เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 627

ตอนที่ 627 พลิกสถานการณ์

เป่หมิงยี่เฟิงพยักหน้าให้พวกเขา “สวัสดีครับ ผมในนามบริษัทเป่หมิงมาส่งภาพออกแบบ ผมต้องการพบประธานหลัว”

ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงประตูเมื่อได้ฟังก็ขมวดคิ้ว “คุณผู้ชายโปรดรอสักครู่ ผมเข้าไปแจ้งประธานหลัวสักครู่”

เมื่อเป่หมิงยี่เฟิงเห็นว่ามีความหวัง ก็รีบขอบคุณ

สักพัก ผู้ชายคนนั้นก็เดินออกมา ส่ายหน้าให้เป่หมิงยี่เฟิงแล้วพูดว่า “คุณผู้ชาย ต้องขอโทษด้วย ประธานหลัวได้ปฏิเสธคำขอของคุณ อีกอย่างเขาให้ผมนำสิ่งนี้ให้คุณนำกลับไป”

พูดแล้ว เขาก็นำภาพออกแบบของผู้อำนวยการหวีที่ส่งมาให้ในตอนเช้ายื่นให้เป่หมิงยี่เฟิง

หมายถึง ซึ่งชัดเจนมากพอแล้ว บริษัทเป่หมิงได้ถูกถอนออกแล้ว

เป่หมิงยี่เฟิงรับภาพวาดมา ในเมื่อภาพวาดของไม่ผ่าน งั้นก็กล่าวได้ว่าของตัวเองก็พอมีความหวัง และจำเป็นต้องส่งของตัวเองเข้าไป

ในเมื่อประธานหลัวไม่ยอมพบเขา ดูแล้วเขาต้องพุ่งเข้าไปแล้ว

ในตอนนี้ ประตูลิฟต์เปิดออก มีคนหนึ่งออกมาจากข้างใน

เป่หมิงยี่เฟิงใช้โอกาสจากช่องว่างระหว่างชายสองคนที่เดินไปหาคนๆ นั้น แล้วรีบพุ่งเข้าไปในห้องประชุม

“คุณผู้ชาย คุณเข้าไปไม่ได้นะ!” แม้ว่าชายทั้งสองอยากจะเข้าไปหยุดเขาไว้ แต่ก็ช้าไปแล้ว

เป่หมิงยี่เฟิงพุ่งเข้าไปในห้องประชุม เห็นเพียงห้องประชุมขนาดใหญ่ของบริษัทเจียเม้า ที่มีคนนั่งอยู่สิบกว่าคน ที่กำลังก้มหน้ามองภาพออกแบบที่ส่งมาของแต่ละบริษัท

ประธานหลัวที่นั่งอยู่ตรงกลางห้องประชุม เห็นว่าในห้องประชุมมีคนพุ่งเข้ามา คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย

“คุณเป็นใคร ไม่เห็นว่าเรากำลังประชุมอยู่เหรอ ออกไปเดี๋ยวนี้!”

***

สิบกว่าคนในห้องประชุมเมื่อได้ยินประธานหลัวทำเสียงดุ ทันใดนั้นก็วางงานในมือลง หันไปมองคนที่อยู่ตรงประตู

เป่หมิงยี่เฟิงยังคงเพิกเฉยต่อคำดุด่าของประธานหลัว เขาเดินไปตรงหน้าของประธานหลัว “ประธานหลัว โปรดยกโทษที่ผมบุกเข้ามา แต่ผมมีภาพออกแบบอยู่หนึ่งชิ้นหวังต้องการให้คุณได้ดู”

ประธานหลัวขมวดคิ้วมองดูชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า ที่แสดงถึงความจริงใจ ทันใดนั้นอารมณ์โกรธก็ลดลงมาก

ขณะนี้ประตูในห้องประชุมก็เปิดออก สองคนที่ยืนเฝ้าประตูเมื่อครู่เข้ามา

“ประทานโทษครับประธานหลัว เราเฝ้าประตูได้ไม่ดี ให้คนนอกบุกเข้ามารบกวนงานของพวกคุณ” พวกเขาพูดแล้วก็เข้าไปจับตัวของเป่หมิงยี่เฟิงไว้

“ประธานหลัว ผมจะไม่เสียเวลาคุณมาก แค่ได้โปรดคุณช่วยดูภาพวาดของผม” เป่หมิงยี่เฟิงมองประธานหลัวอย่างรีบร้อน

ประธานหลัวคิดสักพัก “พวกนายปล่อยเขาก่อน ฉันมีเรื่องจะถามเขา” เมื่อเขาเห็นชายทั้งสองปล่อยเป่หมิงยี่เฟิงออกแล้ว จากนั้นก็ถามว่า “นายมาจากไหน?”

เป่หมิงยี่เฟิงจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย “ประธานหลัว ผมในนามบริษัทเป่หมิง ผมตระกูลเป่หมิง”

ประธานหลัวมองชายหนุ่มหล่อตรงหน้าอย่างถี่ถ้วน

สักพักเขาก็พูดว่า “เมื่อครู่ฉันได้ให้คนนำภาพออกแบบของบริษัทของพวกคุณคืนให้แล้วไม่ใช่เหรอ นายมาทำไมอีก?”

เป่หมิงยี่เฟิงนำภาพออกแบบของตัวเองยื่นไปตรงหน้าของประธานหลัว “ภาพออกแบบที่คุณถอนออกเป็นของเพื่อนร่วมงานของผม ชิ้นนี้เป็นของผม โปรดคุณช่วยดูด้วย”

ประธานหลัวรับภาพออกแบบมาจากมือของเป่หมิงยี่เฟิง เปิดออกมาดู คิ้วที่ขมวดอยู่ก็ค่อยๆ คลายออก

ในตอนท้าย เขาเงยหน้าขึ้นแล้วพูดกับเป่หมิงยี่เฟิงว่า “นายนามสกุลเป่หมิง? เป็นอะไรกับเป่หมิงโม่ประธานบริษัทเป่หมิง?

เมื่อเป่หมิงยี่เฟิงเห็นสีหน้าเขาเปลี่ยน ดูแล้วมีความหวังเขาจึงรีบตอบ “เป่หมิงเจิ้งเทียนเป็นคุณปู่ของผม ผมเป็นหลานคนโตของเขา”

เขาไม่ได้พูดถึงความสัมพันธ์ของเขากับเป่หมิงโม่ แจ้งแต่ความสัมพันธ์ของเขากับคุณท่านเป่หมิงไปตรงๆ

“ที่แท้ก็เป็นคุณชายตระกูลเป่หมิง เสียมารยาทจริงๆ” พูดแล้ว ประธานหลัวชี้นิ้วไปที่กระดานเขียนหน้าโต๊ะประชุม “เมื่อครู่ผมได้ดูการออกแบบของคุณแล้ว ซึ่งแตกต่างจากที่ส่งมาให้เมื่อครู่จริงๆ คุณสามารถบอกผมเกี่ยวกับแนวคิดและลักษณะการออกแบบของคุณที่นี่ได้ไหม?”

พูดแล้วเขาก็มาที่หน้าโต๊ะทำงานหาที่นั่งว่างแล้วนั่งลง

เป่หมิงยี่เฟิงยิ้มแล้วพยักหน้า “ประธานหลัว ได้แน่นอนอยู่แล้ว ขอบคุณที่ให้โอกาสนี้กับผม”

พูดแล้วเขาก็นำภาพวาดของตัวเองมาที่ตรงหน้ากระดานเขียน มองดูคนที่นั่งอยู่ในห้องประชุม เขากระแอมเสียงในลำคอ “อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน ผมได้นำรายงานแผนการออกแบบและแนวคิดของผมมาให้ทุกคนได้ทราบ...”

สองชั่วโมงผ่านไป เป่หมิงยี่เฟิงได้เก็บภาพออกแบบของตัวเอง “ขอบคุณที่ทุกคนอดทนฟังคำแนะนำของผม”

ประธานหลัวยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้า ยกมือขึ้นปรบมือ ผู้คนที่นั่งอยู่ก็พากันปรบมือด้วยเช่นกัน

เขาลุกขึ้นยืนแล้วยิ้มเล็กน้อย แล้วเดินไปตรงหน้าของเป่หมิงยี่เฟิง “ฮ่าๆ สมแล้วที่เป็นการออกแบบของคุณชายตระกูลเป่หมิง ผมคิดมาโดยตลอดว่ามีเพียงประธานเป่หมิงถึงจะสามารถทำเช่นนี้ได้ เพียงแต่ตอนนี้เขาต้องดูแลบริษัทใหญ่ขนาดนี้ ไม่สามารถทำอย่างอื่นได้ จึงถอดจากภาพการออกแบบของพวกคุณไป ความจริงผมก็รู้สึกเสียดาย แต่ก็ช่วยไม่ได้ ภาพออกแบบนั้นห่างไกลจากที่เราต้องการจริงๆ ถึงกระนั้น จากที่เมื่อครู่ได้เห็นภาพออกแบบของคุณนั้นสอดคล้องกับแนวคิดของเราเป็นอย่างมาก”

พูดจบเขาคิดสักพักแล้วพูดว่า “งั้นแบบนี้ คุณกลับไปก่อน เราขอพูดคุยกันสักพัก ถึงตอนนั้นค่อยตอบกลับคุณเป็นอย่างไร”

เมื่อเป่หมิงยี่เฟิงได้ยินประธานหลัวพูดเช่นนี้ ก็รู้สึกปลาบปลื้มจริงๆ “ขอบคุณประธานหลัวที่ให้โอกาสนี้กับผม มีปัญหาตรงไหนติดต่อผมได้ตลอด ผมจะพยายามเต็มที่เพื่อตอบสนองความต้องการของพวกคุณ”