เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 610

ตอนที่610 รุ่นพี่รุ่นน้อง

“ได้ คุณกู้ ผมสัญญากับคุณว่าจะไม่เอาเรื่องจิ่วจิ่วไปพูดให้คุณเป่หมิงฟัง ”

เมื่อทุกคนได้ยิน ก็รู้สึกโล่งใจและสบายใจขึ้นมา

โล่ฮานพูดต่อ “แต่ผมอยากจะพูดกับคุณประโยคหนึ่ง ผมในฐานะที่ไม่ควรพูด อยากจะบอกว่าสำหรับพวกเด็กๆแล้วการให้ครอบครัวที่อบอุ่นกับพวกเขา ถึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ”

***

กู้ฮอนได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าก็แสดงถึงความผิดหวังออกมา

เธอให้แอนนิอุ้มจิ่วจิ่วอย่างระมัดระวังเข้าไปในห้องนอน

แล้วก็พูดกับ โล่ฮานว่า “คุณโล่ ฉันไม่เคยคิดที่จะอยากให้ลูกๆมีครอบครัวที่อบอุ่นซะที่ไหนกันล่ะ แต่ว่าเมื่อดูตอนนี้ก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรสามารถเดาได้ แต่ว่าไม่ว่าจะยังไง คุณโล่ ฉันขอบคุณคุณมากที่ช่วยฉันเก็บรักษาความลับนี้เอาไว้ ”

โล่ฮานยิ้มๆ “คุณกู้ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น นี้ก็เป็นแค่การช่วยเหลือคนอื่นในตอนที่ลำบากก็เท่านั้น คุณเป็นเพื่อนสนิทของเฉียวเฉียว หลายปีมานี้เธอทำงานสู้ชีวิตอยู่ด้านนอก ผมในฐานะที่เป็นพี่ชายก็ต้องขอบคุณคุณที่ช่วยดูแลน้องสาวของผม ”

“คุณโล่เกรงใจเกินไปแล้ว อย่าพูดถึงเรื่องดูแลเลย ตอนนั้นพวกเราก็ล้วนอยู่ต่างแดน ก็นับว่าเป็นการสนับสนุนซึ่งกันและกันก็เท่านั้นเอง ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว คุณออกไปเล่นกับเด็กๆก่อนเถอะค่ะ ตรงนี้ฉันทำกับข้าวแป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสร็จ ” กู้ฮอนพูดเสร็จก็เริ่มยุ่งขึ้นมา

*

ผ่านไปแป๊บเดียวเท่านั้น อาหารเย็นที่หลากหลายและหรู ก็ทำเสร็จด้วยฝีมือการทำอาหารของกู้ฮอนและแอนนิ และจัดเรียงสวยงามบนโต๊ะอาหาร

ทุกคนนั่งล้อมโต๊ะอาหาร บ้านของกู้ฮอนไม่ได้คึกคักแบบนี้มานานมากแล้ว เธอเอาจิ่วจิ่วมากอดไว้ในอ้อมกอด

เธอกะพริบดวงตาใหญ่ที่สดใสแวววาว ชี้ไปที่ลั่วเฉียวแล้วพูดว่า “มะม๊า พี่สาวคนสวยคนนี้คือใครคะ? ”

กู้ฮอนยิ้มยิ้ม “ทำไมจิ่วจิ่วถึงลืมคุณน้าเฉียวเฉียวแล้วล่ะ? เธอไม่ใช่พอมีเวลาก็ไปหาหนูไม่ใช่เหรอ? ”

ลั่วเฉียวยิ้มแล้วมองไปที่จิ่วจิ่วพูดว่า “จิ่วจิ่ว น้าไม่ได้เจอหนูมาสักระยะแล้ว ตอนที่น้าเห็นหนู หนูยังห่อตัวเป็นทารกอยู่เลยนะ ”

จิ่วจิ่วพูดว่า “คุณน้าสวยสวย ”

แอนนิที่อยู่ข้างๆ แกล้งทำเป็นโกรธขึ้นมานิดหน่อย มองจิ่วจิ่วแล้วพูดว่า “ห๊า เธอเป็นคุณน้าสวยสวย แล้วฉันไม่ใช่เหรอ? ”

จิ่วจิ่วมองแอนนิ ตัวน้อยหันมาเห็นก็พูดออกมาทันที “คุณน้าแอนนิ คุณก็สวย แต่ว่าคุณน้าสวยสวย สวยกว่านิดหนึ่ง ”

