เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 17
#วันต่อมา
ยอมรับว่าเมื่อคืนฉันคิดอะไรมากมายไปหมด รวมถึงเรื่องที่คิดสั้นด้วย แต่มันก็เป็นแค่ความคิดนั่นแหละใครบ้างจะไม่รักชีวิตของตัวเอง สุดท้ายแล้วมันก็คือสิ่งที่ฉันเลือกทั้งนั้น
รอยที่ถูกมาลิคตบเมื่อคืนมันเริ่มช้ำบนใบหน้าทั้งสองข้าง ตอนนี้ฉันเริ่มมีความคิดบางอย่างแล้ว มันอยากจะลองหนีดูสักครั้ง เพราะคงทนทำร้ายคนที่ตัวเองรักต่อไปไม่ไหว ไหนจะต้องหมั้นกับเขา ให้ตายยังดีกว่า
ออกมาข้างนอกเห็นมินลี่กำลังนั่งเล่นกับเจ้าแมวขาวตัวเล็ก มันขี้อ้อนมาก ๆ เลย คลอเคลียขามินไม่หยุดแถมยังร้องเมี๊ยว ๆ
“ตั้งชื่อให้มันหรือยัง” ฉันนั่งลงแล้วเรามือลูบหัวแมวเด็ก
“ยังค่ะ มินรอให้พี่มิลามาตั้ง”
“ทำไมล่ะ พี่ซื้อมาให้มินนะ”
“แต่พี่มิลาเป็นคนซื้อไง มินให้สิทธิ์ในการตั้งชื่อค่ะ”
“อือก็ได้”
พยักหน้าจากนั้นก็มองเจ้าตัวกลมสีขาวที่กำลังอ้อนเอาหน้ามาถูบนมือของฉัน “ความหวัง พี่อยากให้มันชื่อความหวัง”
“ไอ้หวังลูกแม่”
“เฮ้อ พี่คิดถูกใช่ไหม”
“มินชอบ น้องหวังมานี่มา”
แมวเด็กร้องเมี๊ยว ๆ อย่างรู้งาน เหมือนมันจะชอบชื่อนี้นะ ดูฉลาดเกินแมวซะอีก
“เจ็บไหมคะ” มินยกมือมาสัมผัสบนใบหน้าของฉันที่ขึ้นสีช้ำ
“ไม่หรอก ไม่ต้องห่วง”
มินขอโทษที่ไม่กล้าช่วย ทั้งที่พี่มิลาช่วยมินมาตลอดแท้ ๆ”
“มันไม่ใช่ความผิดของเรา ถ้าจะมีใครสักคนผิดก็คงเป็นมาลิค”
“เขามาถึงก็โวยวายถามหาพี่มิลาใหญ่เลย มินกลัวจนรีบเข้ามาแอบในห้อง”
รู้สึกผิดที่ทิ้งมินไว้ให้เผชิญหน้ากับมาลิคเมื่อวาน โชคดีที่อาการน้องไม่กำเริบ และดีขึ้นมากที่ตอนพูดถึงไม่มีอาการสั่นเทาแล้ว
“พี่มิลาไปหาพี่คาแลนมาเหรอคะ”
“…” ฉันมองหน้าน้องสาว จะปิดบังหรือบอกความจริงดีนะ
“โอเค”
มินลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้อง ส่วนฉันก็เอาเจ้าความหวังมานั่งบนตัก ไม่สนใจโทรศัพท์ที่มีสายเข้ารัว ๆ
เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น คงจะเป็นทรายแมวที่มาส่งจึงรีบลุกขึ้นไปเปิดประตู
“มาส่งทราย...”
ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนตรงหน้าไม่ใช่พนักงานส่งของแต่เป็นคาแลน พยายามจะปิดประตูหนีแต่ถูกดันเข้ามาจนต้านไม่ไหวต้องยอมปล่อยมือแล้วถอยรูดหนีเข้ามาในห้อง
“…” ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ฉันรีบเบือนหน้าหนีเพื่อไม่ให้อีกคนเห็นรอยช้ำที่หน้าแล้วตั้งคำถาม แต่คงไม่ทัน
ฝ่ามือหนารั้งใบหน้าของฉันให้หันมา หัวคิ้วขมวดเข้มชนกัน ก่อนเอ่ยถามเสียงเย็น “ไปโดนอะไรมา”
“… ยะ… อย่ามายุ่ง”
“ใครทำ”
“ถ้าไม่อยากทำให้ฉันเดือดร้อนคุณไม่ควรมาที่นี่อีก เราไม่ควรเจอกันอีก”
“ไอ้มาลิค? ทำไมมันถึงทำขนาดนี้” คาแลนขบกรามแน่นเหมือนไม่ได้ฟังที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้เลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD