เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 10

ฉันเดินลงจากเวทีด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงบ่งบอกถึงความไม่พอใจ ต่างจากมาลิคที่กำลังยิ้มแถมยังพาฉันเดินมาหาคาแลน

“เป็นไงเซอร์ไพรส์ที่กูเตรียมมาให้ ถูกใจมึงหรือเปล่า” มาลิคถามด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยคนตรงหน้า

คัลเลนที่เป็นพี่ชายของคาแลนจับน้องชายเอาไว้ไม่ให้พุ่งมาหาเรื่องมาลิค ฉันเห็นว่าตอนนี้เขากำลังกำหมัดแน่นหากไม่ถูกรั้งไว้คงมีเรื่องแน่ ๆ

สายตาคมจ้องมองฉันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตวัดมองมาลิคแทน แล้วบอกเสียงแข็ง “งานของกูไม่ได้มีไว้ให้มึงเปิดตัวคู่หมั้น”

“นิดหน่อยเอง ทำไมถึงหงุดหงิดขนาดนี้ คิดว่าจะชอบเซอร์ไพรส์ที่กูเตรียมให้ซะอีก” พูดจบมาลิคก็หอมแก้มฉันต่อหน้าคาแลน เพราะไม่ได้ตั้งตัวจึงถูกฉวยโอกาสได้ง่าย ๆ พยายามข่มใจเอาไว้เพราะไม่อยากมีปัญหากับเขาในตอนนี้

“มิลาอยากกลับแล้ว ขอกลับก่อนได้ไหมคะ”

“เดี๋ยวฉันให้คนขับรถไปส่ง”

“ค่ะ”

มาลิคหันมามองคาแลนอีกครั้งก่อนจะพูด “เดี๋ยวกูจะส่งการ์ดเชิญให้ หวังว่ามึงจะมางานหมั้นกูกับอดีตคนรักของมึงนะคาแลน”

“กูไม่จำเป็นต้องไปเหยียบที่งานของมึง” คาแลนกัดฟันตอบ แววตาที่ดุดันของมันทำให้ฉันกลัวจนไม่กล้ามองหน้า

“อะไรกัน อุตส่าห์ร่วมทำธุรกิจด้วยกันขนาดนี้แล้ว”

“อยากจะหมั้นมึงก็หมั้นไปไม่เกี่ยวอะไรกับกู”

“ไม่ใช่ว่ายังอาลัยอาวรณ์อยู่? ตัดใจได้แล้วมึงก็เห็นว่ามิลาเลือกกู”

“ไปส่งมิลาที่รถหน่อยค่ะ” ฉันคล้องแขนมาลิคเพื่อดึงความสนใจของเขา ไม่อยากให้พูดอะไรต่อแล้ว ไม่อยากให้คาแลนเจ็บไปมากกว่านี้อีกแล้ว

ถึงสายตาคู่นั้นจะดุดันแต่ทว่ามันกลับวูบไหว ฉันรู้ว่าข้างในใจของเขามันกำลังเจ็บปวดขนาดไหน เพราะฉันก็เป็นเหมือนกัน

“มันคงจะไม่เลี้ยงผู้หญิงอย่างเธอไว้หรอก ไม่เห็นสายตาของมันรึไง ถ้าฆ่าได้คงทำไปแล้ว”

“ถ้าคิดว่าคนอื่นจะเป็นแบบคุณ”

“เอาสิ กลับไปหามัน ไปอ้อนวอนให้มันช่วย ฉันอนุญาต”

“พะ... พูดจริง ๆ เหรอคะ” ดวงตาลุกวาวทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น เพราะมาลิคไม่เคยอนุญาตแบบนี้เลย

“ฉันเคยโกหกเธอสักครั้งไหมมิลา แต่ถ้าเธอเลือกมันน้องสาวของเธอจะเป็นยังไงล่ะ? ฮ่า ๆ คงรู้ใช่ไหมคนสวย”

“…” นั่นไง เพราะเขามันเลว ไว้ใจไม่ได้สักครั้ง สุดท้ายก็เอาน้องสาวของฉันมาอ้าง เพราะเขารู้ดีว่าฉันจะเลือกอะไร

“คิดได้หรือยังว่าควรเลือกใคร”