เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 612

ตอนที่ 612 โชคที่ลอยมา

“คุณหมอ งั้นฉันขอคุยกับแม่ของฉันหน่อยได้ไหม” กู้ฮอนมองไปที่หมออย่างคาดหวัง

“ได้ เพียงแต่อย่านานเกินไป ตอนนี้เธอยังอ่อนแออยู่”

กู้ฮอนรีบกลับไปที่ข้างกายของแม่อย่างรวดเร็ว และจับมือของเธอแน่น

ในเวลานี้ ลู่ลู่ก็ได้ลืมตาขึ้นมา เมื่อเธอเห็นกู้ฮอน ปากก็ขยับ

“แม่ คุณไม่ต้องรีบ ค่อยๆพูด ฉันอยู่ข้างๆคุณตรงนี้”

ร่างกายของลู่ลู่นั้นอ่อนแอมาก เพียงแค่อ้าปากก็พูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ เธอขยับนิ้วอย่างยากลำบาก

กู้ฮอนรีบเอามือของเธอวางลงบนใบหน้าของตนเอง “แม่ คุณอยากจะจับใบหน้าของฉันใช่ไหม เราแยกกันอยู่มานานหลายปีแล้ว ฉันและคุณก็เหมือนกัน รอช่วงเวลาแบบนี้มานานมากแล้ว”

พูดถึงตรงนี้ กู้ฮอนก็น้ำตาไหลอีกครั้ง แต่เธอได้รีบเช็ดน้ำตาของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้ม “แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว แม่คุณได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานพวกเราจะได้กลับบ้านของเรา และก็จะได้มีความสุขสนุกสนานร่วมกันในครอบครัวกับพวกเด็กๆ”

ลู่ลู่หลั่งน้ำตาอีกครั้ง และมุมปากสั่นเทา เธอไม่เคยไม่ต้องการให้วันนี้มาถึงเร็ว

*

ตอนนี้รถออดี้ A6 สีขาวคันหนึ่ง กำลังขับมาด้วยความเร็วผ่านถนนที่จอแจของเมือง A

คนขับรถเป็นผู้ชายที่ใส่หมวกแก๊ปคนนั้น ตอนนี้เขากำลังขับรถออกไปยังวิลล่าสุดหรูในเมือง A

บริเวณวิลล่านี้เป็นคฤหาสน์จิ่งเซี่ยงหวาที่มีชื่อเสียงที่สุดในย่านนี้

ผู้ที่อาศัยอยู่ที่นี่ล้วนแล้วแต่ร่ำรวยและดูแพง

ตระกูลเป่หมิงจริงๆแล้วก็ได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่ได้ แต่เป่หมิงเจิ้งเทียนก็ไม่สามารถจะละทิ้งบ้านใหญ่ที่บรรพบุรุษของตัวเองรักษาเอาไว้ได้ ดังนั้นจึงไม่ได้มาอยู่ที่นี่

รถหยุดที่หน้าประตูของบริเวณวิลล่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กำลังถือปืนได้เดินมาถึงด้านหน้าของรถ

หน้าต่างรถค่อยๆลดระดับลงอย่างช้าๆ เจ้าหน้าที่นำศีรษะเข้าไปในรถเพื่อตรวจดู จากนั้นจึงพูดกับชายในหมวกแก๊ป “กรุณาแสดงบัตรเข้าออกด้วยครับ”

ชายในหมวกแก๊ปยกมือขึ้นหันที่บังแดดลง หยิบบัตรผ่านทางที่อยู่ข้างในออกมาให้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและเหลือบมอง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหันกลับมา จากนั้นเดินเข้าไปในป้อมยามและกดสวิตช์

แผงกั้นโลหะที่อยู่ด้านหน้าของรถออดี้ก็ค่อยๆยกขึ้นอย่างช้าๆ

จากนั้นชายในหมวกแก๊ปก็ขับรถเข้าไปในหมูบ้านเขตพื้นที่เล็กๆ

หลังจากเลี้ยวไปสองสามรอบ เขาหยุดตรงด้านหน้าอาคารสี่ชั้นที่มีน้ำพุงอยู่ตรงหน้า

ในเวลานี้ ทันทีที่ประตูใหญ่ของอาคารแบบตะวันตกเปิดออก ชายศีรษะล้านในชุดสูทสีดำคนหนึ่งก็เดินออกมา

หลังจากที่เห็นชายในหมวกแก๊ปออกมาจากในรถ เขาพูดกระซิบประโยคหนึ่ง “คุณท่านกำลังรอคุณอยู่ข้างใน”

ชายในหมวกแก๊ปพยักหน้า จากนั้นจัดเสื้อผ้าและหมวกบนหัวของเขา

***

ชายในหมวกแก๊ปเดินตามผู้ชายที่ศีรษะล้าน เดินผ่านห้องโถงและตามบันไดไม้ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ทั้งสองเดินขึ้นไปถึงชั้นสอง

พวกเขาเดินไปตามทางเดิน และเดินไปยังห้องหนึ่งที่อยู่ห้องในสุดบนชั้นสอง

ชายศีรษะล้านยืนอยู่หน้าประตู จัดเสื้อผ้าของตัวเองนิดหน่อย จากนั้นยกมือขึ้นแล้วเคาะประตูเบาๆ

หลังจากรอครู่หนึ่ง เขาค่อยๆจับเบาๆแล้วเปิดประตู

เขาพูดกับชายในหมวกแก๊ปว่า “คุณท่านอยู่ข้างใน คุณเข้าไปเถอะ”

ชายในหมวกแก๊ปพยักหน้า และก้าวเข้าไปในห้อง

หลังจากที่เขาเข้าไป ประตูห้องก็ถูกชายศีรษะล้านปิดลง

หลังจากที่ชายในหมวกแก๊ปอ้อมผ่านฉากกั้นฮวงจุ้ยที่สร้างขึ้นอย่างสวยงาม ก็พบกับชายสูงอายุคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะไม้มะฮอกกานีซึ่งดูยิ่งใหญ่มาก

ตัวกรองบุหรี่แบบไม้ที่ดูมีราคา วางอยู่บนแท่นวางตัวกรองบุหรี่โดยเฉพาะ

“คุณมาแล้วเหรอ นั่งลงสิ” ชายคนนั้นก้นศีรษะลง หยิบปากกาขึ้นมาแล้วอ่านเอกสาร

ชายในหมวกแก๊ปพยักหน้า เอื้อมมือไปดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วนั่งลงตรงหน้าโต๊ะทำงาน

“คุณมาวันนี้ มีเรื่องอะไรเป็นพิเศษเหรอ” ชายคนนั้นพูด และหยิบกาน้ำชาดินเผาบนโต๊ะ และจิบน้ำชาไปหนึ่งจิบ

ชายในหมวกแก๊ปยิ้มเล็กน้อย “อาจารย์ คุณให้ผมไปสืบผู้หญิงที่ชื่อกู้ฮอนนั่น วันนี้มีความคืบหน้าใหม่ และไม่คิดว่าจะได้ข้อมูลมาอีกคนหนึ่ง”

“อีกคนเหรอ”

ชายในหมวกแก๊ปพยักหน้า จากนั้นก็พูดว่า “อาจารย์ คุณยังจำวันที่พวกเราอยู่ที่เมือง S ได้ไหม คุณบอกว่าเจอคนคนหนึ่ง ที่เหมือนกับคนเก่าแก่ที่ไม่ได้เจอกันมานาน”

ชายสูบไปป์พยักหน้า “ใช่ มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น แต่แค่หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย” พูดถึงตรงนี้ เขาค่อยๆวางกาน้ำชาลง แสดงให้เห็นว่ากำลังมองอย่างครุ่นคิด

ชายในหมวกแก๊ปพูด “ใช่ จริงๆแล้วในวันนั้นพวกเราสามารถที่จะเจอเธอได้ อาจารย์ คุณยังจำได้ไหมว่าตอนนั้นที่พวกเราอยู่ที่ปากทางแห่งหนึ่ง และได้เห็นอุบัติเหตุทางรถยนต์”

ชายสูบไปป์พยักหน้า “ตอนนั้นพวกเรากำลังสนใจอยู่กับการหาคน และอีกอย่างก็ไม่ต้องการที่จะเข้าไปเกี่ยวข้องในปัญหาที่เกิด ดังนั้นพวกเราก็เลยออกไป”