เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 23
สรุปบท เด็กดื้อ - 23 ฝากดูแล (ทำให้ทรมาน): เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ตอน เด็กดื้อ - 23 ฝากดูแล (ทำให้ทรมาน) จาก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
เด็กดื้อ - 23 ฝากดูแล (ทำให้ทรมาน) คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD ที่เขียนโดย GoodNovel เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ที่ผ่านมาฉันไม่ได้ไปช่วยงานพี่ลีวายแล้วเพราะอ้างกับคุณท่านว่าเรียนหนัก แต่ความจริงคือฉันพยายามหลบหน้าเขา ไม่ใช่ว่า
ไม่อยากเจอแต่เพราะความใจร้ายของพี่ลีวายทำให้ฉันอยากถอยห่าง… แต่ความรู้สึกที่มีมันยังไม่ยอมลดลง
วันนี้คุณท่านต้องไปต่างประเทศแล้วและฉันรู้ดีว่าต้องเจอกับ
พี่ลีวายอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ไปอยู่ที่นู้นอย่าลืมโทรมาหาหนูบ้างนะคะ ครั้งนี้คุณท่านไป
นานมาก ๆ หนูคงคิดถึงแย่” คุณท่านยกมือขึ้นมาลูบศีรษะของฉันเบา ๆ อย่างเอ็นดู
“สายแล้วลูกชายตัวดีของฉันยังไม่โผล่หัวมาอีกรึไง นี่ถ้ามันรู้ว่าฉันกำลังจะตายมันจะเสียใจบ้างไหม”
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะ”
“เฮ้อ! ชอบทำให้หนักใจอยู่เรื่อยอายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว”
ฉันได้แต่ฟังคุณท่านบ่นพี่ลีวายอยู่อย่างนั่นพักใหญ่ ในใจภาวนาขอให้เขาไม่มา แต่ทว่าสิ่งที่ฉันภาวนามันไม่เป็นผลเมื่อเห็นพี่ลีวาย
เดินผ่านประตูบ้านเข้ามา
“ทำไมถึงเพิ่งมาเอาป่านนี้” พอเห็นหน้าลูกชายคุณท่าน
ก็เค้นถามเสียงเข้มทันที
“แค่พ่อจะไปต่างประเทศจะให้ผมมาทำไมครับ” พี่ลีวายถามคุณท่านแต่สายตากลับมองฉัน พอได้สบตากันฉันก็รีบก้มหน้า
หลบความอำมหิต
“ฉันมีเรื่องต้องสั่งแกไว้ก่อนไป”
“เรื่องอะไรครับ”
“ตอนที่ฉันไม่อยู่แกต้องดูแลหนูมิลินให้ดี เข้าใจไหม”
“ทำไมผมต้องทำแบบนั้น”
“นี่เป็นคำสั่งของฉัน หลังจากกลับมาฉันจะจัดการเรื่องหมั้น
ให้เรียบร้อย”
“ผมไม่รับปาก”
“อย่าทำให้ฉันลำบากใจ แล้วหลังจากนี้ก็กลับมานอนที่บ้าน
ทุกวัน”
“แค่ลูกคนใช้พ่อจะสนใจอะไรมากมายหรือเพราะแม่ของเธอ?” พี่ลีวายถามกลับอย่างท้าทาย คำความนั้นทำเอาฉันจุกแน่นอกราว
กับกำลังถูกบีบหัวใจแน่น
“หุบปาก!!” คุณท่านตวาดเสียงดัง ฉันจึงรีบประคองเพราะกลัวอาการป่วยจะกำเริบ
“ผมพูดอะไรผิด”
“แม่ของหนูมิลินไม่ได้เป็นอย่างที่แกว่า อย่าพูดแบบนั้นให้ฉัน
ได้ยินอีก”
พี่ลีวายขมกรามแน่นด้วยความโกรธ สายตาเอาแต่จ้องมองฉัน ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงถูกมองแบบนั้นทั้งที่เงียบตลอดไม่ได้พูดอะไรแทรกเลย
“ทำตามที่ฉันสั่ง ถ้าแกไม่ทำฉันจะปลดแกออกจากประธานบริษัททั้งหมดรวมทั้งหุ้นที่แกถือ”
“ต้องทำกับผมที่เป็นลูกชายแท้ ๆ ขนาดนี้เลยเหรอครับ”
“ฉันแค่อยากเห็นแกเป็นคนที่ดีขึ้น ดูแลหนูมิลินได้”
“ทำไมต้องดูแล เกี่ยวอะไรกับผม!” พี่ลีวายตอบคุณท่านอย่าง
หัวเสีย ก่อนจะถามฉัน “เธอไม่มีปัญญาดูแลตัวเองรึไงฮะ!!”
“…”
“ถือว่าฉันได้สั่งแกไปแล้ว หวังว่าแกจะทำตาม”
คุณท่านบอกอย่างเด็ดขาดก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดิน
ออกจากบ้านโดยมีฉันคอยประคองมาส่งที่รถ
“อย่ายอมให้ลูกชายฉันรังแกอยู่ฝ่ายเดียวล่ะรู้ไหม หนูต้องสู้
มันบ้าง”
“… ค่ะ”
“เฮ้อ! ยอมมันมาตลอดตั้งแต่เด็กแบบนี้ไงตาลีวายถึงได้ใจ”
“…”
“มหาวิทยาลัยปิดเทอมแล้วฉันจะให้ตาลีวายจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินให้”
“ยะ… อย่าลำบากพี่ลีวายเลยค่ะ” ที่ไม่อยากให้พี่ลีวายจัดการเรื่องนี้ก็เพราะว่าฉันอยากหายไปโดยไม่ให้เขารู้
คุณท่านถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะขึ้นไปบนรถโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ ฉันยืนมองจนรถขับออกไปพ้นรั้วบ้าน จากนั้นจึงเดินกลับเข้ามาภายในตัวบ้านและเห็นว่าพี่ลีวายกำลังยืนจ้องเขม็ง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD