เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 17
#คฤหาสน์หลังใหญ่
เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นบ้านของเขา มันใหญ่โตเกินกว่าจะเรียกว่าบ้านซะอีก ขนาดใหญ่กว่าบ้านของฉันหลายเท่า มีคนคอยยืนเฝ้าทั่วทั้งบริเวณไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน ดูท่าคงจะมีศัตรูเยอะถึงได้มีลูกน้องเฝ้าเยอะขนาดนี้
เมื่อรถหรูจอดเทียบที่โรงจอดรถฉันก็เปิดประตูแล้วลงมายืดเส้นยืดสาย ทำตัวเองให้เป็นปกติถึงแม้ข้างในใจจะพังยับเยินขนาดไหนก็ตาม
“เชิญเข้าไปในบ้านค่ะคุณเกล” แม่บ้านเดินมาต้อนรับและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร จะมีก็แต่ผู้หญิงที่เพิ่งยื่นมือมาช่วยถือกระเป๋าให้เธอมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรสักเท่าไร ดูเหมือนจะอายุน้อยกว่าฉัน
“คัลเลนไม่อยู่หรอคะ”
“คุณคัลเลนออกไปบริษัทค่ะ ฝากให้ป้าดูแลคุณเกล”
ถึงว่าถ้าอยู่เขาคงมาต้อนรับด้วยตัวเองแล้ว คนอย่างคัลเลนน่ะชอบปั่นหัวคนอื่นจะตายไป แต่ก็ดีเหมือนกันที่ไม่เจอเขา
แม่บ้านพาเดินเข้ามาด้านในตัวคฤหาสน์โดยมีผู้หญิงอายุน้อยที่ดูท่าไม่ชอบฉันตามไม่ห่าง จริงๆ ก็ไม่อยากคิดอะไรไม่ดีหรอกนะ แต่เหมือนเธอคนนี้จะมีความสัมพันธ์กับคัลเลน ดูท่าคนในบ้านจะรู้ดีว่าฉันจะมาที่นี่เพราะไม่มีใครแสดงท่าทีตกใจหรือสงสัย
“ห้องคุณเกลอยู่ชั้นสองนะคะ ส่วนชั้นสามจะเป็นห้องของคุณคาแลนกับคุณคัลเลน”
“ทั้งบ้านอยู่กันแค่นี้หรอคะ”
“ค่ะ คุณท่านกับคุณหญิงเสียไปหลายปีแล้ว”
“อ๋อ…ค่ะ”
“คุณๆ ทั้งสองรักความเป็นส่วนตัวมาก ป้าขอเตือนนะคะว่าห้ามขึ้นไปชั้นสามเด็ดขาด ระวังถูกทำโทษ”
“ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับรู้ ถึงไม่บอกก็ไม่คิดจะขึ้นไปอยู่แล้ว ไม่ได้มีความอยากรู้อยากเห็นมากขนาดนั้น
“เข้าห้องไปก่อนเถอะค่ะ ถึงเวลาอาหารเย็นเดี๋ยวป้าจะมาเรียก”
ถึงเวลามื้อเย็น
ฉันเดินลงบันไดมาที่ห้องอาหารโดยมีแม่บ้านนำทางเพราะถ้าไปเองคงได้หลงแน่ๆ
“เขายังไม่กลับมาหรอคะ” ไม่ทันที่คุณป้าแม่บ้านจะเอ่ยตอบ ผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนข้างๆ ก็พูดแทรก “พี่คัลเลนติดประชุมค่ะ ถ้าดึกก็คงนอนที่คอนโด”
“อ่า เธอน่าจะสนิทกับเจ้านายมากเลยสินะ” แน่นอนว่าฉันไม่ใช่คนที่ต้องเงียบแล้วยอมถูกมองด้วยสายตาแบบนั้น
“พี่ชายเธอบังคับหรือว่าเธอเต็มใจ?” หัวคิ้สหนาขมวดเป็นปมในขณะที่รอคำตอบ “เกลเลือกคุณค่ะ”
เมื่อได้ยินคำตอบคนตัวสูงก็ระบายยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะบอกแม่บ้าน “ออกไป ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว”
ผู้หญิงตัวเล็กชื่อมะลิทำท่าฟึดฟัดไม่พอใจแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้ยอมจำนนเดินออกไปจากห้องอาหารแต่โดยดี
“คงจะรู้แล้วว่าอยู่ที่นี่เธอมีหน้าที่ทำอะไร”
“…….”
“อย่าทำให้ผิดหวังก็แล้วกัน ให้สมกับคำพูดพี่ชายของเธอว่าฉันจะหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้น”
“……..”
“อยากรู้เหมือนกันว่าหลงจนโงหัวไม่ขึ้นมันเป็นยังไง….พิสูจน์คืนนี้เลยดีไหม”
“ขัดได้ด้วยหรอคะ อยากทำอะไรก็ทำสิเกลเป็นแค่สิ่งของ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD