เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 12

ลูกน้องของคุณป๋าต่างกรูกันเข้ามาหาฉันกับฟาร์น “อย่าเข้ามานะ !!”

เมื่อฉันออกคำสั่ง พวกนั้นก็หยุดและออกท่าลังเลมองไปยังคุณป๋า

“กูเป็นนายมึง มึงจะฟังใคร!!” คุณป๋าประกาศเสียงกร้าว ทำใหลูกน้องของคุณป๋าเดินเข้ามาล็อกตัวฉันเอาไว้ แล้วดันฟาร์นออกไป

“ขอโทษนะครับคุณหนู” ลูกน้องคุณป๋าพูด

“อาหิรัญครับ เรื่องนี้เมลไม่ได้เป็นคนเริ่มเลยนะครับ” ฟาร์นเห็นว่าท่าไม่ดีเลยรีบพูดแก้ต่างให้ แต่เชื่อเถอะว่าจะผิดหรือจะถูก คุณป๋าก็มองว่าฉันเป็นคนผิดอยู่ดี

“ช่างเถอะ พูดไปก็เท่านั้น” ฉันหันไปบอกฟาร์น “นายกลับไปก่อนเถอะฟาร์น”

ฟาร์นมองฉันด้วยสายตาที่เป็นห่วง แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ก่อนจะจำใจเดินออกไปจากคลับ ผู้คนมากมายยังคงให้ความสนใจกับเหตุการณ์ตรงนี้อยู่ไม่น้อย

“ขอโทษหนูฮาน่าซะ!!” คุณป๋าจ้องฉันตาเขม็ง

“ไม่จำเป็นค่ะ” ฉันแสยะยิ้มมองตรงหน้า “ต่อให้มันตายหนูก็ไม่จำเป็นต้องขอโทษมัน”

“เมเบล !!” คุณป๋าตวาดเสียงดังลั่น ทุกคนต่างเงียบไม่มีใครกล้าขัดขึ้นมาเลยสักคน

“อาหิรัญไม่พาฮาน่าไปหาหมอหรอคะ” ยัยฮาน่าเงยหน้าที่โชกไปด้วยเลือดเงยขึ้นถามคุณป๋า จะตายอยู่แล้วยังรอให้คนอื่นพาไปหาหมอ ฉันยอมนางจริงๆ

“ฉันจะให้ลูกน้องพาไป” คุณป๋าตอบโดยที่เอาแต่มองมาที่ใบหน้าของฉันตาไม่กระพริบ

“ตะ....แต่”

ยังไม่ทันทีีฮาน่าจะได้พูดอะไรจบ คุณป๋าแกะมือหล่อนออกก่อนจะเดินปรี่ตรงมากระชากแขนฉันออกจากการจับกุมของลูกน้องตัวเอง

“มากับฉัน”

คุณป๋ายกยิ้มมุมปากอย่างยากที่จะคาดเดา ก่อนจะคว้ามือมาโอบเอวของฉันเอาไว้ “หรือเธออยากจะเลื่อนขั้น จากลูกเลี้ยงมาเป็นเมียฉัน ?”

คำพูดของคุณป๋าทำให้ฉันสะตั้นไปชั่วขณะ กับคำว่าไม่ใช่เมียมันทำให้สะอึก “ไม่ค่ะ! หนูไม่ใช่เมีย และไม่มีวันเป็นแบบนั้นแน่”

“แต่ก็เคย....”

“อย่าเอ่ยถึงเรื่องนั้นนะคะ !!” ฉันรีบขัดก่อนที่คุณป๋าจะพูดอะไรบ้าๆ ออกมา เพราะฉันไม่อยากที่จะคิดถึงมันอีก

คุณป๋าผลักฉันลงไปกับโซฟาตัวใหญ่ ก่อนจะปลดเข็มขัดราคาแพงออก

“...จะทำอะไรคะ”

“นั่นสิ จะทำอะไรดี เด็กดื้อแบบเธอจะสั่งสอนยังไงดี ?”