เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 604

ตอนที่ 604 กระบวนการตามมารยาท

หยินปู้ฝันยิ้มอ่อน “ คุณฉิง คดีในมือฉันมีเยอะมาก แม้แต่เวลาก็หาไม่ได้เลยด้วยซํ้า หรือไม่คุณก็กลับไปบอกคุณเป่หมิงก่อน ถ้าเขาไม่ยอม ก็นับว่าวันนี้คุณไม่เคยมา ”

ฉิงฮัวรู้นิสัยของเจ้านาย จึงส่ายมืออย่างต่อเนื่อง “ คุณหยิน ทนายความที่คุณจัดให้ก็ได้อยู่ งั้นก็ตกลงกันแบบนี้แหละ แต่ก่อนหน้านั้นจะต้องมีการเซ็นสัญญา หากคดีแพ้ คุณต้องเสียเงินให้กับบุคคลที่เกี่ยวข้อง ซึ่งก็คือเจ้านายของฉันคุณเป่หมิงโม่ ”

พูดจบ ฉิงฮัวหยิบใบสัญญาออกจากกระเป๋า แล้ววางไว้บนโต๊ะทำงานของหยินปู้ฝัน

หยินปู้ฝันหยิบใบเซ็นสัญญาขึ้นมา แล้วเปิดดูหลายหน้า มุมปากไม่หยุดที่จะโค้งขึ้นมา

หลังจากที่หยินปู้ฝันเห็นข่าวนี้ตั้งแต่เช้า ก็ได้ทำการวิเคราะห์แล้ว

ความจริงแล้วคดีนี้ของเป่หมิงโม่ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีฝ่ายใดชนะ แต่ขึ้นอยู่กับมุมมอง

“ได้ งั้นก็ตกลงกันแบบนี้แหละ ” เขาพูดแล้ว เอื้อมหยิบปากกาออกมาจากกระปุกปากกาเพื่อเตรียมเซ็นสัญญา

“ปู้ฝัน ช้าก่อน” กู้ฮอนที่อยู่ข้างก็อยู่ไม่นิ่งแล้ว

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ? ” หยินปู้ฝันหยุดปากกาไว้ แล้วมองกู้ฮอน

สีหน้ากู้ฮอนเผยความลังเล “ ปู้ฝัน คุณยกคดีนี้ให้ฉัน และยังตกลงกับข้อแม้ที่หนักแบบนี้ คุณมั่นใจหรอ?”

หยินปู้ฝันยิ้มอ่อน “ พวกคุณก็ทำอย่างสบายใจเถอะ มีเรื่องอะไร มีฉันรับไว้อยู่ ” พูดจบ เขาลงมือเซ็นชื่ออย่างชัดชัดเจนเจน

สัญญาเซ็นเสร็จแล้ว หยินปู้ฝันนำใบสัญญาส่งให้ฉิงฮัว

ฉิงฮัวนำใบสัญญาเก็บเข้ากระเป๋าตัวเอง จากนั้นยืนขึ้น แล้วยื่นมือออกมา “ คุณหยิน ขอให้เราทำงานร่วมกันได้อย่างสำเร็จ ”

หยินปู้ฝันไม่ได้ยื่นมือออกมา แม้เขาจะมีความสัมพันธ์ทางญาติกับเป่หมิงโม่เล็กน้อย แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังมีขอบเขตกับเรื่องของเป่หมิงโม่ โดยเฉพาะเกี่ยวกับกู้ฮอน

“ เอาเถอะ ถ้าคุณฉิงไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันยังมีเรื่องให้ยุ่ง ก็ไม่ส่งคุณแล้ว ”

หยินปู้ฝันเหมือนกำลังใช้คำสั่งไล่ลูกค้าออก

ฉิงฮัวพยักหัว “ คุณหยิน คุณไปทำงานเถอะ ฉันกับคุณหนูยังมีเรื่องต้องคุยกันเล็กน้อย พวกฉันออกไปเดี๋ยวนี้แหละ ”

