@วันต่อมา
สุดท้ายฉันก็ถูกมาลิคบังคับให้มาด้วย ตอนนี้รถหรูจอดอยู่ที่บริษัทของคาแลน มีพนักงานมารอรับเขาคงรู้ก่อนแล้วว่ามาลิคจะมาในวันนี้
“คุณคาแลนประชุมอยู่รอประมาณครึ่งชั่วโมงนะคะ” พนักงานพามาลิคกับฉันมาที่ห้องรับรอง
“ขยับมานั่งใกล้ ๆ” เสียงทุ้มออกคำสั่งเพราะฉันนั่งห่างเขา “อย่าทำเหมือนรังเกียจว่าที่คู่หมั้นขนาดนั้น”
“ก็รู้นี่คะ”
“มิลา อย่าคิดว่าอยู่ถิ่นมันแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไร”
“…”
“อยากให้คาแลนมันมาเห็นฉากตอนเธอกับฉันกำลังมีความสุขกันไหม”
“…” เลว เขามันเลวไร้ที่ติจริง ๆ
“มันคงขยะแขยงเธอมากแน่ ๆ”
“คุณต่างหากที่น่าขยะแขยง”
มาลิคคว้ามือมากระชากแขนฉันแล้วดึงให้มานั่งแนบติดกับตัวเอง
“อย่าลืมเรื่องยา มิลาขอไปหวังว่าคุณจะทำตามที่รับปาก” ฉันทวงสัญญาเพราะตอนนั่งรถมา เราคุยเรื่องนี้กันแล้ว
“ขอเยอะขนาดนั้นเหมือนเธอกำลังคิดจะหนีฉันเลยนะ”
“ถ้าไม่ตุกติกวันนี้เขาจะเซ็นยกหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ที่คุณต้องการให้แน่นอน”
“เอาสิ ฉันไม่ผิดคำพูดอยู่แล้ว แต่อย่าคิดหนีก็แล้วกันเพราะเธอไม่มีทางหนีพ้น”
“…”
“ฉันน่ะถูกใจเธอมาก ๆ เลยนะมิลา ถ้าถูกทรยศคงเจ็บไม่น้อย”
“… ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
“รีบไปรีบมา”
มาลิคยอมปล่อยมือจากเอวฉันง่าย ๆ จึงรีบลุกออกจากห้องแล้วตรงมายังห้องน้ำ รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความไปหาคาแลน
ครั้งนี้สิ่งที่มาลิคทำมันเกินกว่าจะรับได้ ฉันไม่อยากหมั้นกับคนเลว ๆ แบบเขา ไม่อยากตกอยู่ภายใต้คำสั่งของคนชั่วอีกต่อไปแล้ว
เมื่อคืนฉันนอนคิดทั้งคืน ในที่สุดก็ตัดสินใจว่าจะบอกเรื่องหุ้นกับคาแลน เขาต้องมีวิธีรับมือ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะช่วยเขาได้ก่อนจะพามินลี่หนีไปจากมาลิค
ฉัน: มาพบฉันที่ห้องน้ำชั้นรับรองแขกได้ไหมคะ
รอไม่นานข้อความก็ถูกเปิดอ่าน ก่อนที่คาแลนจะตอบกลับ
คาแลน: ฉันประชุมอยู่
ฉัน: แต่ฉันมีเรื่องสำคัญจะพูดกับคุณ
คาแลน: มีอะไรก็พิมพ์มา
ฉัน: ขอร้อง เฮียมาเจอมิลาหน่อยได้ไหมคะ
ข้อความถูกเปิดอ่านทันที แต่คาแลนกลับเงียบตอนนี้เริ่มกระวนกระวายแล้ว เพราะถ้านานกว่านี้มาลิคจะสงสัยแน่ ๆ
ฉัน: เฮียมาหาหนูก่อนได้ไหมคะ
คาแลน: กำลังไป
ฉันเม้มปากกำโทรศัพท์ในมือแน่นที่ตัวเองพิมพ์แบบนั้นออกไปทำเอาใบหน้ามันร้อนผ่าว ตอนพิมพ์ไม่ได้คิดอะไรเลย แต่ตอนนี้เริ่มคิดแล้วว่าถ้าคาแลนมาฉันจะกล้ามองหน้าเขาหรือเปล่า
