เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 37

ฉันปล่อยให้คุณป๋ากอดอยู่อย่างนั้นแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก นิ้วของฉันปัดเลื่อนหน้าจอไปมา พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

ทำให้คุณป๋าที่กำลังตั้งใจดูเอกสารตรงหน้าอยู่ละสายตาหันมามองแล้วใช้ปลายคางเกยมาบนไหล่ของฉัน

“คุยกับใคร” คุณป๋าเอ่ยถามเสียงแข็ง

“ไม่ได้คุยกับใครค่ะ”

“มาหาฉันทั้งที แต่เธอกลับเอาแต่สนใจโทรศัพท์ ไม่สนใจฉันเลยสักนิด”

“หนูไม่ได้อยากจะมานี่คะ”

คำตอบของฉันทำให้คุณป๋าพ่นลมหายร้อนผ่าวมากระทบลงบนต้นคออย่างไม่สบอารมณ์

คุณป๋าปิดเอกสารตรงหน้า แล้วใช้มือหนาที่คล้องอยู่ตรงเอวของฉันปลดเม็ดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันออกทีละเม็ดๆ

“จะทำอะไรคะ” ฉันรีบคว้าจับมือคุณป๋าเอาไว้ทันที ก่อนจะลุกขึ้น แต่กลับถูกคุณป๋ารั้งสะโพกให้นั่งลงบนตักแกร่งเหมือนเดิม

“รู้มั้ยว่าฉันคิดถึงเธอแค่ไหน...” คุณป๋าจูบลงมาบนต้นคอของฉันอย่างแผ่วเบา

“จะทำอะไรก็ช่วยคิดย้อนไปหน่อยได้มั้ยคะ ว่าหนูคือเด็กที่คุณป๋าเก็บมาเลี้ยง” ฉันพ่นหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ไม่รู้ว่าพูดย้ำคำนี้ไปแล้วกี่ครั้ง

หลังจากจบคำพูดของฉันมือของคุณป๋าที่กำลังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของฉันอยู่ก็หยุดชะงัก

“ฉันรู้ดี และฉันก็ขาดลูกเลี้ยงอย่างเธอไม่ได้แล้วละสิ”

“หมายความว่าไงคะ ?” ฉันหันไปถามคุณป๋าอย่างแปลกใจ

คุณป๋าไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับปัดเอกสารบนโต๊ะทำงานลงพื้นกระจัดกระจายเต็มไปหมด ก่อนจะอุ้มฉันมาวางไว้บนโต๊ะแทนเอกสารพวกนั้น

“คุณป๋า!!” ฉันเรียกคุณป๋าเสียงดุเพราะถูกจับเรียวขาทั้งสองข้างให้ชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม

“เพราะตอนนี้ฉันกำลังหลงเธอจนแทบคลั่ง รู้ตัวมั้ยเมเบล” น้ำเสียงเย็นยะเยือกของคุณป๋า มันแฝงอะไรบางอย่างที่ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

“เรื่องเซ็กส์หรอคะ....”

“ในสายตาเธอฉันดูเป็นคนหมกมุ่นขนาดนั้นเลยหรือไง!!”

“...ค่ะ”

คำตอบของฉันทำให้คุณป๋าหัวเราะในลำคอเบาๆ “ถ้าฉันสนใจผู้หญิงคนไหนมากๆ ฉันก็อยากจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนนั้นตลอดเวลา เธอควรรู้ข้อนี้เอาไว้นะ”

“ไหนบอกว่าไม่เลยมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนอื่นไงคะ คุณป๋าบอกว่าผู้หญิงคนอื่นใช้แค่ปากให้คุณป๋า ?” ฉันมองหน้าคุณป๋าอย่างจับผิด

“ฉันหมายถึงคนอื่นหรือไง ?” คุณป๋าส่ายหน้าไปมาช้าๆ แล้วมองหน้าฉันด้วยสายตาจริงจัง “ฉันหมายถึงเธอต่างหากยัยเด็กดื้อ”

น้ำเสียงที่คุณป๋าเอ่ยออกมาเมื้อกี้ มันทำให้ฉันถึงกลับต้องชะงัก ฉะ ฉันไม่เคยได้ยินคุณป๋าพูดด้วยน้ำเสียงที่ละมุน อบอุ่น แบบนี้มาก่อน ไม่เคยเลยจริงๆ

“อ๊ะ~” ความคิดฟุ้งซ่านของฉันกระเจิดกระเจิงหายไป เมื่อถูกนิ้วใหญ่แตะลงมาบนเนินสามเหลี่ยมอวบนูนกลางลำตัวของฉันทั้งที่ยังมีกางเกงในตัวจิ๋วเป็นตัวกั้นไว้อยู่

“ยะ อย่าทำนะคะ ที่นี่มันห้องทำงานนะ”

“ขี้กลัวจังเลยนะ” ไม่พูดเปล่า คุณป๋ายังกรีดนิ้วขึ้นลงระหว่างร่องแคบกับติ่งเกสรของฉันสลับกัน “ถ้าฉันไม่อนุญาต ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามา เธอไม่ต้องกลัว”

“แต่หนูไม่อยากทำตรงนี้ อ๊า~” ถึงปากของฉันจะร้องห้าม แต่ร่างกายกลับแอ่นรับสัมผัสอย่างน่าอับอาย