เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 84

ตอนที่ 84 ผมมีลูกชายแล้ว2

เป่หมิงโม่สีหน้าเปลี่ยน ไม่พูดอะไรมาก ถือกระเป๋ากอล์ฟและตรงไปที่สนามกอล์ฟ

กู้ฮอนตามหลังเขาไปด้วยรอยยิ้ม โดยมีหน้าที่คอยรินชาและน้ำ

*

ในสนามกอล์ฟนี่ บนสนามหญ้าสีเขียว ใบหน้าเล็กของหยางหยางที่ตื่นเต้นและม้วนกลิ้งอยู่หลายที โดยไม่สนใจว่าเสื้อผ้าสีขาวของตัวเองจะสกปรก

"ว้าว คุณอา สนามหญ้านี่นุ่มมากๆเลยครับ......" หยางหยางตะโกนอย่างเบิกบานใจ ดูเหมือนจะลืมอาการซึมเศร้าในกรงสุนัขเมื่อคืนนี้ไปเลย

เป่หมิงยันที่เดินไปข้างหน้าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ดันแว่นกันแดดอันใหญ่บนสันจมูกของเขา ในฐานะดาราใหญ่อย่างเขา จะต้องรักษาภาพพจน์ที่ดีที่สุด ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนและเมื่อไหร่

"เฉิงเฉิง นายไม่ได้เหมือนกับพ่อนายเหรอ ไม่ชอบความสกปรกที่สุด?"

หยางหยางตะโกนอย่างใจเย็น "จากนี้ไป ผมจะทำสิ่งที่พ่อไม่ชอบ ฮือ!"

เป่หมิงยันถอนหายใจและเดินไปกอดร่างกายอันอ่อนนุ่มของเด็กชายตัวเล็ก "อย่าโกรธเลย คุณย่าของนายก็บอกให้อาพานายออกมาเล่นแล้วไม่ใช่เหรอ?"

พอมาคิดเป่หมิงสองก็โหดร้ายเกินไป ที่เอาลูกชายของตัวเองขังอยู่ในกรงสุนัข ยังมีอะไรที่เขาทำไม่ได้อีก?

เป่หมิงยันเม้มมุมปาก โชคดีที่เขาและเป่หมิงสองไม่ได้ถูกเลี้ยงมาด้วยกัน

"คิคิ ผมรู้ว่าคุณอาเป็นคนดีที่สุดแล้ว!" หยางหยางเอนตัวเข้าหาอ้อมแขนของเป่หมิงยันและมือเล็กๆที่สกปรกก็จับเขาไว้

เป่หมิงยันรีบเลี่ยงมือที่สกปรกนั้น "ไม่ได้นะ อย่าทำแบบนี้ อาของนายต้องพึ่งพาใบหน้าหากินนะ"

"คิคิ......คุณอา อะไรคือพึ่งพาใบหน้าหากิน?"

"ถ้ามีใบหน้าหล่อ ก็จะมีผู้หญิงหลายคนมาชอบนาย แล้วพวกเขาก็จะยอมเสียเงินเพื่อมาเจอนาย......"

"โอ้" หยางหยางพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยินประโยคที่น่าตกใจนั้น "คุณอา ที่แท้ก็ให้ผู้หญิงเลี้ยงนี่เอง!"

เป่หมิงยันนิ่งกลายเป็นหินในทันที

*

กู้ฮอนเดินตามเป่หมิงโม่และเข้าไปในสนาม

พระอาทิตย์ยามบ่ายทำให้ต้องตากแดด

เธอเอาหมวกลายดอกไม้เล็กๆขึ้นมาสวม

เป่หมิงโม่หันกลับเพื่อจ้องมองเธอ ท่าทางสดชื่นกระปรี้กระเปร่าของเธอสะท้อนมา เขากะพริบตาให้กับแสงแปลกๆนั้น โดยไม่พูดอะไรและตรงไปทักทายแขกที่อยู่ข้างหน้าเขา

"ว้าว ประธานเป่หมิงที่มักจะยุ่งตลอด ในที่สุดก็มีเวลามาพบผมแล้ว!" เสียงร่างอ้วนท้วมในวัยห้าสิบกว่าๆพูดขึ้น

เป่หมิงโม่พยักหน้าอย่างไม่แยแสเท่าไหร่ "นายกเทศมนตรีเป่ยก็พูดเกินไปครับ ช่วงนี้ที่บริษัทมีงานหลายอย่าง เลยยุ่งเป็นพิเศษ"

กู้ฮอนรู้สึกประหลาดใจกับ 'นายกเทศมนตรีเป่ย' สามคำนี้

ชายร่างอ้วนท้วมจ้องมองกู้ฮอนด้านหลังเป่หมิงโม่ ด้วยดวงตาที่ไม่ค่อยพอใจ จากนั้นเขาก็หยิบไม้กอล์ฟ ราวกับกำลังระบายความขุ่นเคืองและโบกมืออย่างรุนแรง--

ลูกกอล์ฟพุ่งโค้งออกไป

"เป่หมิงโม่!" นายกเทศมนตรีเป่ยแสดงอาการโกรธขึ้นมาและโยนไม้กอล์ฟทิ้ง "อยากจะรู้จริงๆว่าคนเลือดเย็นอย่างคุณจะมาไม้ไหน?"

เป่หมิงโม่เงียบ ตีลูก และเป็นอีกหลุมที่ลงอย่างสวยงาม

ใบหน้าของกู้ฮอนค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีขาว ผู้ชายคนนี้จำเป็นจะต้องตีได้ดีขนาดนี้ไหม?

เขามองกลับไปที่กู้ฮอน "ไปเก็บลูก"

"......" -! เธอวิ่งไปที่สนามหญ้าอย่างไม่เต็มใจนัก เพื่อเก็บลูกกอล์ฟเหล่านั้นของเขา......

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นมีลูกชายแล้วจริงๆเหรอ!

ไม่อยากจะเชื่อ มองไม่ออกจริงๆ เห็นเงียบๆแบบนี้ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะ ถึงได้มีลูกชายแล้ว!

พอนึกถึงตรงนี้ หัวใจของเธอก็เหมือนจะหนักอึ้งขึ้นมา......

เป่หมิงโม่เหลือบมอง กู้ฮอนที่กำลังหยิบลูกกอล์ฟขึ้นมา และสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เคยออกกำลังกายบ้างไหม?

แน่นอนว่าเขาเฝ้าดูขณะที่เธอวิ่งไปตามจุดต่างๆ และเท้าก็สะดุดล้มลง!

ม่านตาดำของเขาหม่นลง

ทันใดนั้น เธอก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และมองไปรอบๆ เพราะกลัวว่าจะมีคนเห็นเธอล้มไม่เป็นท่าแบบนี้......

รอยยิ้มที่ไม่เห็นได้ง่ายๆเกิดขึ้นมุมปากของเขา

"เป่หมิงโม่ อย่ามาหาว่าผมรังแกล่ะ! ถ้าคุณไม่แต่งงานกับเป่ยใต้เอ๋อ ผมจะไม่มีวันให้คุณได้ดีแน่!" นายกเทศมนตรีเป่ยพูดอย่างดุดัน