เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 20
สรุปบท เด็กดื้อ - 20 ระบาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
สรุปตอน เด็กดื้อ - 20 ระบาย – จากเรื่อง เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel
ตอน เด็กดื้อ - 20 ระบาย ของนิยายโรแมนติกเรื่องดัง เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดยนักเขียน GoodNovel เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
พอได้ยินคำพูดของพี่ลีวายทำให้แทนขมวดคิ้วอย่างสงสัยทันที
“หมั้นเหรอครับ?” คำถามของแทนทำให้ฉันนิ่งไป พร้อมเม้มปากแน่น ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
“ตอบมันไปสิว่าเธอเป็นว่าที่คู่หมั้นของฉัน”
“ว่าที่คู่หมั้น?” แทนทวนคำพูดของพี่ลีวายอีกครั้ง ส่วนฉันได้แต่ยืนนิ่ง
พี่ลีวายเดินมาใกล้ ๆ แทนก่อนจะเหลือบตามองฉันแล้วถาม “เธอไม่ได้บอกเหรอ?”
“…” ฉันไม่ตอบอะไรทั้งนั้นได้แต่นิ่งและเงียบ
เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบพี่ลีวายก็เปลี่ยนมามองแทน แล้วถาม “อยากหมั้นกับเธอแทนฉันไหมล่ะ เอาสิ! ฉันยกให้”
มันจุกแน่นไปทั้งอกกับคำพูดที่พี่ลีวายเพิ่งพ่นออกมา เห็นฉันเป็นสิ่งของหรือไงถึงคิดจะยกให้ใครก็ได้แบบนี้ รู้ว่าเขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกฉันเลยเวลาพูดคำเหล่านั้น แต่ต่อหน้าคนอื่นแบบนี้มันเกินไปหรือเปล่า
“ถ้าผมตอบว่าอยากได้… ก็จะยกให้เลยอย่างนั้นใช่ไหมครับ?” เหมือนแทนจะจริงจังซะด้วย เขาจ้องหน้าพี่ลีวายอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัวเลยสักนิด
“ได้! ก็แค่ของเหลือจากฉัน… อยากได้ก็เอาไป”
“หมายความว่ายังไงครับพี่มิลิน”
“… ไม่มีอะไรหรอกแทนกลับไปก่อนนะพี่ขอ”
“บอกมันไปสิว่าเธอกับฉันเอา…”
“พี่ลีวาย!! หยุดได้แล้วค่ะ” ครั้งแรกที่ฉันขึ้นเสียงใส่พี่ลีวาย
อย่างไม่หวาดกลัวเพราะเขาพูดเรื่องที่ไม่สมควรพูด
“ขับรถดี ๆ นะแทน ขอบคุณมากที่เลี้ยงข้าวพี่วันนี้”
ฉันบอกแทนก่อนจะจับมือพี่ลีวายแล้วรีบพาเดินออกมา
จากตรงนั้น ฉันรู้ว่าตอนนี้แทนกำลังสับสนและงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
และฉันก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายว่ายังไง
พรึบ! เมื่อเดินออกมาไกลแล้วพี่ลีวายก็ชักมือออก เขาแสดง
สีหน้าเย็นชาออกมาทั้งที่ตัวเองพูดแย่ ๆ แบบนั้นก็ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด
“แทนไม่รู้เรื่องหมั้น ทำไมพี่ลีวายถึงไปพูดแบบนั้น”
“แล้วยังไง?”
“มิลินไม่เคยคิดจะบอกใคร ทั้งเรื่องหมั้นแล้วก็เรื่อง…”
เสียงของฉันขาดหายไปเพราะไม่อยากเอ่ยคำนั้นออกมา แต่พี่ลีวาย
กลับพูดแทนอย่างไร้ความรู้สึก “จะพูดว่าแล้วก็เรื่องที่เธอมีอะไรกับฉัน?”
“ค่ะ มิลินไม่เคยอยากประกาศให้ใครรู้”
“เธอกำลังจะพูดอะไรก็พูดมา”
“ต่อไปนี้พี่ลีวายก็ห้ามพูดเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด”
“ทำไมฉันต้องฟังที่เธอสั่ง”
“ไม่รู้สึกอะไรกับมิลินไม่ใช่เหรอคะ…”
“อืม! ไม่เคยคิดและไม่มีวันจะคิด” คำตอบทำให้ฉันเจ็บปวดถึงแม้จะรู้ดีอยู่แล้วแต่ใจมันยังเจ็บซ้ำ ๆ
“ไม่รักก็ไม่เป็นไร… แต่อย่ายกให้ใครอีก… มิลินไม่ใช่สิ่งของ
ที่จะยกให้ใครก็ได้นะคะ”
“สำหรับฉันเธอก็เป็นได้แค่นั้น หวังอะไร?” แต่ละคำพูดของ
คนตรงหน้าสร้างความเจ็บปวดให้ฉันมากถึงมากที่สุด
“พี่ลีวายไม่เคยรู้สึก คงไม่รู้ว่ามิลินเจ็บปวดขนาดไหน ทั้งคำพูดและการกระทำทั้งหมดที่แสดงออกมาว่ารังเกียจ มันทำให้รู้สึกแย่มาก ๆ”
“รู้สึกยังไงก็แสดงออกไปแบบนั้น ฉันผิดตรงไหน”
“แล้วมิลินรักพี่ลีวายมันผิดตรงไหนคะ” ความอ่อนแอของฉัน
มันทำให้น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม ตอนนี้เหมือนได้ระบายความอึดอัดที่ตัวเองไม่เคยได้พูดมันให้คนตรงหน้าได้รับรู้
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD