เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 21
สรุปบท เด็กดื้อ - 21 รู้สึกยังไง: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
อ่านสรุป เด็กดื้อ - 21 รู้สึกยังไง จาก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD โดย GoodNovel
บทที่ เด็กดื้อ - 21 รู้สึกยังไง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย GoodNovel อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“คนนี้ใครเหรอคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งข้าง ๆ พี่ลีวายถามขึ้นมา
“เธอควรสนใจฉันไม่ใช่คนอื่น” พี่ลีวายออกคำสั่ง ก่อนที่เธอ
คนนั้นจะยิ้มเย้ยฉัน แล้วเอามือเลื่อนลงต่ำลูบเป้ากางเกงของพี่ลีวาย
หัวใจของฉันมันรู้สึกเจ็บปวดจนถึงขีดสุด หากเราสองคนไม่ได้
มีอะไรเกินเลยกันคงไม่เจ็บขนาดนี้ ทั้งการกระทำและคำพูดนั้น
หากต้องนั่งอยู่ตรงนี้ฉันอาจจะร้องไห้ออกมา
ผ่านไปเกือบสิบนาทีที่ฉันนั่งก้มหน้าก้มตาและพี่ลีวายก็นัวเนียกับผู้หญิง ได้ยินเสียงหวาน ๆ ของผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ พี่ลีวาย เธอทั้งพูดประจบเอาใจสารพัด
ฉันได้แต่กำมือแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ พยายามข่มใจ
ไม่ให้ตัวเองร้องไห้ทั้งที่มันทั้งเจ็บและจุกไปทั้งอก
“มึงจะให้น้องมาดูตัวเองทำแบบนี้เนี่ยนะ” พี่คัลเลนถามพี่ลีวาย
“เกี่ยวอะไรกับมึง” ฉันเหลือบตามองคนตรงหน้า ซึ่งพี่ลีวาย
ก็มองอยู่เหมือนกัน
“มึงแม่งโคตรบ้าเลยว่ะ”
“แล้วยังไง”
พี่คัลเลนถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะหันหน้ามาคุยกับฉัน
“อยากออกไปจากตรงนี้ไหม?”
“เอ่อ… อยาก…”
“มึงยุ่งอะไรด้วย” ยังพูดไม่จบพี่ลีวายก็รีบขัดจังหวะ ก่อน
จะแสดงสีหน้าไม่พอใจ ไม่รู้ทำไมแค่พี่คัลเลนชวนฉันคุยแค่นี้เอง
ไม่เห็นจะต้องทำหน้าแบบนั้น
“มิลินไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
ไม่อยากต้องมานั่งอยู่ตรงนี้ ฉันก็ไม่ต่างอะไรกับอากาศ พี่ลีวายคงอยากให้มาเห็นว่าตัวเองไม่ได้สนใจอะไรในตัวฉันเลย
ขณะที่ฉันลุกขึ้นยืน จู่ ๆ พี่ลีวายก็ลุกขึ้นด้วย ทำให้ตกใจ
จนฉันต้องยืนนิ่งไม่กล้าขยับ
“ไปสิ” เสียงทุ้มออกคำสั่ง
“จะ… ไปด้วยเหรอคะ”
“ห้องน้ำอยู่ชั้นล่าง ไปคนเดียวมันอันตราย”
เป็นห่วงอย่างนั้นเหรอหรือมีอะไรแฝงอยู่ ฉันไม่เข้าใจอะไร
หลาย ๆ อย่างที่พี่ลีวายกำลังทำอยู่ในตอนนี้ ตกลงเขาต้องการอะไร
กันแน่
“ไม่ต้องพาไปด้วยตัวเองก็ได้ค่ะ เดี๋ยวมิลินให้พี่บอดี้การ์ดตรงนั้นพาไปก็ได้”
“ตามฉันมา” เหมือนพี่ลีวายจะทำเป็นหูทวนลมกับสิ่งที่ฉันพูด เขาเดินนำไป นั่นหมายความว่าฉันก็ต้องตามเขาไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
เมื่อเดินมาจนถึงทางเข้าห้องน้ำฉันก็หันมามองพี่ลีวายเพราะ
เขาทำเหมือนว่าจะเข้าไปด้วย
“ระ... รอข้างนอก… อ๊ะ…!!”
ดวงตาทั้งสองของฉันเบิกกว้างขึ้นทันทีด้วยความตกใจ เมื่อถูก
พี่ลีวายกระชากแขนเข้ามาในห้องน้ำโดยไม่ทันตั้งตัว แถมเขายัง
ล็อกประตูไว้ด้วย
“พี่… ลีวาย… จะทำ…” ฉันถอยหลังทีละก้าวเมื่อคนตรงหน้าค่อย ๆ เดินมาใกล้ ๆ
“รู้สึกยังไง” เสียงทุ้มเอ่ยถาม ทำให้ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก
“ระ… รู้สึกอะไรคะ”
“ที่เห็นแบบนั้น”
คำถามของพี่ลีวายทำให้ฉันสะอึก เขาอยากรู้ความรู้สึกของฉันไปทำไมกัน ทั้งที่น่าจะรู้ดีว่าต้องเจ็บปวดแค่ไหน
“ต้องการให้มิลินเสียใจเหรอคะถึงได้ตั้งใจทำแบบนั้น”
“แล้วเธอเสียใจหรือเปล่า?”
“ถ้าตอบว่าไม่ก็คงโกหกใช่ไหมล่ะคะ”
ฉันถอยหนีมาจนติดกับอ่างล้างมือในห้องน้ำ พอจะเบี่ยงตัวหนีไปอีกทางก็ถูกแขนแกร่งทั้งสองข้างวางมากั้นกลางระหว่างตัวของฉันเอาไว้
“รู้ไหมว่าฉันทำไปทำไม?”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD