เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 633

ตอนที่633 ผู้ชายแปลกหน้า

ลู่ลู่ส่ายหน้า“ตอนนี้แม่ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ก็แค่อยากมองลูกแบบนี้”

กู้ฮอนอบอุ่นในใจ ความอบอุ่นนี้มีแค่สายตาไร้เดียงสาแบบนั้นที่เคยเป็นเด็ก

“แม่ อาการของแม่ดีขึ้นแล้ว จะไม่กินข้าวได้ไง เดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวให้”กู้ฮอนปลอบโยนแม่ หมุนตัวออกไปทางประตู

พอถึงประตู เธอยังไม่ทันเปิดประตู ก็เห็นประตูเปิด คนที่ยืนอยู่ด้านนอกทำให้เธอตะลึงไป “คุณมาที่นี่ได้ยังไง？”

พูดไป เธอก็จะเดินออกไป เธอไม่อยากให้คนด้านนอกเข้ามา โดยเฉพาะให้แม่ของตัวเองเห็น

ผู้ชายด้านนอก ถูกเธอดันไม่ยอมขยับ เขามองกู้ฮอนที่ตกใจเล็กน้อยตรงหน้า ใบหน้ามีรอยยิ้มอย่างเยือกเย็น

“ทำไมผมไม่มาไม่ได้ อย่าลืมสิว่าแม่ของคุณถูกคนของผมพามาจากเมืองSส่งมาที่นี่ อีกอย่างครั้งนี้ผมมาก็เพื่อมาเยี่ยมแม่คุณ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่วันนี้คุณแสดงตัวในศาล”

“คุณครับ ที่จริงเจ้านายอยากจะมาดูว่าแม่ขอบคุณดีขึ้นหรือไม่ เขาเตรียมพร้อมที่จะจัดทีมแพทย์รักษานะครับ”ฉิงฮัวที่อยู่ด้านหลังเป่หมิงโม่กลัวว่ากู้ฮอนจะเข้าใจผิด เลยรีบอธิบาย

กู้ฮอนมองเป่หมิงโม่อย่างไม่พอใจ “ขอบคุณในความหวังดีของคุณค่ะ ก็แค่ตอนนี้ร่างกายของแม่ฉัน ค่อนข้างอ่อนแอฉันไม่อยากให้คนอื่นมารบกวนเวลาพักของเธอ”

“จะรบกวนได้ไงล่ะ วางใจเถอะผมไม่ทำอะไรคุณกับเธอหรอก”เป่หมิงโม่พูดจบ ดันกู้ฮอนไปข้างๆเบาๆ แล้วเดินก้าวเท้าใหญ่เข้ามา

หมอที่เข้าเวรเห็น ก็รีบยืนขึ้น พูดอย่างกังวล “คุณเป่หมิง มาแล้วเหรอครับ”

เป่หมิงโม่เข้ามาที่ห้องสังเกตอาการ มาที่ห้องคนป่วยของลู่ลู่

ฉิงฮัวถือกล่องอาหารตามมาด้านหลัง

กู้ฮอนเห็นว่าห้ามไม่ได้ ก็ขมวดคิ้วตามเข้ามาทีหลัง ที่จริงเธอไม่อยากให้เป่หมิงโม่มาเยี่ยมแม่ของตัวเอง

ส่วนทำไมนั้น นั่นก็อาจเป็นเพราะว่าตอนนี้เธอเป็นพ่อของลูก ไม่มีอย่างอื่น

***

สำหรับคนแปลกหน้าสองคนที่จู่ๆก็เข้ามา ลู่ลู่รู้สึกคาดไม่ถึงและตกใจเล็กน้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอมองเห็นผู้ชายที่เดินมาตรงหน้าเธอ เขาสวมสูทที่ตัดออกมาอย่างดี คนๆนี้ดูมีออร่าตั้งแต่หัวจรดเท้า และยังทำให้คนรู้สึกหรูหราดูแพง

ผู้ชายอีกคนที่ตามมาอยู่ด้านหลัง ก็มีรูปร่างกำยำ แต่ว่ามองออกมากเลยว่า เขาคือผู้ช่วยของผู้ชายตรงหน้านี้

ไม่เพียงแค่นั้น ลู่ลู่มองผู้ชายตรงหน้าคนนี้ หน้าตาเขาเหมือนคนที่เคยรู้จักมาก่อน

ผู้ชายคนนี้จะเกี่ยวข้องอะไรกับเขาไหมนะ？พอคิดถึงตรงนี้ ลู่ลู่ก็คิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้

บนโลกใบนี้ มีคนหน้าตาเหมือนกันเยอะแยะ อีกอย่างก็ผ่านมาหลายปีแล้วด้วย ไม่ได้ข่าวคราวของคนๆนั้นเลยตั้งนานแล้ว

ตอนนี้เองกู้ฮอนก็รีบมาจากด้านหลังของฉิงฮัวไปที่ด้านหน้าของแม่

มองใบหน้าที่แสดงออกของแม่ เธออดไม่ได้ที่จะหันไปจ้องเป่หมิงโม่ เหมือนจะกำลังบอกเขาว่า ถ้าคุณทำให้แม่ฉันตกใจล่ะก็ เจอดีแน่

“กู้ฮอน……”ลู่ลู่ค่อยๆเรียกลูกสาวตัวเอง

กู้ฮอนรีบก้มเอว ยื่นมือไปจับมือของแม่ “แม่ มีอะไรคะ？”

“คุณสองคนนี้แม่ไม่เคยเห็นมาก่อน พวกเขาเป็นใครเหรอลูก？”ลู่ลู่ค่อยๆพูดกับกู้ฮอน

แม่ถามแบบนี้ ใบหน้ากู้ฮอนดูแย่ลงเล็กน้อย เธอไม่รู้จริงๆว่าควรจะแนะนำเป่หมิงโม่กับฉิงฮัวยังไงดี

หรือต้องบอกว่าเป่หมิงโม่ เขาก็คือพ่อของลูกตัวเอง？

ถ้าเธอพูดแบบนี้ไป กังวลจริงๆว่าแม่จะรับไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตอนนี้พวกเขากำหนดกันแล้วว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกทั้งนั้น

ตอนที่กู้ฮอนยังไม่พูดนั้นเองกำลังลำบากใจอยู่นั้น

เป่หมิงโม่เดินไปตรงหน้าเตียงลู่ลู่อย่างสง่า โน้มตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย น้ำเสียงก็นุ่มนวลกว่าปกติมาก “คุณป้าครับ ผมนามสกุลเป่หมิง พวกเรามากะทันหัน เพราะว่าวันนี้โชคดีที่ได้ความช่วยเหลือของคุณกู้ มาช่วยแก้ปัญหาให้ผม ดังนั้นผมก็เลยมาขอบคุณเธอเป็นพิเศษครับ”

พูดไป เขาก็หมุนตัวรับกล่องอาหารมาจากมือของฉิงฮัว “รู้ว่าเธอมาเยี่ยมคุณป้าที่นี่ ดังนั้นก็เลยตั้งใจเตรียมอาหารบำรุงมาให้น่ะครับ ให้คุณป้ากับคุณกู้บำรุงร่างร่างกาย เพื่อเป็นการขอบคุณ”

ลู่ลู่ได้ยิน ใบหน้าก็มีรอยยิ้มออกมา “ไอ้หยา คุณเป่หมิง ทำไมต้องจ่ายราคาแพงขนาดนี้ กู้ฮอนก็แค่ทำหน้าที่ของเธอเองค่ะ”

พูดไปก็ยื่นมือดึงลูกสาวข้างๆตัวเองที่กำลังตกตะลึงอยู่นิดๆ “กู้ฮอน ยังไม่ขอบคุณคุณเป่หมิงอีก”

คิดไม่ถึงจริงๆว่าเป่หมิงโม่จะพูดขนาดนี้ เขามาที่นี่เพราะจุดประสงค์อะไร หรือว่าจะมาสร้างความขายหน้าให้ตัวเองนะ？

แต่ว่าดูจากท่าทางเขาแล้ว เหมือนว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิด

หน้าของเธอตอนนี้ทั้งแดงทั้งซีด ถูกแม่ดึงไป เธอเลยได้สติคืนกลับมา หันไปมองเป่หมิงโม่ที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าอย่างอายๆนิดหน่อย “ขอบคุณคุณเป่หมิงที่มีน้ำใจมาหาฉันนะคะ ความปรารถนาดีของคุณฉันจะรับไว้ค่ะ”

พูดไปเธอก็ยื่นมือรับกล่องอาหารมาจากมือของเป่หมิงโม่ รับแล้วก็หมุนตัววางบนหัวเตียง

ลู่ลู่มองลูกสาวตัวเอง เหมือนว่าพอผู้ชายคนนี้มา ก็ดูไม่เป็นตัวเอง และยังดูเหมือนเธอกำลังเลี่ยงบางอย่าง

เธออดไม่ได้ที่จะมองผู้ชายคนนี้อย่างละเอียดอีกครั้ง