กู้ฮอนได้ยินว่ายังมีเรื่องของตัวเอง ตัวเองก็ได้ตัดขาดกับเป่หมิงโม่แล้วไม่ใช่หรือไง ยังมีอะไรให้เจรจากันอีก

แต่ในเมื่อฉิงฮัวพูดแล้ว ก็ลองฟังดูว่าเป่หมิงโม่คนนี้จะใช้แผนการอะไรอีก

เธอกับฉิงฮัวเดินออกมาจากห้องทำงานของหยินปู้ฝัน “ พอเถอะ มีอะไรก็พูดที่นี่เถอะ เจ้านายของคุณยังมีเรื่องอะไรให้คุณมาบอกฉันอีก ? ”

ฉิงฮัวมองซ้ายมองขวา ที่นี่คนไม่น้อย “ คุณหนู ที่นี่มีสถานที่ที่สามารถคุยกันได้อย่างส่วนตัวไหม ”

กู้ฮอนพาฉิงฮัวมาถึงห้องประชุม ในเวลาเดียวกัน คนนั้นที่ตามฉิงฮัวมาก็เข้ามาในห้องประชุมด้วย

กู้ฮอนปิดประตูลง “ ที่นี่เงียบพอแล้ว พูดเถอะ ”

ฉิงฮัวนำกุญแจรถวางไว้บนโต๊ะ “ เจ้านายให้ฉันนำสิ่งนี้ให้คุณ ”

กู้ฮอนขมวดคิ้ว แล้วมองฉิงฮัวด้วยสีหน้าสับสนทันที “ นี่มันหมายความว่ายังไง ? คุณก็น่าจะเข้าใจ เมื่อก่อนเขาให้บ้านวิวล่าฉันหนึ่งหลัง ฉันก็ไม่เอา นี่แค่รถคันเดียวฉันจะเอางั้นหรอ ”

“คุณหนู คุณเข้าใจผิดแล้ว รถคันนี้เจ้านายให้เพื่อใช้ในการรับส่งคุณชายน้อยทั้งสองคน บ้านวิวล่าคุณไม่รับ ในใจเจ้านายเข้าใจดี แต่รถคันนี้ต้องรับไว้ เพราะยังไงเจ้านายก็เป็นพ่อของคุณชายน้อยทั้งสองคน พ่อจะทำอะไรให้ลูกเล็กน้อย คุณคงไม่ควรปฏิเสธใช่ไหม”

***

ฉิงฮัวพูดแบบนี้ กู้ฮอนก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว แต่เธอก็มองไปทางคนที่ยืนอยู่ข้างฉิงฮัวคนหนึ่ง

เขาคนนี้ดูเหมือนอายุราวห้าสิบกว่าปี

กู้ฮอนถามฉิงฮัว “ คนนี้คือ ? ”

“ คนนี้คือคนที่เคยเป็นคนขับรถให้คุณท่านเป่หมิง ลุงคุน เขาตามคุณท่านมาตั้งแต่ตอนอายุสิบขวบแล้ว”ฉิงฮัวพูด

“ฉันขับรถเป็นนี่ ที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องหาคนขับรถมาให้ ” กู้ฮอนนึกได้ว่าบ้านตัวเองเล็กขนาดนั้น อีกอย่างเงินเดือนก็ไม่สะดวก จะไปเลี้ยงคนขับรถคนหนึ่งไหวได้ยังไง

ฉิงฮัวก็เข้าใจสิ่งที่กู้ฮอนเป็นห่วง “ คุณหนู คุณไม่ต้องห่วงรายได้ของคนขับรถ เพราะยังไงก็เป็นเจ้านายที่ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว หลักหลักคือเขารู้ฝีมือการขับรถของคุณหนู เพื่อความปลอดภัยของทุกคน จึงเชิญลุงคุนมาจะดีกว่า เขามีฝีมือขับรถดี ฝีมือขับรถของเจ้านายก็ฝึกฝนมากับเขาเอง ”

ลุงคุนตอนนี้ก็พูดขึ้นมา “ ใช่ครับ คุณหนูกู้ ตั้งแต่ที่คุณท่านเป่หมิงจากไป ฉันก็ไม่อยากลำบากคุณชายแล้ว แต่แค่คุณชายไม่ยอมเห็นฉันต้องจากไปแบบนี้ ดังนั้นจึงให้ฉันมาดูแลคุณชายน้อย ”

กู้ฮอนทำสีหน้าลำบากใจ “ ลุงคุน ไม่ใช่ฉันไม่อยากรับคุณไว้ แต่แค่บ้านฉันเล็กมากไป ไม่มีที่ให้อาศัย ”

ฉิงฮัวรีบพูดขึ้นมา “ คุณหนู จุดนี้คุณไม่ต้องห่วง ลุงคุนจะทำหน้าที่รับส่งคุณและเด็กทั้งสองคนทุกวัน เวลาว่างยังสามารถสอนคุณฝึกขับรถได้ รอตอนไหนที่คุณขับคล่องแล้วเขาก็ไม่ต้องตามแล้ว ในระหว่างนี้ ลุงคุนก็ยังจะพักที่บ้านใหญ่ของตระกูลเป่หมิง ”

กู้ฮอนพยักหน้า “ ในเมื่อเช่นนี้ ก็ลำบากลุงคุนแล้ว ระหว่างนี้คุณก็ไปนั่งพักที่ห้องชาเถอะ ”

ลุงคุนยิ้มอ่อน “ ไม่เป็นไร ”

“คุณหนู ในเมื่อคุยกันเรียบร้อยแล้ว ฉันขอตัวกลับไปรายงานเจ้านายก่อน จะหาเวลาให้ทนายความหวังและคุณไปหาเจ้านาย เพื่อพูดคุยบางส่วนเกี่ยวกับคดีนี้ ” ฉิงฮัวพูดจบจึงออกไปจากสำนักงานทนายความของหยินปู้ฝัน

*

เป่หมิงยี่เฟิงเดินออกมาจากห้องทำงานของเป่หมิงโม่ เขาไม่ได้กลับไปที่ฝ่ายการออกแบบ แต่ขับรถมาที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง

บริกรได้เสิร์ฟกาแฟหนึ่งแก้วให้เขา “ เชิญคุณชายเป่หมิงตามสบาย”

เขาหยิบมือถือขึ้นมาโทรออกเบอร์ของชายสวมหมวกเบสบอล

“คุณชายเป่หมิง มีอะไรหรือเปล่า ? ” ชายสวมหมวกเบสบอลกำลังนั่งอยู่ในห้องที่ตรงข้ามกับอาคารเป่หมิง

เป่หมิงยี่เฟิงพูดโดยตรง “ เรื่องที่ทำให้กล้องเสียหายและเรื่องที่เกิดขึ้นที่บริษัทเป่หมิงเช้านี้ ใช่ไม่ใช่ฝีมือคุณ? ”

ชายสวมหมวกเบสบอลหัวเราะ “ คุณชายเป่หมิง คุณพูดถูกแค่ครึ่งเท่านั้น ฉันแค่ใช้นักข่าวพวกนั้นไปล้อมรอบบริษัทเป่หมิง แต่คุณก็แสดงได้ไม่เลวนี่ รู้จักใช้โอกาสนี้มาสู้กับเป่หมิงโม่ ”

เป่หมิงยี่เฟิงทำหน้าตึงเครียด “ ที่ฉันบอกคุณคือ ฉันอยากแข่งกับเขาโดยความยุติธรรม ไม่ใช่ใช้เรื่องน่าเกลียดแบบนี้ อีกอย่างแบบนี้ไม่มีผลต่อตำแหน่งของเขา ”