เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 1
สรุปบท เด็กดื้อ - 1 จำเอาไว้: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
อ่านสรุป เด็กดื้อ - 1 จำเอาไว้ จาก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel
บทที่ เด็กดื้อ - 1 จำเอาไว้ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย GoodNovel อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้พี่ลีวายคิดแบบนั้น ทั้งที่ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เขากล่าวหา ถึงจะชอบแต่ก็รู้ตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์และเขาไม่มีวันหันมาสนใจ
@มหาวิทยาลัย
ฉันไม่มีเพื่อนที่สนิทมีแต่คนที่รู้จัก อาจเป็นเพราะปิดกั้นตัวเองและไม่กล้าเข้าสังคมทำให้ไม่มีเพื่อนเหมือนคนอื่นเขา
วันนี้อาจารย์ให้จับคู่ทำวิจัยคนอื่นๆ ก็ได้คู่กันหมดแล้วเหลือแค่ฉัน
“มิลิน มาคู่กับเราไหม” เสียงของเพื่อนในห้องเอ่ยถามฉันที่นั่งเงียบ เขาชื่ออาต เรารู้จักกันแต่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร
“อาตไม่คู่กับวินหรอ”
“ไอ้วินมันมีคู่แล้ว”
“อือ โอเค^_^” ฉันนึกว่าตัวเองจะไม่มีคู่แล้วซะอีกแบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย
“เราจะทำวิจัยเรื่องอะไรกันดี”
ฉันกับอาตช่วยกันคิดอยู่นาน เมื่อคิดได้ก็แบ่งหน้าที่กัน การทำวิจัยใช้เวลานานเราไม่สามารถทำเสร็จภายในวันเดียวได้ เห็นว่าได้เวลาเลิกเรียนแล้วฉันจึงรีบขอตัวกลับก่อน
ที่ต้องรีบก็เพราะวันนี้พี่ลีวายมารับ ไม่ใช่คนขับรถของที่บ้าน หากช้าไปแค่วินาทีเดียวเขาก็โกรธฉันเป็นฟืนเป็นไฟแล้ว
“มิลินๆ” เสียงของอาตตะโกนเรียกขณะที่ฉันกำลังเร่งฝีเท้าเดินไปที่รถ “ว่าไงอาต”
“เธอลืมโทรศัพท์”
“อุ้ย! ฉันนี่มันขี้ลืมจริงๆ เลย ขอบคุณนะ” ฉันรับโทรศัพท์มา ก่อนจะเห็นว่าหน้าจอโชว์เบอร์ของพี่ลีวายโทรมาอยู่หลายสาย หัวใจดวงน้อยๆ หล่นลงมาอยู่ที่ตาตุ่มทันที
“เสียงโทรศัพท์ดังไม่ยอมหยุดเลย แฟนโทรตามหรอ”
“เปล่าหรอก เรายังไม่มีแฟน”
“จริงดิ? ไม่มีแฟนจริงๆ ใช่ไหม”
ปี้นๆๆๆๆ!!! ยังไม่ทันอ้าปากตอบเสียงแตรรถก็ดังสนั่นขึ้นทำเอาฉันสะดุ้งโหย่ง
“ไปก่อนนะอาต”
พูดจบฉันก็รีบสาวเท้าเดินมาที่รถให้เร็วที่สุด ก่อนจะเปิดประตูเข้ามานั่งด้านใน ไม่กล้าแม้แต่จะหันมองคนที่นั่งข้างๆ
“ทำไมไม่ให้มันไปส่ง เสียเวลาชิบหาย”
“ขอโทษที่ทำให้รอนานค่ะ”
รถหรูขับออกไปจากมหาวิทยาลัยด้วยความเร็ว แต่ทว่าไม่ได้ขับไปทางที่จะกลับบ้าน
เป็นเพราะฉันเผลอไปจ้องเขาอยู่นานทำให้อีกฝ่ายรู้ตัวจึงถูกถามเสียงแข็ง “ปะ เปล่าค่ะ”
จู่ๆ พี่ลีวายก็ลุกขึ้นมาจากโต๊ะทำงานแล้วเดินตรงมาหาฉันที่นั่งอยู่บนโซฟา หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นรัวไม่เป็นจังหวะแขนขาเกร็งไปหมด
“ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่”
“…….” ฉันรีบก้มหน้าหลบสายตาอำมหิตคู่นั้นทันที หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวมากกว่าเดิมเมื่อพี่ลีวายโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ
“จะ จะทำอะไรคะ”
หมับ!! ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นมาบีบปลายคางของฉันอย่างแรงเพื่อให้เงยหน้าขึ้น
“อื้อ เจ็บนะคะ”
“คิดว่าฉันจะทำอะไร?”
“…….” พี่ลีวายกำลังทำให้ฉันกลัว เขาออกแรงบีบที่มือแรงขึ้นทำให้ฉันต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บและพยายามจะดึงมือหนาออก แต่ก็ไม่เป็นผล
“จำเอาไว้ว่าฉันไม่มีวันพิศวาสผู้หญิงแบบเธอ”
ฉันเห็นแต่ความเกลียดชังในสายตาคู่นั้น ไม่มีความหมายอื่นๆ แฝงอยู่เลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD