เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 17

ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ จู่ๆ คุณป๋าก็ลากฉันขึ้นบันไดอย่างแรง

“คุณป๋าหนูเจ็บ !!”

“เธอได้เจ็บมากกว่านี้แน่เมเบล”

คุณป๋ามองฉันอย่างเกรี้ยวกราด จากนั้นก็ลากฉันโดยไม่ได้สนใจคำร้องท้วงใดๆ

คุณป๋าลากฉันเข้ามาในห้องของตัวเอง จากนั้นก็เหวี่ยงร่างของฉันลงเตียงแรงๆ

“ครั้งที่แล้วเธอเป็นคนเริ่ม” คุณป๋าพูดพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อที่ตัวเองสวมใส่อยู่ไปด้วย “ครั้งนี้ฉันจะเป็นคนเริ่มเอง”

“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคะ” ฉันขยับตัวถอยหนีจนสุดเตียง

“เธอเป็นคนเริ่มทุกอย่างเอง ฉันคงหยุดมันไม่ได้” คุณป๋าทิ้งเสื้อลงพื้นอย่างไม่ใยดีก่อนจะปลดเข็มขัดราคาแพงต่อ

“เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด คุณป๋าเองก็รู้ดี” ฉันพยายามพูดดึงสติของคุณป๋า

“ใช่ ฉันรู้! แต่ฉันบอกไปแล้วว่าไม่สามารถมองเธอเป็นแบบเดิมได้ เธอไม่ได้อยู่ในสถานะลูกเลี้ยงของฉันอีกต่อไปแล้วเมเบล”

คุณป๋าถอดเข็มขัดราคาแพงออก ก่อนจะคลานขึ้นเตียงมาจับข้อเท้าของฉันแล้วออกแรงฉุดดึงร่างของฉัน ทำให้ตัวของฉันรูดลงไปกับเตียงไปอยู่ใต้ร่างของคุณป๋า

“...คุณป๋า!!” ฉันตะเบ็งเสียงออกมาดังๆ เมื่อถูกคุณป๋าใช้เข็มขัดราคาแพงมามัดที่มือทั้งสองข้างของฉันไว้ด้วยกัน

“อย่าทำให้ฉันหงุดหงิดอีก”

“หนูทำอะไรคะ”

“....” คำถามของฉันทำให้คุณป๋าเงียบ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ

“เรื่องหนูกับพี่กล้างั้นหรอ” พอถามแบบนั้นสีหน้าคุณป๋าก็ดูจะโกรธเอามากๆ “ทำไมคะ คุณป๋าทำเหมือนว่าตัวเองกำลังคิดไม่ซื่อกับลูกเลี้ยงของตัวเองอยู่”

“...ถ้าฉันบอกว่าใช่ ?” คำตอบของคุณป๋าทำให้ฉันเองที่เป็นฝ่ายเงียบ “มันจะเกิดอะไรขึ้น”

มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมทุกอย่างถึงไปเปลี่ยนไปมากขนาดนี้กัน

“หนูไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับฮาน่าค่ะ”

“ฉันไม่เคยมีอะไรกับฮาน่า”

“คิดว่าหนูจะเชื่องั้นหรอคะ”

ฉันตอบกลับอย่างไม่ลังเล อย่างคุณป๋าคงไม่เหลือแล้วแหละ ยัยนั่นมาหาถึงที่ขนาดนี้

“ผู้หญิงทุกคนใช้แค่ปากทำให้ฉัน” คุณป๋าโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ แล้วพูดต่อ “...แต่เธอใช้ร่างกาย”

“อื้อ ~”

ฉันไม่มีสิทธิ์พูดหรือเถียงอะไรต่อ เมื่อคุณป๋าก้มหน้าลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรง จนทำให้รู้สึกชาหนึบไปทั่วริมฝีปาก

