เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 17

#คฤหาสน์หลังใหญ่

เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นบ้านของเขา มันใหญ่โตเกินกว่าจะเรียกว่าบ้านซะอีก ขนาดใหญ่กว่าบ้านของฉันหลายเท่า มีคนคอยยืนเฝ้าทั่วทั้งบริเวณไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน ดูท่าคงจะมีศัตรูเยอะถึงได้มีลูกน้องเฝ้าเยอะขนาดนี้

เมื่อรถหรูจอดเทียบที่โรงจอดรถฉันก็เปิดประตูแล้วลงมายืดเส้นยืดสาย ทำตัวเองให้เป็นปกติถึงแม้ข้างในใจจะพังยับเยินขนาดไหนก็ตาม

“เชิญเข้าไปในบ้านค่ะคุณเกล” แม่บ้านเดินมาต้อนรับและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร จะมีก็แต่ผู้หญิงที่เพิ่งยื่นมือมาช่วยถือกระเป๋าให้เธอมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตรสักเท่าไร ดูเหมือนจะอายุน้อยกว่าฉัน

“คัลเลนไม่อยู่หรอคะ”

“คุณคัลเลนออกไปบริษัทค่ะ ฝากให้ป้าดูแลคุณเกล”

ถึงว่าถ้าอยู่เขาคงมาต้อนรับด้วยตัวเองแล้ว คนอย่างคัลเลนน่ะชอบปั่นหัวคนอื่นจะตายไป แต่ก็ดีเหมือนกันที่ไม่เจอเขา

แม่บ้านพาเดินเข้ามาด้านในตัวคฤหาสน์โดยมีผู้หญิงอายุน้อยที่ดูท่าไม่ชอบฉันตามไม่ห่าง จริงๆ ก็ไม่อยากคิดอะไรไม่ดีหรอกนะ แต่เหมือนเธอคนนี้จะมีความสัมพันธ์กับคัลเลน ดูท่าคนในบ้านจะรู้ดีว่าฉันจะมาที่นี่เพราะไม่มีใครแสดงท่าทีตกใจหรือสงสัย

“ห้องคุณเกลอยู่ชั้นสองนะคะ ส่วนชั้นสามจะเป็นห้องของคุณคาแลนกับคุณคัลเลน”

“ทั้งบ้านอยู่กันแค่นี้หรอคะ”

“ค่ะ คุณท่านกับคุณหญิงเสียไปหลายปีแล้ว”

“อ๋อ…ค่ะ”

“คุณๆ ทั้งสองรักความเป็นส่วนตัวมาก ป้าขอเตือนนะคะว่าห้ามขึ้นไปชั้นสามเด็ดขาด ระวังถูกทำโทษ”

“ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับรู้ ถึงไม่บอกก็ไม่คิดจะขึ้นไปอยู่แล้ว ไม่ได้มีความอยากรู้อยากเห็นมากขนาดนั้น

“เข้าห้องไปก่อนเถอะค่ะ ถึงเวลาอาหารเย็นเดี๋ยวป้าจะมาเรียก”

ถึงเวลามื้อเย็น

ฉันเดินลงบันไดมาที่ห้องอาหารโดยมีแม่บ้านนำทางเพราะถ้าไปเองคงได้หลงแน่ๆ

“เขายังไม่กลับมาหรอคะ” ไม่ทันที่คุณป้าแม่บ้านจะเอ่ยตอบ ผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนข้างๆ ก็พูดแทรก “พี่คัลเลนติดประชุมค่ะ ถ้าดึกก็คงนอนที่คอนโด”

“อ่า เธอน่าจะสนิทกับเจ้านายมากเลยสินะ” แน่นอนว่าฉันไม่ใช่คนที่ต้องเงียบแล้วยอมถูกมองด้วยสายตาแบบนั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน