เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 37
ฉันปล่อยให้คุณป๋ากอดอยู่อย่างนั้นแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก นิ้วของฉันปัดเลื่อนหน้าจอไปมา พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
ทำให้คุณป๋าที่กำลังตั้งใจดูเอกสารตรงหน้าอยู่ละสายตาหันมามองแล้วใช้ปลายคางเกยมาบนไหล่ของฉัน
“คุยกับใคร” คุณป๋าเอ่ยถามเสียงแข็ง
“ไม่ได้คุยกับใครค่ะ”
“มาหาฉันทั้งที แต่เธอกลับเอาแต่สนใจโทรศัพท์ ไม่สนใจฉันเลยสักนิด”
“หนูไม่ได้อยากจะมานี่คะ”
คำตอบของฉันทำให้คุณป๋าพ่นลมหายร้อนผ่าวมากระทบลงบนต้นคออย่างไม่สบอารมณ์
คุณป๋าปิดเอกสารตรงหน้า แล้วใช้มือหนาที่คล้องอยู่ตรงเอวของฉันปลดเม็ดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันออกทีละเม็ดๆ
“จะทำอะไรคะ” ฉันรีบคว้าจับมือคุณป๋าเอาไว้ทันที ก่อนจะลุกขึ้น แต่กลับถูกคุณป๋ารั้งสะโพกให้นั่งลงบนตักแกร่งเหมือนเดิม
“รู้มั้ยว่าฉันคิดถึงเธอแค่ไหน...” คุณป๋าจูบลงมาบนต้นคอของฉันอย่างแผ่วเบา
“จะทำอะไรก็ช่วยคิดย้อนไปหน่อยได้มั้ยคะ ว่าหนูคือเด็กที่คุณป๋าเก็บมาเลี้ยง” ฉันพ่นหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ไม่รู้ว่าพูดย้ำคำนี้ไปแล้วกี่ครั้ง
หลังจากจบคำพูดของฉันมือของคุณป๋าที่กำลังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันอยู่ก็หยุดชะงัก
“ฉันรู้ดี และฉันก็ขาดลูกเลี้ยงอย่างเธอไม่ได้แล้วละสิ”
“หมายความว่าไงคะ ?” ฉันหันไปถามคุณป๋าอย่างแปลกใจ
คุณป๋าไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับปัดเอกสารบนโต๊ะทำงานลงพื้นกระจัดกระจายเต็มไปหมด ก่อนจะอุ้มฉันมาวางไว้บนโต๊ะแทนเอกสารพวกนั้น
“คุณป๋า!!” ฉันเรียกคุณป๋าเสียงดุเพราะถูกจับเรียวขาทั้งสองข้างให้ชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม
“เพราะตอนนี้ฉันกำลังหลงเธอจนแทบคลั่ง รู้ตัวมั้ยเมเบล” น้ำเสียงเย็นยะเยือกของคุณป๋า มันแฝงอะไรบางอย่างที่ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
“เรื่องเซ็กส์หรอคะ....”
“ในสายตาเธอฉันดูเป็นคนหมกมุ่นขนาดนั้นเลยหรือไง!!”
“...ค่ะ”
คำตอบของฉันทำให้คุณป๋าหัวเราะในลำคอเบาๆ “ถ้าฉันสนใจผู้หญิงคนไหนมากๆ ฉันก็อยากจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนนั้นตลอดเวลา เธอควรรู้ข้อนี้เอาไว้นะ”
“ไหนบอกว่าไม่เลยมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนอื่นไงคะ คุณป๋าบอกว่าผู้หญิงคนอื่นใช้แค่ปากให้คุณป๋า ?” ฉันมองหน้าคุณป๋าอย่างจับผิด
“ฉันหมายถึงคนอื่นหรือไง ?” คุณป๋าส่ายหน้าไปมาช้าๆ แล้วมองหน้าฉันด้วยสายตาจริงจัง “ฉันหมายถึงเธอต่างหากยัยเด็กดื้อ”
น้ำเสียงที่คุณป๋าเอ่ยออกมาเมื้อกี้ มันทำให้ฉันถึงกลับต้องชะงัก ฉะ ฉันไม่เคยได้ยินคุณป๋าพูดด้วยน้ำเสียงที่ละมุน อบอุ่น แบบนี้มาก่อน ไม่เคยเลยจริงๆ
“อ๊ะ~” ความคิดฟุ้งซ่านของฉันกระเจิดกระเจิงหายไป เมื่อถูกนิ้วใหญ่แตะลงมาบนเนินสามเหลี่ยมอวบนูนกลางลำตัวของฉันทั้งที่ยังมีกางเกงในตัวจิ๋วเป็นตัวกั้นไว้อยู่
“ยะ อย่าทำนะคะ ที่นี่มันห้องทำงานนะ”
“ขี้กลัวจังเลยนะ” ไม่พูดเปล่า คุณป๋ายังกรีดนิ้วขึ้นลงระหว่างร่องแคบกับติ่งเกสรของฉันสลับกัน “ถ้าฉันไม่อนุญาต ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามา เธอไม่ต้องกลัว”
“แต่หนูไม่อยากทำตรงนี้ อ๊า~” ถึงปากของฉันจะร้องห้าม แต่ร่างกายกลับแอ่นรับสัมผัสอย่างน่าอับอาย
เมื่อทุกอย่างจบลง ทั้งฉันและคุณป๋าต่างก็จัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่ และไม่ได้พูดคุยอะไรจนกระทั่งจัดเสื้อผ้าเรียบร้อย
“เรียกหนูมาแค่นี้ใช่มั้ยคะ ?”
“ทำไม ?”
“หนูจะได้กลับ!” พูดจบฉันก็หันหลังให้คุณป๋า แต่ก็ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขาเดินก็ถูกรั้งแขนเอาไว้ซะก่อน ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วหมุนตัวกลับไปมองคุณป๋าอีกครั้งด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณสักเท่าไหร่
“มีอะไรอีกคะ ?” ฉันถามด้วยท่าทางเบื่อหน่ายเต็มที
“วันนี้ฉันไม่อยากกินข้าวคนเดียว”
คำพูดของคุณป๋าทำให้ฉันงุนงงจนต้องขมวดคิ้วเป็นปม “แล้วยังไงคะ ?”
จู่ๆ คุณป๋าก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างไม่ชอบใจกับท่าทางและคำถามของฉันเฉยเลย
“ไปกินข้าวกับฉัน” นี่ไม่ใช่คำชวน แต่เป็นการบังคับจากคุณป๋าต่างหาก
“หนูเหนื่อยค่ะ น้ำก็ยังไม่ได้อาบ”
“ฉันจองโต๊ะไว้แล้ว รีบไปกันเถอะ” พูดจบคุณป๋าก็เดินผ่านหน้าฉันไปโดยไม่ได้ฟังเลยว่าฉันพูดอะไรก่อนหน้านี้
ให้มันได้แบบนี้สิ!!
ฉันพ่นหายใจออกมาแรงๆ แล้วเดินกระแทกเท้าตามหลังคุณป๋า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+
มีต่อไหมค่ะสนุกมากอยากอ่านต่อ...
มีต่อไหมครับ...