เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ นิยาย บท 11

"พ่อเลี้ยงคะ ก่อนกลับหนูจะขอรบกวนช่วยไปส่งที่ บขส ได้ไหมคะ" คราวนี้เธอหันหน้ามองคนด้านข้างเพื่อรบกวนให้ปรเมศไปส่งยังสถานีเดินรถ

"ไปทำไม"

"ไปซื้อตั๋วรถกลับกรุงเทพคืนนี้" ตอบกลับด้วยความซื่อ ดวงตาใสมองอีกฝ่ายด้วยความไม่รู้ประสา

"ไม่ต้อง"

เมื่อถูกปฏิเสธใบหน้าก็งอง้ำขึ้นมาเล็กน้อย เข้าใจว่าพ่อเลี้ยงคงไม่สะดวกพาไป อีกทั้งก็ไม่อยากรบกวนคนแก่กว่ามากนัก แค่มาขออาศัยใช้ไฟใช้น้ำได้กินข้าวฟรีเกือบทุกมื้อก็เป็นบุญคุณอย่างมาก

"ถ้าอย่างนั้น หนูจะนั่งรถโดยสารเข้าไปซื้อเองค่ะ" คนตัวเล็กหอบกระเป๋าเข้าอ้อมแขนและกำลังจะเปิดประตูลงจากรถเพื่อรอโบกรถโดยสาร

"ฉันหมายถึงไม่ต้องไปซื้อ มีธุระจะเข้ากรุงเทพคืนนี้พอดี" มือหนาดึงกระเป๋าสีดำที่ใส่อุปกรณ์สำหรับการสอบมา ทำให้เจ้าขาชะงักการก้าวลงจากรถและหันกลับมามอง

"คะ"

"หูไม่น่าหนวก" ใช่ เจ้าขาหูไม่ได้หนวกแต่แค่อยากฟังย้ำว่าพ่อเลี้ยงจะเข้ากรุงเทพจริงๆ

"พ่อเลี้ยงจะไปกรุงเทพเหรอคะ"

"อืม คืนนี้ก็กลับกับฉัน จะไปส่งเอง"