เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 19
ไม่เข้าใจว่าพี่ลีวายกำลังคิดอะไรอยู่ทั้งที่เพิ่งไล่ฉันไปให้พ้นหน้าแต่พอจะไปกลับบอกให้อยู่ หรือเป็นเพราะได้ยินที่ฉันคุยกับแทน
ถึงอย่างนั้นก็ไม่กล้าคิดว่าเขาทำไปเพราะหึงหวง ฉันไม่กล้าหวังหรอก…
“รีบจัดการซะ ฉันกลับมาทุกอย่างต้องเรียบร้อย”
“ตะ… แต่มิลินนัดกับแทนไว้แล้วนะคะ”
“แล้วยังไง?” พี่ลีวายเดินออกไปจากห้องโดยที่ฉันไม่สามารถ
ทำอะไรได้
“…” ฉันถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเก็บพวกเอกสารบนพื้นขึ้นมา จากนั้นก็โทรไปเลื่อนนัดแทน
แทนตัดพ้อกับฉันจนแอบรู้สึกผิดไม่น้อยเพราะนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว
ฉันเปิดเอกสารทีละหน้าและอ่านมันอย่างละเอียด แต่ด้วยความที่ไม่เคยทำงานบริษัทเลยจึงไม่เข้าใจหลายจุด คิดว่าถามพี่ลีวาย เขาก็คงไม่ยอมบอก
หลายชั่วโมงผ่านไป
ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มฉันอ่านเอกสารจนครบหมดแล้ว และรอพี่ลีวายกลับมา แต่ไร้วี่แววตั้งแต่เขาออกไปจากห้องก็ไม่ได้กลับมา
อีกเลย
แกร็ก! ขณะที่กำลังเหม่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจู่ ๆ ประตูห้อง
ก็ถูกเปิดเข้ามา ฉันรีบหอบเอกสารกองโตลุกขึ้นยืนทันที
“พี่ลีวายคะมิลินอ่าน…”
“บริษัทปิดแล้วนะทำไมหนูถึงยังอยู่ที่นี่” นั่นไม่ใช่เสียงของ
พี่ลีวายแต่เป็นเสียงของลุงยามที่ดูแลความปลอดภัยบริษัท
“ระ… เหรอคะ… ทุกคนกลับกันหมดแล้วเหรอคะ”
“ใช่ครับ”
“รวมทั้งพี่ลีวายด้วยใช่ไหมคะ”
“ท่านประธานกลับไปตั้งแต่หกโมงเย็นแล้วครับ”
“…” ไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริงๆ เมื่อรู้ว่าตัวเองถูกหลอกให้อ่านเอกสารกองโตจนดึก แถมคนที่สั่งยังกลับไปโดยไม่บอกสักคำ ถ้าลุงยามไม่มาบอกฉันจะต้องรออีกกี่ชั่วโมงก็ไม่รู้
“ขอบคุณนะคะที่มาบอก”
“รีบกลับไปได้แล้วครับ ดึกแล้วอันตราย”
ลุงยามคนนี้ใจดีมาก ๆ มาส่งฉันด้านล่างแถมยังช่วยโบกรถให้ กว่าจะมาถึงที่บ้านคุณท่านก็นอนไปแล้ว
ฉันทิ้งตัวลงบนเตียงพร้อมถอนหายใจออกมาเบา ๆ พลางคิดถึงสิ่งที่พี่ลีวายทำในวันนี้ คิดแล้วมันก็เสียใจจนอยากจะร้องไห้
“คนใจร้าย!!”
อาทิตย์หน้าคุณท่านก็จะไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ ครั้งนี้
คงไปนานเลย ฉันจะอยู่ยังไงหากคุณท่านไปแล้วจะถูกพี่ลีวายกลั่นแกล้งอะไรบ้าง แต่เรื่องที่มันเกิดขึ้นระหว่างเรามันก็ทำให้ฉันคิดมาก
จนนอนไม่หลับ
ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ฉันที่กำลังหลับอยู่สะดุ้งตกใจ
ใครกันที่เคาะประตูห้องเสียงดังขนาดนี้ ถ้าเป็นแม่บ้านคงไม่ใช่แน่ ๆ หรือว่ามีใครเป็นอะไร
“คุณท่าน!!” ฉันอุทานออกมาด้วยความเป็นห่วงก่อนจะรีบ
ลุกขึ้นมาเปิดประตูห้อง
เมื่อประตูเปิดออกก็ต้องชะงักพร้อมถอยหลังสองก้าว “พี่ลีวาย”
ฉันหยิกแขนตัวเองหลายครั้งเพื่อพิสูจน์ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน
ก่อนจะแปลกใจว่าทำไมพี่ลีวายถึงมายืนอยู่ที่หน้าห้องแบบนี้
“มะ… มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ฉันหิวข้าว”
“ตะ… แต่มันตีสามแล้วนะคะ”
“เป็นคนใช้มีสิทธิ์อะไรมาขัดใจเจ้านายอย่างฉัน ฮะ!!” พี่ลีวายตวาดเสียงดังไม่กลัวว่าคุณท่านจะได้ยิน
“…”
“ลืมตัวหรือไงว่าเป็นคนใช้ หึ!!”
