงจังหนักแน่น

เป่หมิงโม่ตัดสินใจที่จะเก็บเรื่องนี้เอาไว้ในใจ

ไม่ใช่ความสัมพันธ์ของพี่น้อง เพราะว่าไมตรีจิตที่เขามีให้นั้นแตกสลายไปแล้วในตอนที่แย่งชิงหุ้นของเป่หมิงเฟยหย่วนมาครอบครอง ทั้งยังไล่เขาออกจากตระกูลเป่หมิงด้วย

สาเหตุที่ทำเช่นนี้นั้นก็เป็นเพราะไม่ต้องการให้บิดาเสียใจอีกครั้งหลังจากที่อาหญิงเสียชีวิตไปเท่านั้นเอง

เมื่อกลับไปถึงหน้าห้องพักผู้ป่วยของบิดา เขาไม่ได้เข้าไป เพราะว่าสีหน้าของเขาในตอนนี้ดูไม่ได้เอาเสียเลย เขากังวลว่าบิดาจะมองอะไรออก

เขาเคาะประตูเบาๆอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ส่งสัญญาณมือเรียกฉิงฮัวที่อยู่ด้านในให้ออกมาผ่านหน้าต่างสังเกตการณ์บานเล็กมากบานหนึ่ง

“เจ้านาย จับคนเมื่อสักครู่นี้ได้หรือไม่ครับ เป็นใครกันแน่” ฉิงฮัวถามเป่หมิงโม่ทั้งที่คิ้วขมวด

เป่หมิงโม่ไม่พูดอะไร เพียงแต่หมุนตัวเดินจากห้องพักผู้ป่วยไป

ฉิงฮัวตามอยู่ด้านหลังเขาอย่างใกล้ชิด อยู่กับเจ้านายมาก็หลายปี เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของเขาอยู่มาก

ปฏิกิริยาในตอนนี้ของเจ้านาย ฉิงฮัวรู้สึกว่าเขาจะต้องพบกับคนคนนั้นแล้วอย่างแน่นอน แต่เพราะมีสาเหตุอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาปล่อยคนคนนั้นไปก่อน

ฟ้ามืดแล้ว ห้องของเป่หมิงยี่เฟิงไม่มีแสงไฟแม้แต่ดวงเดียว เขานอนอยู่บนเตียงเงียบๆ ไม่ได้หลับ แต่อาศัยแสงจันทร์ที่ส่องผ่านบานหน้าต่างเข้ามา ลืมตามองเพดานเหนือศีรษะ