มือก็ถูกมัดเอาไว้ ทำให้ฉันทำได้แค่ดิ้นไปมาอยู่ไต้ร่างหนา ฉันพยายามสะบัดหน้าตัวเองแรงๆ ต้องการให้หลุดพ้น แต่กลับถูกคุณป๋าล็อกหน้าเอาไว้ไม่ให้ขยับได้ และบดขยี้จูบหนักหน่วงขึ้น

มือหนาข้างที่ว่างอยู่ของคุณป๋าถูกเลื่อนขึ้นมาเคล้นคลึงหน้าอกทั้งสองเต้าของฉันสลับกันไปมา ฉันพยายามข่มความต้องการของตัวเองเอาไว้ ไม่ให้มันเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าอาจจะมีแว่บหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสนี้

“ฉันไม่ได้คิดว่าเราต้องหยุดแค่นั้นนะ...”

คุณป๋าจับหว่างขาของฉันแยกออกจากกัน แล้วรีบแทรกตัวเข้ามาอยู่ตรงกลาง ฉันพยายามเกร็งขาไว้แล้วแต่ก็สู้แรงผู้ชายตัวโตอย่างคุณป๋าไม่ได้

“อย่าเอาเข้ามา อึก! จะ เจ็บ...” ฉันจิกเล็บลงบนแขนแกร่งของคุณป๋าแน่น เมื่อคำขอร้องไม่เป็นผล ในตอนนี้คุณป๋าได้เอาท่อนเอ็นของตัวเองเข้ามาในร่องแคบของฉันแล้ว

“อ๊า~ เมเบล” คุณป๋าเปล่งเสียงครางออกมาอย่างอดกลั้น

ฉันที่นั่งอยู่แทบจะไม่มีแรงพยุงตัวเองเมื่อคุณป๋าค่อยๆ ขยับความเป็นชายเข้าออกร่องแคบช้าๆ ฉันค่อยๆ นอนราบลงไปกับที่นอนเพราะความเจ็บปวดที่ตรงนั้น

คุณป๋าไม่ได้ใส่ใจว่าฉันจะเจ็บหรือเปล่า เอาแต่กระแทกกระทั้นเอ็นใหญ่เข้ามารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนฉันได้แต่นอนตัวเกร็ง ภาวนาขอให้เรื่องบ้านี่มันจบลงเร็วๆ

ฉันเบือนหน้าหนีไปทางอื่นไม่ได้มองหน้าคุณป๋า เพราะไม่อยากจะเห็นว่าคนที่กำลังทำอยู่ด้านบนคือใคร เพราะมันยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดในใจ

หลังจากทุกอย่างจบลงฉันเอาแต่เงียบไม่พูดอะไร ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวเองแล้วเดินไปที่ประตูห้อง แต่ยังไม่ทันที่มือจะเอื้อมไปถึงลูกบิด แขนของฉันก็ถูกคุณป๋าดึง ทำให้ร่างของฉันต้องเซไปตามแรงฉุด

คุณป๋าดึงฉันกลับมาที่เตียงก่อนจะจัดการให้ฉันนั่งลงบนตักของตัวเอง ทั้งที่ตัวคุณป๋ายังไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า

“ยังไม่พอใจอีกหรอคะ” ฉันถามอย่างไร้ความรู้สึก แววตามองไปตรงหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย

“...เธอคือผู้หญิงคนแรกที่ฉันมีอะไรด้วยในรอบหลายปี” คุณป๋าพูดก่อนจะจูบลงมาบนแผ่นหลังของฉันแผ่วเบา

“หนูไม่ได้รู้สึกยินดีเลยสักนิด” ฉันตอบตามที่ตัวเองรู้สึก

“จะคิดมากทำไม ในเมื่อเธอกับฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด” ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดลงมากระทบบนแผ่นหลังของฉัน “ความสัมพันธ์ของเธอกับฉัน มันน่าตื่นเต้นดีเธอว่ามั้ย หื้ม...”