“ดื่มมาเหรอคะ” ฉันถามเพราะได้กลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์
จากลมหายใจที่พี่ลีวายพ่นออกมา ไม่รู้ว่าดื่มหรืออาบกันแน่กลิ่นถึงได้
ตีจมูกแรงขนาดนี้
“รีบไปทำอะไรให้ฉันกิน อย่าให้ต้องหงุดหงิด!!”
คนอะไรก็ไม่รู้ตอนไม่เมาว่าอารมณ์ร้ายแล้วพอเมาอารมณ์ร้ายมากกว่าเดิมอีก
ถึงจะง่วงและโกรธสิ่งที่เขาทำวันนี้แต่ก็ต้องทำ จริงอย่างที่
พี่ลีวายว่ายังไงฉันก็ไม่เคยลืมว่าตัวเองเป็นอะไร
ฉันเข้าครัวมาทำข้าวผัดเป็นอาหารที่ทำง่าย ๆ ตอนนี้มันดึกแล้วในตู้ก็ไม่ค่อยมีของอะไรมากนัก ต้องรอตอนเช้าแม่บ้านถึงจะไปซื้อของที่ตลาด
ป็อก! เมื่อวางจานข้าวผัดลงบนโต๊ะพี่ลีวายที่นั่งรออยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามอง
“เมื่อวานก็ผิดนัดไปแล้วนะ ถ้าวันนี้ปฏิเสธอีกผมคงเสียใจแย่”
“อือก็ได้”
พอฉันพยักหน้าตกลงแทนก็ดีใจใหญ่ จากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปเรียน
#เลิกเรียน
แทนรอรับฉันที่หน้าตึกคณะ เขาพาฉันมากินข้าวที่ร้านอาหารหรู ราคามันคงจะแพงมาก ๆ และอาหารแต่ละอย่างฉันกินไม่เป็นเลย
“ไม่เคยกินเหรอครับ” แทนถามเพราะฉันเอาแต่นั่งมองจาน
ของตัวเอง
“อือ” ฉันตอบไปตามตรงทำให้แทนหัวเราะออกมาเบาๆ
ด้วยท่าทางเอ็นดู ก่อนจะตักอาหารในจานป้อนให้ฉัน
จู่ ๆ ก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของฉัน หากพี่ลีวาย
ทำแบบนี้ ยิ้มให้แบบนี้ ตักอาหารให้แบบนี้… ฉันจะมีความสุขมาก
ขนาดไหนนะ
หลังจากกินอาหารเสร็จแทนก็มาส่งฉันที่บ้าน แต่เหมือน
ฟ้ากลั่นแกล้งเพราะรถของพี่ลีวายเพิ่งขับมาจอดใกล้ ๆ
“ขับรถดี ๆ นะ” ฉันบอกแทนที่เปิดประตูรถให้ เป็นจังหวะเดียวกันกับพี่ลีวายที่ออกมาจากรถพอดี และเขากำลังมองฉันอยู่
“โอเคครับ คืนนี้ฝันถึงผมด้วยนะ ^_^” แทนไม่ได้สนใจพี่ลีวายเลยสักนิด เขาส่งยิ้มหวานให้ฉัน
“พามันไปสวัสดีพ่อฉันด้วยสิ” เสียงของพี่ลีวายเอ่ยขึ้นมา
คั่นบทสนทนาระหว่างฉันกับแทน
“มะ... ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”
“พามันไป แล้วบอกพ่อฉันว่าเธอคบกับมันอยู่”
“…” ฉันไม่รู้เลยว่าพี่ลีวายคิดอะไรอยู่ถึงได้พูดแบบนี้ออกมา
“ฉันจะได้ไม่ต้องลดตัวไปหมั้นกับผู้หญิงอย่างเธอ”
ฉันไม่ได้บอกแทนเรื่องหมั้น จริง ๆ พี่ลีวายไม่จำเป็นต้องพูด
ต่อหน้าเขาก็ได้ คุณท่านเองก็แค่พูดว่าจะให้หมั้นแต่ก็ยังไม่มีกำหนดการอะไรมาเลย อีกทั้งยังต้องไปรักษาตัวที่ต่างประเทศอีกหลายเดือน
เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD