เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 18

บนโต๊ะอาหารไม่มีบทสนทนาใดๆ ต่อจากนั้น เราต่างเงียบ อาหารมื้อแรกในบ้านหลังใหญ่ที่ไม่คุ้นเคยมันช่างฝืดคอเรียกได้ว่ากล่ำกลืนกินก็ได้ ไม่ใช่เพราะรสชาติแย่แต่เพราะมีคนตัวสูงนั่งร่วมโต๊ะด้วยต่างหาก

หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็เตรียมตัวขึ้นห้อง แต่ยังไม่ทันจะได้เดินขึ้นบันไดเสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้นมาซะก่อน ทำให้ต้องหยุดชะงัก

“รีบร้อนจังเลยนะ”

“ก็…ง่วงแล้ว”

“หืม เธอนอนเวลานี้?”

“อะ อื้อ”

“หนึ่งทุ่มเนี่ยนะ?” หัวคิ้วหนาขมวดชนกันหลังได้ฟังคำตอบ แน่นอนว่าฉันโกหก ถึงจะเตรียมใจมาดีแล้วแต่พอคิดถึงสิ่งที่เขาเคยทำมันก็รู้สึกไม่พร้อมขึ้นมาซะอย่างนั้น

“วันนี้เพลียๆ น่ะ”

“เธอดูรนๆ นะ”

“ปะ….เปล่า”

“หึ” เขากระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางของฉัน ก่อนจะคว้าแขนมาโอบเอวแล้วดึงให้แนบชิดกับตัวพร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ “คืนนี้เตรียมตัวไว้ให้ดี…เพราะฉันคงไม่ปล่อยให้เธอนอนง่ายๆ”

….เฮือก ถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายหนืดลงคอเมื่อได้ยินคำที่ชวนให้ขนลุก แถมพอพูดจบเขาก็ฝังจมูกลงมาที่ซอกคอของฉัน

ทำตัวโรจจิตแบบนี้จะไม่ให้กลัวได้ยังไง ถึงจะทำใจกล้า เคยคิดอะไรไว้บ้างก็เถอะ แต่ฉันน่ะจะรับมือเขาได้จริงๆ หรอเวลาอยู่บนเตียง คนที่ไม่เคยดูแต่คลิปจะสู้คนที่ช่ำชองได้ยังไง

“วันนี้ฉันจะสอนให้เธอเรียนรู้….หลายๆ ท่า”

“อื้อ อย่ากัด อ่ะ เจ็บ” ฉันเอียงตัวหนีเขี้ยวฟันคมที่งับมาบนผิวเหนือตรงซอกคอ ทำให้อีกคนพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดที่ถูกขัด

“แค่นี้ก็เจ็บแล้วรึไง รู้ไหมว่าฉันน่ะชอบกัดทั้งตัวเลยนะ”

“จะทำอะไรก็ทำบนเตียงสิคะ เกลไม่ชอบให้มีคนมาเห็น”

“ขึ้นไปรอบนห้อง ฉันจะไปเซ็นเอกสารที่ห้องทำงานก่อน ระหว่างที่รอเธอก็ทำใจซะ เพราะวันนี้คงไม่รอด”

“ถ้าคิดแบบนั้นก็ลบคลิปเลยสิคะ ยังไงคืนนี้เกลก็ต้องเป็นของคุณอยู่แล้ว”

“ได้สิ”

ถ้าขืนเป็นแบบนี้เขาต้องรู้แน่ๆ ว่ากำลังกลัว ฉันรวบรวมความกล้าจากนั้นก็ขยับหน้าไปใกล้ๆ ส่วนสูงของฉันมันเท่ากับแผงอกเขาจึงต้องเขย่งเท้าขึ้นจูบที่ซอกคอเบาๆ แล้วเลื่อนริมฝีปากขึ้นมาที่แก้ม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน