เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ นิยาย บท 2

รถประจำทางสายภาคเหนือมุ่งเทียบชานชลาของสถานีเดินรถ บขส. เจ้าขาเด็กสาววัย 18 ปีเดินทางเข้าสู่จังหวัดเชียงรายเพื่อเข้าเข้าสอบมหาวิทยาลัยหลังจากสมัครเข้าในคณะสถาปัตย์การออกแบบภายใน การเดินทางมากกว่า 11 โมงโดยประมาณจากกรุงเทพมหานครทำเอาเหนื่อยล้ากันเป็นแถว เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันนับสิบที่ตั้งใจเข้าสอบในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งนี้แต่แตกต่างกันคนละสาขา โดยมีเพื่อนสนิทหนึ่งคนคือ เพียงอ้อย บ้านเกิดเธอเป็นคนพื้นที่ในจังหวัดเชียงรายก่อนจะย้ายตัวเองไปอยู่กับคุณย่าในกรุงเทพและเรียนต่อตั้งแต่มัธยมต้นเพราะผู้เป็นแม่ทำงานเพียงคนเดียวจึงไม่มีเวลาดูแลเธอเท่าที่ควร ทั้งนี้อาสาเป็นเจ้าภาพในการหาที่พักให้กับเพื่อนนับสิบชีวิตในครั้งนี้

ครืด

"ฮัลโหลแม่ อ้อยกับเพื่อนๆมาถึงแล้ว"

[ ถึงแล้วเหรอลูก แม่จะให้ลุงสะอาดไปรับนะ ]

"แม่ ตกลงทางไร่ไม่ว่าอะไรจริงๆใช่ไหม หนูเกรงใจ"

เธอถามแม่ย้ำเพื่อความแน่ใจ การพาเพื่อนหลายคนไปขออาศัยพักผ่อนบ้านคนอื่นแม้จะเป็นเวลาสั้นๆก็ตามเถอะ มันไม่ใช่บ้านของแม่เธอโดยตรง เป็นบ้านพักของคนงานในไร่ที่ใช้หลับนอนในการยามเก็บผลผลิตในช่วงเร่งด่วนก็เท่านั้น แต่การจะหาที่พักในงบประมาณเฉลี่ยกันออกกันคนละพันไม่รวมค่ารถค่าอาหารก็ถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายมหาศาลอย่างมากสำหรับเด็กมัธยมปลายอย่างพวกเธอ

[ ไม่ว่า คุณๆในไร่เขาอนุญาต เพื่อนของอ้อยมาอาศัยขอหลับนอนและตื่นไปสอบเท่านั้น ไม่ได้ไปรบกวนอะไรมาก ]

"เกรงใจไงแม่มาตั้งหลายคน"

[ เพื่อความสบายใจ ว่างจากการสอบก็พาเพื่อนๆช่วยงานคุณเขาก็พอ ]

คนเป็นแม่ตอบกลับไปแบบนั้นเพื่อให้ลูกสาวได้สบายใจกับการมาครั้งนี้ เด็กๆจะได้ตั้งใจอ่านหนังสือสอบในการเตรียมตัวลงสนามจริงในอีก 2 วันข้างหน้า

รถตู้สีดำจอดเทียบทางเข้าสถานีเดินรถ บขส หมายเลขทะเบียน ยก 72XX เชียงราย

"มาแล้วๆ แม่ส่งรถมารับแล้ว"

เพียงอ้อยตะโกนบอกเพื่อนที่กำลังยืนรุมกินลูกชิ้นให้ยกกระเป๋าขึ้นรถ ก่อนจะลากสายตามองหาเพื่อนสนิท เจ้าขา เธอหายไปไหน

"เจ้าขาไปไหน" ถามหาเพื่อนทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่ถึงห้านาทีเจ้าขายังนั่งเล่นเกมส์ในมือถืออยู่เลย

"เดินไปทางโน้น" เพื่อนชายหนึ่งคนชี้ไปมือทางฝั่งขวาและเป็นป้ายห้องน้ำหญิง เพียงอ้อยสาวเท้าเดินเข้าห้องน้ำทันทีเธอไม่อยากให้ลุงคนขับรถมารอนาน และรู้ดีว่ายัยเจ้าขาชอบนั่งเล่นเกมส์เวลาเข้าห้องน้ำ ดังนั้นต้องเข้ามาตามและเรียกออกมา

"เจ้าขา!!"

"......"

"เจ้าขา!!!!"

ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนดังลั่นทั่วบริเวณอย่างไม่สนใจคนที่ยืนรอต่อแถวเข้าห้องน้ำหันกลับมามอง

"เสร็จแล้ว" ประตูห้องที่สามเปิดออก เจ้าขาออกมาจากห้องน้ำและเปิดก๊อกล้างมือ