เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 40

คำพูดของคุณป๋าทำให้ฉันถึงกับชะงัก หายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งสายตาคู่นั้นที่คุณป๋ากำลังจ้องมองฉันอยู่ มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจ และคิดว่าคุณป๋าอาจจะรู้เรื่องพี่เบสแน่ๆ

“...หนูทำให้คุณป๋าไม่ไว้ใจหรอคะ” ฉันทำเชิงถามไป เพราะก็ไม่แน่ใจว่าใช่เรื่องพี่เบสหรือเปล่า ขืนพูดไปแล้วไม่ใช่ คนที่ซวยจะเป็นฉัน

“หึ!!” คำตอบที่ได้คือคุณป๋าหัวเราะในลำคอเบาๆ แค่นั้น

“คุณป๋าไม่คิดจะให้อิสระกับหนูจริงๆ ที่ผ่านมาคงจะส่งให้ลูกน้องคอยตามหนู อย่างนั้นใช่มั้ยคะ....” ฉันเม้มปากแน่นเพราะลุ้นกับคำตอบ

“...ถ้าฉันตอบว่าใช่ เธอก็คงจะโกรธฉัน อย่างนั้นสินะ”

“เกินไปหรือเปล่าคะ ในเมื่อเราตกลงกันแล้ว”

“ฉันไม่คิดจะยุ่งในที่ส่วนตัวของเธอ แต่เธอเองต่างหากที่ทำให้ฉันหมดความอดทน”

คุณป๋าลุกขึ้นมาจากเตียง พุ่งปรี่ตรงมากระชากแขนฉันโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ร่างของฉันเซไปกระแทกกับแผงอกแกร่งของคุณป๋าอย่างจัง

“อื้อ หนูเจ็บ” ฉันนิ่วหน้าเพราะความเจ็บที่คุณป๋าบีบแขนอย่างแรง พยายามแกะมือของคุณป๋าออก แต่ก็ไม่เป็นผล กลับยิ่งทำให้คุณป๋าออกแรงบีบแขนฉันแรงขึ้นอีก

“จะพูดเองหรือให้ฉันเป็นคนพูด”

“.....” ฉันเงียบ ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกกลัวคุณป๋าเท่าครั้งนี้ สายตา สีหน้า และการกระทำของคุณป๋ามันบ่งบอกว่าตอนนี้ไม่สบอารมณ์มากขนาดไหน

“ถ้าฉันพูดเธอน่าจะรู้ดีนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น!!” คุณป๋าตวาดเบาๆ ฉันรู้ดีว่าคุณป๋าไม่ใช่แค่ขู่แน่ๆ

จบคำพูด คุณป๋าก็ค่อยๆ ปล่อยมือออกจากแขนของฉัน แล้วเดินกลับไปนั่งบนปลายเตียงเหมือนเดิม

“หนะ หนู....” ฉันที่ไม่กลัวเวลาพูดอะไรออกไป แต่ทำไมครั้งนี้ถึงกลับพูดไม่ออกแบบนี้กันนะ ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้ผิดอะไรเลยสักนิด แล้วทำไมต้องกลัวขนาดนี้

“เธอคงไม่คิดจะโกหก เพราะถ้าเธอทำแบบนั้น ฉันจะให้เธอย้ายกลับไปอยู่ที่บ้าน แล้วก็ย้ายมหาวิทยาลัยซะ!!”

“จะขู่กันไปถึงไหนคะ”

“พูดมา ฉันรอฟังอยู่!!”

ฉันสูดบมหายใจเข้าปอดลึกๆ ทำใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูด “หนูเจอกับพี่เบสค่ะ เขาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับหนู”

“หึ...” คุณป๋าหัวเราะออกมาในลำคอ ก่อนจะใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่ชอบใจ “มีแค่นี้ ?”

“เมื่อวานรถหนูมีปัญหา ต้องเอาเข้าอู่....”

“เลยให้มันมาส่งที่คอนโด ?” คุณป๋าพูดตัดบทและมองหน้าด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราด

หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัว ถึงจะพอเดาได้ว่าคุณป๋ารู้ทุกอย่างแล้ว แต่พอได้ยินประโยคนั้นจากปากคุณป๋า มันกลับทำให้ฉันแข็งทื่อไปทั้งตัว

“กับฉันที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผัว โทรหาเธอไม่รับ เรื่องให้มาหาที่คอนโดคงไม่ต้องพูดถึง เพราะเธอไม่อยากให้ฉันมาอยู่แล้ว”

“.....”

“แต่มันที่เป็นคนอื่น เธอกลับไว้ใจให้มันมาส่งถึงคอนโด” คุณป๋าขบกรามแน่นและเอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่อย่างนั้น “หรือสำหรับเธอมันไม่ใช่คนอื่น ?”

“หมายความว่ายังไงคะ !!”

“เอากับมันกี่ครั้งแล้วล่ะ ลับหลังฉัน” สายตาของคุณป๋าที่มองฉันอยู่ตอนนี้ มันกำลังดูถูกฉันเอามากๆ

“กล่าวหากันแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอคะ!!”

“หึ! แทงใจดำหรือไง” คุณป๋าละสายตาออกจากใบหน้าของฉัน

“.....” ฉันกำหมัดแน่น ไม่ชอบที่ถูกมองด้วยสายตาแบบนั้นเลยจริงๆ

“ฉันบอกเธอตั้งกี่ครั้งว่าห้ามยุ่งกับมัน แต่การกระทำของเธอเหมือนตัดมันออกไปไม่ได้” คุณป๋าหันมาจ้องหน้าฉันอีกครั้ง “ถ้าไม่ให้ฉันคิดว่าเธอเอากับมันแล้ว จะให้ฉันคิดว่าอะไรดี ?”

“หนูเป็นผู้หญิงแบบนั้นหรอคะ คิดว่าหนูจะอ้าขาให้ใครเอาก็ได้หรือไง!!” ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด ใครจะชอบถูกว่าแบบนี้กัน ทั้งที่ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น

“ถ้าเธอบริสุทธิ์ใจ เธอคงไม่ยอมให้มันมาส่งที่คอนโดหรอกจริงมั้ย ?”

“คิดได้แค่นี้เองหรอคะ” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ตอนนี้มันไม่มีความกลัวหลงเหลืออยู่แล้ว “ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยหนูไปสิคะ อย่ายุ่งกับหนูอีก ทำได้มั้ยละคะ”

“เธอควรพูดอะไรที่ฟังแล้วมันทำให้ลื่นหูมากว่านี้นะเมเบล” คุณป๋ายืนขึ้นเต็มความสูง แล้วเดินมาประจันหน้ากับฉัน “ฉันมาวันนี้เพื่อให้เธอเลิกยุ่งกับมัน ไม่ใช่กับฉัน!!”

“หนูไม่ได้ยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาทั้งนั้นค่ะ เราเป็นแค่พี่น้องกัน”

“แค่พี่น้องฉันก็ไม่ให้เธอเป็น จำไว้ซะ!!”

“หัดมีเหตุผลมากกว่านี้หน่อยได้มั้ยคะ พี่เบสไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรขนาดนั้น ทำไมต้องทำเหมือนเขาไปทำอะไรให้คุณป๋าด้วย”

“หนึ่ง!! มันยุ่งกับผู้หญิงของฉัน สอง!! มันไม่ใช่คนดี”

คุณป๋ายืนหน้ามากระซิบบอก “เตือนครั้งสุดท้าย เลิกยุ่งกับมันซะ!! ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ใช่แค่พูด แต่ฉันจะทำให้เธอเห็นเองว่าการขัดคำสั่งฉันมันเป็นยังไง”

พูดจบคุณป๋าก็เดินผ่านฉันไป “คุณป๋าจะทำอะไรพี่เบสคะ”

ร่างของคุณป๋าเดินออกไปจากห้องของฉัน โดยที่ไม่ได้ตอบอะไร ฉันพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ แล้วเดินไปนั่งบนปลายเตียงด้วยความหงุดหงิด