เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+ นิยาย บท 69

“เธอกล้าพูดคำนั้นออกมาต่อหน้าฉัน !!”

“คิดว่าตัวเองเป็นใครหรอคะ ทำไมหนูจะพูดไม่ได้!!” ฉันเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัว

“ควงผู้ชายมาที่บ้าน ทั้งที่เพิ่งห่างกับฉันไม่นาน เร็วดีหนิ”

“คงไม่เร็วเท่าคุณป๋าหรอกค่ะ สมสู่กันลับหลังหนู หวังว่ากับผู้หญิงคนนี้จะไปกันได้สวยนะคะ”

“ฉันพูดเรื่องของเธออยู่ !!”

พรึบ! ตุบ! ร่างของฉันถูกคุณป๋าลากแล้วเหวี่ยงกระแทกลงกับเตียงอย่างแรง

“ติดใจมัน ?” น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ่ยทวนคำพูดของฉันอีกครั้ง “เอากับมันแล้ว ?”

สายตาของคุณป๋าที่กำลังมองฉันอยู่ในตอนนี้ เหมือนกำลังต่อว่าและดูถูกฉันอยู่อย่างไงอย่างนั้น “ทำไมต้องมองเหมือนหนูผิดขนาดนั้นด้วยล่ะคะ”

“เธอไม่มีสิทธิ์พาใครมาเหยียบที่บ้านหลังนี้!!” คุณป๋าตวาดเสียงดัง

“แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวค่ะ ต่อไปนี้หนูจะไม่พาใครมาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีก” พอได้ยินฉันพูดแบบนั้นก็เหมือนว่าคุณป๋าจะพอใจไม่น้อย ฉันจึงพูดต่อ “รวมทั้งตัวหนูด้วย”

สายตาแข็งกร้าวจ้องหน้าฉันเขม็งอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยถาม “หมายความว่ายังไง”

ฉันค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา มือกำหมัดแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ “หมายความว่าหนูจะไม่มาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีกแล้วยังไงล่ะคะ”

“ทำไมห๊ะเมเบล!! เธอจะทำให้ฉันคลั่งตายเพราะเธอเลยหรือยังไง!!” คุณป๋าตวาดถามเสียงดังลั่น แต่ฉันเลือกที่จะเงียบ ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น

“ก่อนที่เธอจะก้าวขาออกไปจากบ้าน ฉันบอกว่ายังไง ?” คุณป๋าขบกรามแน่นพร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า

“ต้องจำคำพูดพวกนั้นด้วยหรอคะ ?” ฉันถามกลับด้วยประโยคที่ยียวน ทำให้คุณป๋าที่ไม่พอใจอยู่แล้ว ไม่พอใจมากขึ้นไปอีก “ให้หนูมาเก็บของไปให้หมด หนูก็มาแล้วนี่ไง อย่ามายุ่งสิคะ หนูจะได้รีบเก็บของแล้วก็รีบออกไปจากบ้านหลังนี้สักที!!”

“คิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอกลับไปง่ายๆ หรือไง” ไม่พูดเปล่า คุณป๋ายังคลานขึ้นมาบนเตียงด้วย

เห็นแบบนั้นฉันก็รีบตะเกียกตะกายเพื่อเอาตัวเองให้พ้นจากคุณป๋า แต่ดันถูกมือหนาคว้ามาจับที่ขาทำให้ไปไหนไม่ได้ จากนั้นร่างของคุณป๋าก็คร่อมขึ้นมาบนตัวของฉัน

“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคะ!!” ฉันไม่ได้นอนนิ่ง พยายามดิ้นสู้ถึงแม้จะรู้ดีกว่าไม่มีทางสู้แรงผู้ชายตัวโตอย่างคุณป๋าได้

“อยากรู้จริงๆ ที่เธอบอกว่าติดใจมัน จะสักแค่ไหนกันเชียว” คุณป๋าก้มหน้าลงมากระซิบ “จะเท่ากับฉันที่เป็นผัวคนแรกของเธอหรือเปล่า”

พูดจบคุณป๋าก็ก้มหน้าลงมาใช้ริมฝีปากหนาของตัวเองบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างบ้าคลั่ง ความดิบเถื่อนทำให้ฉันได้รับรู้ถึงกลิ่นคาวของเลือดที่ตรงบริเวณริมฝีปาก เพราะคุณป๋าทั้งดูดอย่างรุนแรงและกัด คงไม่แปลกถ้าเลือดจะออก

ถึงแม้ว่าในตอนนี้จะสู้ไม่ไหวแต่ฉันก็พยายามดิ้น การที่ฉันดิ้นคงทำให้คุณป๋ารำคาญ จึงรวบมือทั้งสองข้างของฉันขึ้นมาขึงตรึงเอาไว้เหนือหัว จากนั้นก็ผละริมฝีปากออกแล้วจ้องหน้าฉันตาเขม็ง

“เธอไม่มีสิทธิ์ไปจากฉัน เธอเป็นของฉันเมเบล เลิกยุ่งกับไอ้เวรนั่นซะ!!” คุณป๋าเหมือนคนที่กำลังขาดสติ ในแววตาแข็งกร้าวที่เต็มไปด้วยอารมณ์โทสะ

จากนั้นก็ซุกไซร้ใบหน้าลงมาบนซอกคอของฉันอย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากหน้ากดจูบลงมาหนักๆ บนต้นคอทำให้เกิดรอยแดง ถึงจะดิ้นยังไงก็หนีไม่พ้น

ฉันค่อยๆ หยุดดิ้นแล้วหายใจเข้าออกช้าๆ เป็นจังหวะที่สั่นเทา หัวใจดวงน้อยมันเจ็บปวดทรมานมากจริงๆ กับการกระทำของคุณป๋าในวันนี้

“คุณป๋าเป็นคนไล่หนูไปเอง จำไม่ได้หรอคะ จำเรื่องราววันนั้นไม่ได้หรือไง!!!” พูดถึงเรื่องนั้น ทำให้น้ำตามันเอ่อล้นขึ้นมาเต็มสองเบ้าตา