เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 603

ตอนที่ 603 คดีความมาแล้ว

เหล่าหวีหันหัวกลับมาเห็นเลขาเดินไปไกลแล้ว เขาพูดกับเป่หมิงยี่เฟิงอย่างเบาเสียง “ คุณชายยี่เฟิง ในฐานะผู้ที่อยู่มานาน สิ่งที่คุณไปเจรจากับพวกเขาด้านล่าง คุณรีบร้อนมากเกินไป ตอนนี้พวกเขาเตรียมจะให้ทนายฟ้องประธานเป่หมิงแล้ว คุณว่าเรื่องนี้คุณจัดการจนเกินตัวไปหรือเปล่า ”

เป่หมิงยี่เฟิงดื่มกาแฟอย่างสบายใจ “ หัวหน้าหวี คุณไว้ใจเถอะ ฉันไม่ได้เป็นเพียงพนักงานของฝ่ายการออกแบบ อย่าลืมว่าสถานะอีกอย่างของฉันเป็นถึงผู้ถือหุ้นอันดับสองของบริษัทเป่หมิง ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะทำให้ชื่อเสียงของบริษัทเป่หมิงไม่เสียหาย ใครเป็นคนก่อปัญหา ก็ให้คนนั้นไปแบกรับ ”

***

คำพูดของเป่หมิงยี่เฟิงจบลง เหล่าหวีก็ตกใจจนเหงื่อแตกทันที

นี่คือหลานชายกำลังแก้ปัญหาให้คุณลุงงั้นหรอ นี่มันคือการหาเรื่องให้ชัดชัด

เหล่าหวีเห็นว่าพูดมาขนาดนี้แล้ว เรื่องของคนในครอบครัวเป่หมิง คนนอกอย่างเขาไม่ยุ่งจะดีกว่า

คิดถึงจุดนี้แล้ว เหล่าหวีพูดอย่างระมัดระวัง “ คุณชายยี่เฟิง ฉันยังมีเรื่องให้ทำ คุณค่อยๆนั่งดื่ม ”

เป่หมิงยี่เฟิงได้ยินแบบนี้ จึงวางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะทำงาน “ เหล่าหวี มีเรื่องอะไรสั่งให้ฉันทำก็พอแล้ว คุณก็เป็นคนเก่าของบริษัทเป่หมิง จะให้คุณทำงานแบบนี้ได้อย่างไร คุณแค่ต้องควบคุมก็พอแล้ว”

คำพูดของเป่หมิงยี่เฟิง ทำให้เหล่าหวีตกใจไม่น้อย “ คุณชายยี่เฟิง เรื่องนี้ไม่ยุ่งมาก คุณไปเจรจากับประธานเป่หมิงให้เรียบร้อย แล้วค่อยมาช่วยฉันก็ไม่สาย ”

เป่หมิงยี่เฟิงพยักหัว “ ได้ ฉันขึ้นไปเจรจากับประธานเป่หมิงเล็กน้อย แล้วลงมาช่วยคุณ ”

พูดจบ เขานำกาแฟที่เหลือดื่มให้หมด ออกจากฝ่ายการออกแบบ สั่งให้บอดี้การ์ดสองคนรออยู่ที่นี่ เขาขึ้นไปเองคนเดียว

*

เวลานี้ เป่หมิงโม่กำลังตรวจสอบเอกสารมากมายที่เลขาส่งมา

จึงได้ยินเสียงโทรศัพท์ต่อสายในห้องทำงานดังขึ้น

เขากดเปิดแฮนด์ฟรี “ มีอะไร ? ”

เสียงเลขาลอยมา “ ประธานเป่หมิง คุณชายยี่เฟิงมาแล้ว ”

“อืม ให้เขาเข้ามา ” เป่หมิงโม่พูดจบ แล้วปิดสายทันที

ฉิงฮัวได้ยินว่าคุณชายยี่เฟิงมาแล้ว เขารู้สึกว่าเรื่องของลุงกับหลานชาย เขาในฐานะคนนอกไม่สะดวกที่จะฟัง จากนั้นเขาหันหลังแล้วเดินออกไป

เป่หมิงโม่รู้ท่าทางของฉิงฮัว จึงรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ “ คุณไม่ต้องไป อยู่ตรงนี้แหละ ”

ฉิงฮัวฟังแล้ว จึงได้แค่อยู่ข้างเจ้านาย

เวลานี้ ประตูห้องทำงานของเป่หมิงโม่เปิดออก เป่หมิงยี่เฟิงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่สบายใจ

ไม่รอให้เป่หมิงโม่พูด เขาเดินไปถึงหน้าโต๊ะทำงาน แล้วลากเก้าอี้นั่งลงมา

เป่หมิงโม่มองเป่หมิงยี่เฟิง ไม่มีความโกรธอะไรทั้งนั้น แต่กลับพูดออกมาอย่างสบายใจ “ ทำไมไม่พาบอดี้การ์ดของคุณขึ้นมา ? ”

เป่หมิงยี่เฟิงหัวเราะเบาๆ “ ฉันขึ้นมาที่นี่คนทั้งบริษัทก็รู้กันหมด ฉันยังจำเป็นที่จะต้องพาคนมาเจออาสองหรอ ”

พูดจบ เขาก็กวาดมองไปทางฉิงฮัวที่ยืนอยู่ข้างเป่หมิงโม่ จากนั้นก็ยิ้มให้เป่หมิงโม่อย่างเย็นชา “ ดูท่าแล้ว เรื่องเมื่อกี้ที่เกิดขึ้น คุณคงรู้แล้ว”

เป่หมิงโม่พยักหัว “ ความกล้าของคุณฉันนับถือ แต่ฉันอยากฟังว่าคุณคิดยังไง ”

“เหอเหอ ได้คำชมจากอาสอง ฉันดีใจเป็นอย่างมาก ความคิดฉันไม่กล้าพูด ฉันแค่ไม่อยากให้บริษัทได้รับความเสียหาย ส่วนปัญหาใครเป็นคนสร้างขึ้นมา คนนั้นก็ไปจัดการเรื่องให้คลายลงเอง อย่ารบกวนกระบวนการปกติของบริษัทเป่หมิง” คำพูดของเป่หมิงยี่เฟิงนับได้ว่ามีการเจาะจงทุกคำ

ไม่ต้องพูดถึงเป่หมิงโม่ แม้ฉิงฮัวฟังแล้วก็ต้องขมวดคิ้วตาม เขาคิดไม่ถึง ว่าเมื่อก่อนคุณชายยี่เฟิงเป็นคนที่สุภาพเรียบร้อยขนาดไหน แต่วันนี้เขาเหมือนเปลี่ยนไปคนละคน

สายตาเย็นชาของเป่หมิงโม่มองไปที่เป่หมิงยี่เฟิงเป็นเวลานาน โดยไม่พูดอะไร

เป่หมิงยี่เฟิงก็สบตาคืนให้เป่หมิงโม่อย่างไม่ยอมแพ้

ลุงกับหลานชายทั้งสองก็กลายเป็นแบบนี้ทันที ในห้องทำงานเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ตื่นเต้น

หลังจากครึ่งชั่วโมง โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานดังขึ้น จึงทำลายบรรยากาศอึดอัดนี้ทันที

เป่หมิงโม่กดแฮนด์ฟรี แล้วฟังเลขาพูด “ประธานเป่หมิง นักข่าวที่อ้างว่ากล้องเสียหายเพราะท่าน ได้ฟ้องร้องกับศาลแล้ว ท่านว่าควรทำอย่างไรดี ? ”

***

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ ฉันรู้แล้ว ” พูดจบจึงวางสายทิ้ง

เป่หมิงยี่เฟิงยืนขึ้นมาอย่างสบายใจ มองเขาแล้วยิ้มอย่างเย็นชา “ อาสอง ดูท่าแล้ว หลายวันนี้คุณคงต้องยุ่งแล้ว ฉันก็ไม่รบกวนคุณที่นี่แล้ว ขอให้คุณชนะคดีความครั้งนี้ ”

เป่หมิงโม่มองเป่หมิงยี่เฟิง พูดออกมาคำหนึ่ง “ จัดการเรื่องตัวเองให้ดี นอกนั้นเรื่องที่ไม่ควรยุ่ง ก็ไม่ต้องยุ่งจะดีที่สุด เผื่อไฟจะลามไปที่ตัวเอง เชิญ ”

ฉิงฮัวมองเป่หมิงยี่เฟิงที่จากไปอย่างได้ใจ ทนไม่ไหวที่อยากจะขึ้นไปสั่งสอนเขาสักรอบจริงจริง แต่เสียดายที่เขาเป็นคนในครอบครัวของเป่หมิง

เขาหันหัวพูดกับเป่หมิงโม่ “ เจ้านาย เรื่องนี้มาถึงขั้นที่แล้ว พวกเราก็ควรจะวางแผนแล้วหาทนายแล้วหรือเปล่า ?”

เป่หมิงโม่คิดแล้วคิด “ คุณไปหาหยินปู้ฝัน ให้พวกเขารับคดีนี้ และให้กู้ฮอนตามไว้ตลอด ”

ฉิงฮัวกำลังจะหันไป เป่หมิงโม่ก็นึกขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่ง แล้วเรียกเขากลับมา “ จริงด้วย ให้รถคันหนึ่งกับกู้ฮอน และคนขับรถคนหนึ่ง รถก็เลือกจากโรงรถของฉันชั่วคราวเถอะ รออีกไม่กี่วัน ค่อยพาเธอไปเลือกที่เหมาะสมกับเธอ ”