แกร็ก!! เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้ฉันเงียบหันไปมอง เป็นคาแลนจริง ๆ เขามาเร็วกว่าที่คิด
“มีอะไร คงเป็นเรื่องสำคัญถึงพิมพ์แบบนั้น”
“…”
“เธอก็รู้ว่าฉันเป็นยังไงเวลาแทนตัวเองแบบนั้น เล่นกับความรู้สึกของฉันมันสนุกมากไหมมิลา”
คนตัวสูงเดินมาใกล้ ๆ ก่อนจะดันตัวฉันมาติดกับขอบอ่างล้างมือ แล้วใช้ท่อนแขนทั้งสองข้างกั้นไว้ไม่ให้หนี
ใบหน้าคมคายก้มลงมาใกล้ ๆ กระซิบถามที่หู “ถามว่าสนุกไหม”
“อย่านะ!! มิลาแค่อยากเตือนห้ามตามสืบเด็ดขาด”
“ทำไมมินถึงป่วย ทำไมหนูถึงไปอยู่กับมัน รู้ไหมเวลาที่ขอร้องให้เลิกยุ่งแววตาของหนูมันกำลังรั้งให้เฮียอยู่”
“…”
“แค่หนูพูดมาว่าอยากให้เฮียช่วย วันนี้จะเป็นวันตายของไอ้มาลิค”
“ยะ… อย่าทำเขา ถ้าเฮียฆ่าเขามันจะเป็นเรื่องใหญ่”
ฉันรีบห้ามที่ไม่อยากพูดเพราะแบบนี้ไง ถ้ามาลิคตายทุกอย่างจะวุ่นวายกว่านี้ เกิดสงครามระหว่างสองตระกูลใหญ่แน่ ๆ และฉันคงไม่สบายใจหากตัวเองเป็นต้นเหตุ
ขอโทษที่กลับเข้าไปในชีวิตไม่ได้
ขอโทษที่กลับไปเป็นเจ้าสาวให้เฮียไม่ได้อย่างที่เคยสัญญาไว้
“มิลาตั้งใจมาเตือน เรื่องอื่นอย่าไปสนใจเลยค่ะ”
“สุดท้ายหนูก็ยังเลือกมันอยู่ดี”
“มิลาออกมานานแล้วเดี๋ยวมาลิคจะสงสัย ขอตัวก่อนนะคะ”
คาแลนยอมผลักตัวออกปล่อยให้ฉันเดินออกไปจากห้องน้ำง่าย ๆ โดยไม่รั้งเอาไว้เลย และนี่คือสิ่งที่ต้องการเพราะหากเขารั้งไว้ฉันเองคงจะลำบากใจมาก ๆ
ให้หลังจากที่ฉันเดินกลับมายังห้องรับรองไม่ถึงสิบนาทีคาแลนก็เข้ามา เขานั่งโซฟาตัวที่อยู่ตรงข้ามฉันกับมาลิค สายตาที่คู่ตรงหน้าจ้องมองเราสองคนอย่างไร้คำทักทาย
มาลิคเอามือโอบเอวของฉันไว้ เขาตั้งใจทำให้คาแลนเห็น และเหมือนจะยั่วอารมณ์ของคนตรงหน้าได้ผลซะด้วย เพราะสีหน้าหงุดหงิดของเขาพร้อมสายตาที่จ้องเขม็งมายังแขนของมาลิคที่โอบเอวไว้อยู่
“ว่ายังไง จะให้หุ้นกับฉันหรือเปล่า” หลังจากพูดสาธยายเสร็จมาลิคก็ยิงคำถามทันที ขณะที่คนข้าง ๆ พูด สายตาของคาแลนกลับมองมาที่ใบหน้าของฉันตลอดเวลา
“อะไรกัน เอาแต่มองว่าที่คู่หมั้นของคนอื่นแบบนี้มันเสียมารยาทนะครับ”
“หึ!!” คาแลนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม เขาเอนตัวไปพิงโซฟาด้วยท่าทางที่ผ่อนคลาย ก่อนจะเอ่ยข้อเสนอ “ได้สิถ้าอยากได้หุ้นก็เอาไป แต่แลกกับผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ มึง”
“…” มาลิคพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่คาแลนเสนอให้ ฉันเองก็ตกใจไม่แพ้กันเพราะไม่คิดว่าเขาจะขอแบบนี้
“ยอมแลกหรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD