เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 80

ตอนที่ 80 เสียงร้องอันสมบูรณ์แบบ2

ป่ายมู่ซี ปราดตามองไปยังเป่หมิงโม่ที่กำลังดื่มเหล้า พลันมุมปากยิ้มยกขึ้น “เชอะ นายไม่ได้ยินที่เป่หมิงสองพูดเมื่อกี้เหรอ ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่นายแตะได้?”

“เป่หมิงสองบอกว่าห้ามแตะแล้วฉันก็แตะไม่ได้หรือไง? ฉันไม่สนใจหรอก” ชูหยุนเฟิงส่งเสียงไม่พอใจออกมา ดึงกู้ฮอนเข้าสู่อ้อมกอด “ฮอนฮอน ไปเถอะ วันนี้กลับไปกับฉันนะ……”

กู้ฮอนตกตะลึง เงยหน้ามองไปยังใบหน้าชั่วร้ายของชูหยุนเฟิง โพล่งออกไป “คุณจะแต่งฉันเข้าบ้านหรือไง?”

“หือ?” ชูหยุนเฟิงมึนงง

ป่ายมู่ซี ตะลึงไปชั่ววินาที จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่า ๆ ๆ……”

นิ้วมือของเป่หมิงโม่ประคองแก้วเหล้า เหลือบสายตามองอย่างไม่พอใจมาทางชูหยุนเฟิง แต่ยังคงไม่พูดอะไร

กู้ฮอนกลับพูดออกไปอย่างจริงจัง เธอไม่ได้คิดอยากแต่งเข้าบ้านชูหยุนเฟิงหรอก แค่อยากใช้วิธีนี้ ทำให้ชูหยุนเฟิงยอมเลิกราไปเสียทีเท่านั้น

เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สามารถไปเที่ยวเล่นกับผู้ชายที่ไหนก็ได้สักหน่อย

ผู้ชายอย่างพวกเขา น่าจะกลัวที่ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนก็ได้ใช่ไหมล่ะ?

ไม่อย่างนั้นเป่หมิงโม่คงไม่พยายามทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเป่ยใต้เอ๋อหรอก

แอนโทนี่ร้องเพลงจบพอดี

เขาที่ร้องเพลงเสียจนฉ่ำปอด หันร่างมา พอเหลือบสายตาเห็นกู้ฮอนเท่านั้น แววตาก็สดใสขึ้นมาทันที

รีบย้ายก้นมานั่งตรงกลางระหว่างกู้ฮอนกับชูหยุนเฟิงอย่างฉับพลัน

ชูหยุนเฟิงร้องโวยวาย “เป่หมิงสาม รู้จักไหม ใครมาก่อนได้ก่อน!”

แอนโทนี่กลับไม่ใส่ใจ ชูหยุนเฟิงมองตรงยังกู้ฮอนแล้วหยีตายิ้ม “ฮอนไม่นึกว่าพี่สองจะพาเธอมาร้องเพลงที่คาราโอเกะด้วย ดูท่าเธอคงมีเสน่ห์ไม่เบา”

เขาพูดพลางขยิบตามองไปทางเป่หมิงโม่

แต่กลับได้รับสายตาเย็นชาจากเป่หมิงโม่เสียแทน

กู้ฮอนเม้มปากอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “นั่นสินะ ซวยไม่น้อยเลย”

“ฮอนเธอนี่ตลกจริง ๆ ฮ่า ๆ ๆ……”แอนโทนี่หัวเราะร่าขึ้นมาทันควัน

เป่หมิงโม่เหลือบมองทั้งสามที่นั่งกันอยู่บนโซฟา ล้อมรอบกู้ฮอนที่เป็นผู้หญิงอยู่เพียงคนเดียว หัวร่อต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน

พลันขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

ผู้หญิงคนนี้มีอะไรที่ดึงดูดผู้คนได้กันนะ ถึงกับทำให้คุณชายชูสอง คุณชายป่ายสองและเป่หมิงสามเข้ามาตามเกาะติดได้?

“หัวเราะอยู่ได้ มีอะไรน่าขำ!” ชูหยุนเฟิงเบะปากอย่างไม่พอใจไปทางแอนโทนี่ แล้วดึงตัวกู้ฮอนกลับมา “ฮอนฮอน ไปเถอะ เราไปกินเหล้าร้องเพลงกัน!”

จากนั้นคุณชายชูสองก็ดึงตัวกู้ฮอนขึ้นไปยังเวทีร้องเพลง

แล้วยังยื่นแก้วไวน์หอมกรุ่นมายังเธอ “ฮอนฮอน อยากร้องเพลงอะไร เดี๋ยวฉันเลือกให้”

กู้ฮอนรับแก้วมา พอริมฝีปากแตะยังของเหลวเย็นเยียบ ก็กลืนลงคอไปโดยไม่คิด

แอลกอฮอล์แล่นเข้าสู่ร่างกายเธอราวกับโศกเศร้า ~ติดตรึงเนิ่นนาน......

“ขออีกแก้วค่ะ” เธอร้องขอเพิ่มอีกแก้วจากชูหยุนเฟิงเป็นครั้งแรก

ชูหยุนเฟิงยิ้มกว้าง รินให้เธอเต็มแก้วอีกครั้ง “ฮะ ๆ ฮอนฮอน ไวน์นี้รสชาติดีใช่ไหมล่ะ? จะบอกให้ ว่าฉันเก็บซ่อนเอาไว้ตั้งหลายปี……”

กู้ฮอนพยักหน้าระรัว แล้วดื่มจนหมดแก้วอีกครั้ง

ปราดตามองยังหน้าจอยักษ์ใหญ่ เธอยิ้มที่มุมปาก “หยุนเฟิง เลือกเพลง ‘แสงจันทร์ขาว’ เถอะ”

“แสงจันทร์ขาว?” ชูหยุนเฟิงลังเลชั่วขณะ เพลงนี้เขาร้องไม่ได้ แต่ก็พยักหน้าโดยไม่เถียงสักคำ “ไม่มีปัญหา!”

จากนั้น ทำนองนุ่มนวลของเพลง ‘แสงจันทร์ขาว’ ก็ดังขึ้นมา……