กู้ฮอนก็เริ่มแกล้งจิ่วจิ่ว “ลูกน้อย แม่กับคุณน้าแอนนิและก็คุณสวยสวย สามคนนี้ใครสวยที่สุด? ”

จิ่วจิ่วไม่มีการคิดอะไรทั้งสิ้น กอดแม่แน่น “มะม๊าสวยที่สุด ”

พูดคำพูดนี้ออกมา ก็ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมาเสียงดัง กู้ฮอนหอมแก้มจิ่วจิ่วไปหนึ่งที

ในตอนนั้นเอง จิ่วจิ่วก็เห็นโล่ฮาน

อาจจะเป็นเพราะ โล่ฮานรูปร่างหน้าตาค่อนข้างดุเข้ม ไม่เหมือนแบบหยินปู้ฝัน เธอรู้สึกกลัวๆนิดหนึ่ง

กัดนิ้วเล็กๆของเธอ กระซิบที่หูของกู้ฮอนว่า “มะม๊า คุณลุงคนนี้เป็นใคร? ”

ไม่รอให้กู้ฮอนพูด โล่ฮานก็เริ่มแนะนำตัวเอง “คุณเรียกผมเหมือนที่พี่หยางหยางเรียกก็ได้ เรียกผมว่า‘อาจารย์’ ”

“อาจารย์? ” คำนี้จิ่วจิ่วเพิ่งได้ยินเป็นครั้งแรก เธอมอง โล่ฮานอย่างอยากรู้อยากเห็นแล้วพูดว่า “อาจารย์กับหนูเหมือนกันไหม? (เป็นคำพ้องเสียงภาษาจีน)”

คำพูดนี้พูดออกมา ก็ทำให้ทุกคนหัวเราะอีกครั้ง

เฉิงเฉิงอธิบายให้จิ่วจิ่วฟังว่า “อาจารย์เป็นคนที่สอนให้พวกเราเป็นเด็กดี หนูเป็นเด็กไม่ดี ”

เขาพูดให้จิ่วจิ่วฟัง เธอเข้าใจได้เลยทันที “หนูก็อยากให้อาจารย์สอนหนูให้เป็นเด็กดี ”

โล่ฮานยิ้มๆ “ได้ ตอนที่ผมสอนหยางหยาง คุณก็มาฟังด้วยสิ ”

ในมือหยางหยางถือไส้กรอกปิ้งอยู่ แล้วมองไปที่จิ่วจิ่วพูดว่า “ผมเป็นนักเรียนของ ครูโล่ คุณมาที่หลัง คุณควรเรียกผมว่ารุ่นพี่ ”

จิ่วจิ่วขมวดคิ้วมองไปที่หยางหยาง “คุณไม่ใช่รุ่นพี่ ฉันเคยดูหนัง รุ่นพี่ในนั้นต้องแต่งงานกับรุ่นน้อง แต่ว่าฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณอะ ”

คำพูดของจิ่วจิ่วทำให้ทุกคนตกตะลึง แกล้งทุกคนซะกินข้าวกันไม่ลงเลย ในบ้านมีแค่เด็กๆพวกนี้ ถ้าวันวันผ่านไปอย่างไม่มีความสุขนั้นก็ยากมาก

***

กู้ฮอนใช้ตะเกียบคีบหมูสามชั้นซอสแดงให้ลั่วเฉียว “เฉียวเฉียว ที่คือหมูสามชั้นซอสแดงที่คุณชอบกิน นี้ถือว่าฉันเลี้ยงต้อนรับคุณจากแดนไกลนะ ”

“ขอบคุณ……” ลั่วเฉียวยิ้มๆแล้วถือถ้วยข้าว คีบเนื้อมา

สีแดงช่ำของหมูสามชั้นซอสแดง และกลิ่นหอมเย้ายวนใจ แค่ลั่วเฉียวได้เห็นก็น้ำลายไหลออกมาแล้ว

“ไม่ได้กินฝีมือการทำอาหารของฮอนมาตั้งนานจริงๆ ฉันล่ะคิดถึงซะจริงๆ ” ลั่วเฉียวพูด แล้วก็ใช้ตะเกียบคีบเนื้อแล้วเอาเข้าปากทันที

“หือ……รสชาตินี้……” เดิมทีลั่วเฉียวยิ้มอย่างเบิกบาน แต่ก็กลับขมวดคิ้วขึ้นมาทันที แล้วหลังจากนั้นในลำคอก็เหมือนมีอะไรจุกขึ้นมาที่คอ มีความรู้สึกอยากจะอ้วกออกมา