เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 15

ฉันก้าวขาถอยหลังหนีอัตโนมัติ ก่อนจะตอบ “ไปบ้านเอวามาค่ะ”

“ทั้งวัน ?” คุณป๋ายังคงตามต่อ

“....ค่ะ” ฉันไม่ได้บอกว่าออกไปดูหนังที่ห้างด้วยเพราะไม่อยากจะคุยอะไรยืดยาว

“ทำไมถึงไม่เอาโทรศัพท์ไป ?”

“หนูลืมค่ะ”

“ลืมหรือตั้งใจไม่เอาไปด้วยกันแน่ ?” คุณป๋าขยี้ถามอย่างรู้ทัน แน่นอนถ้าฉันไม่ยอมรับซะอย่างคุณป๋าก็ทำอะไรไม่ได้

“ลืมค่ะ” ฉันยืนกรานตอบคำเดิม

“เมื่อก่อนเวลาจะไปไหนเธอจะรายงานฉันทุกอย่าง แล้วทำไมไม่รายงาน !!”

“หนูคิดว่ามันคงไม่ได้จำเป็นอะไร”

“เธอบอกให้ฉันเป็นเหมือนเดิม แต่เธอกลับเป็นคนที่เปลี่ยนไปซะเอง หึ!!” คุณป๋าพูดก่อนจะหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆ

ฉันไม่ได้โต้ตอบอะไร แต่กลับกำมือแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“ทำไมไม่ให้ไอ้กล้าขับรถให้ ?”

“หนูชอบขับรถเองมากกว่าค่ะ” คำพูดของฉันทำให้คุณป๋าที่ไม่ค่อยพอใจอยู่แล้ว ยิ่งไม่พอใจมากขึ้นอีก

“หนูจะย้ายกลับไปอยู่ในที่ของหนู” ฉันยืนกรานเสียงหนักแน่น

“ที่ของเธอ ?”

“ที่เรือนเล็กไงคะ”

“ไม่ได้ !!” คุณป๋าตวาดเสียงกร้าว

ได้!! ไม่ยอมให้ฉันกลับไปอยู่ที่เรือนเล็ก งั้นฉันเก็บเสื้อผ้าไปเองก็ได้

ฉันไม่ได้คุยอะไรกับคุณป๋าต่อ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง

“เมเบลเธอจะทำอะไร !!” เสียงของคุณป๋าตวาดถามตามหลังแต่ฉันไม่ได้สนใจ

ฉันรู้ว่าของของฉันอยู่ที่ห้องไหน มันเป็นห้องที่อยู่ไม่ไกลจากห้องของคุณป๋าเท่าไหร่ ฉันรีบเปิดประตูเข้าไปก่อนที่คุณป๋าจะตามมาทัน และไม่ลืมที่จะล็อกห้อง

ภายในห้องเต็มไปด้วยข้าวของของฉัน ไม่รอช้าฉันเดินไปหยิบกระเป๋ามาแล้วเก็บเสื้อผ้ายัดใส่แบบลวกๆ

ในระหว่างที่ฉันกำลังเอาแต่สนใจเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าอยู่ เสียงประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาจากคนด้านนอก ฉันลืมไปเลยว่าต่อให้ฉันจะล็อกห้องเอาไว้มันก็เปล่าประโยชน์ เพราะคุณป๋ามีกุญแจอยู่แล้ว

คุณป๋าเดินมากระชากแขนฉันอย่างแรง แล้วลากฉันไปที่เตียงก่อนจะเหวี่ยงร่างของฉันลงไปกระแทกลงบนเตียงขนาดคิงไซส์

“ฉันสั่งให้เธออยู่เธอก็ต้องอยู่ !!”

“ต้องทำกันขนาดนี้เลยหรอคะ” ฉันมองหน้าคุณป๋าอย่างผิดหวัง “แค่หนูไม่อยากอยู่ที่เรือนใหญ่ จำเป็นต้องทำรุนแรงขนาดนี้เลยงั้นหรอ...”

“ถ้าเธอเชื่อฟังฉันคงไม่ทำรุนแรงกับเธอ”