เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 23
#วันต่อมา
ตอนนี้ร่างกายของฉันกลับมาอยู่ในสภาพเดิมเหมือนครั้งก่อน โชคดีหน่อยที่ไม่มีไข้ แต่ระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะตรงนั้นมันทั้งบวมและมีเลือดซิบ
เขาคงไม่รู้จักคำว่าถนอม แต่ก็ไม่แปลกเพราะฉันเป็นแค่สิ่งของที่ได้มาง่ายๆ ไม่ใช่คนที่เขาอยากดูแล และฉันก็ไม่อยากเป็นคนๆ นั้นของผู้ชายคนนี้ แค่คิดคงทรมานน่าดู
“เมื่อคืนเธอเป็นเด็ก ฉันจะให้เธอขอได้หนึ่งอย่าง อยากได้อะไรขอมาสิ” คนตัวสูงที่ยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกเอ่ยถามเสียงเรียบ
ฉันใช้เวลาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งว่าจะขออะไร ในเมื่อมีโอกาสจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ ก็คงเสียดายแย่
“ขอหุ้นที่บริษัทคืนได้ไหมคะ”
เมื่อได้ยินคำขอจากฉันคนที่กำลังแต่งตัวก็หยุดชะงักแล้วเดินมาหยุดข้างๆ เตียง “มากไปหรือเปล่า”
“นี่ไงคะสิ่งที่เกลอยากได้”
หมับ!! ฝ่ามือหนาคว้ามาบีบปากของฉัน แววตาที่เรียบนิ่งทำให้ดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังหงุดหงิดกับคำขอของฉัน
“อื้อ” ไม่เคยถูกทำแบบนี้ทำให้ฉันกลัว สายตาคู่นั้นที่ไม่เคยเห็น สีหน้าเกี้ยวกราดนั้น เป็นความกลัวครั้งแรกรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีด้านมืดที่ฉันไม่ควรเข้าไปยุ่ง
“ฉันเสียเงินซื้อหุ้นไปตั้งกี่ร้อยล้าน เธอตอบแทนให้ฉันได้ไม่ถึงครึ่งหนึ่งของราคาที่จ่ายไปด้วยซ้ำ”
“………”
“ถ้าอยากได้คืนก็ทำมากกว่านี้หน่อย”
“….เจ็บ”
“เจ็บมากไหม”
เขาคลายมือออกก่อนจะโน้มลงมากัดริมฝีปากของฉันอย่างแรง ความรู้สึกเจ็บมันแผร่ซ่านทำให้ร่าวกายสั่นสะท้าน ฉันหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มโดยไม่มีเสียงสะอื้น
“ตอบสิว่าเจ็บมากไหม”
“คุณมันโรคจิต” ฉันลืมตาขึ้นยกมือขึ้นมาเช็ดปากตัวเองแฃะเห็นว่ามีเลือดติดมาด้วย เชื่อเขาเลย ต้องทำกันขนาดนี้หรือไง
“อย่าพูดคำนั้น ระวังจะเจ็บตัวอีก”
“……..”
“คนสวยๆ แบบเธอไม่เหมาะกับการพูดคำหยาบเลยนะรู้ไหม”
“คุณใจร้ายมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้อีกนะ”
เพราะอยู่ที่นี่มันน่าเบื่อเกินไปฉันจึงอยากหาอะไรทำ การปลูกพวกดอกไม้ก็เป็นสิ่งที่ชอบทำเพราะแม่ชอบพาปลูกในตอนที่ยังอยู่
“ค่ะ เกลชอบมองแล้วมันสบายตาทำให้คิดถึงแม่”
“แต่ฉันไม่ชอบ”
“…เข้าใจแล้วค่ะ”
“แต่ถ้าเธอเบื่อมากจะทำก็ได้ หรือจะให้เพื่อนมาหาที่นี่ฉันก็ไม่ว่า”
“จริงหรอคะ เกลให้เพื่อนมาหาได้ใช่ไหม”
“อืม” ถึงจะดูใจร้ายไปหน่อยแต่เขาก็ยอมทั้งที่ไม่คิดว่าจะยอม เป็นคนที่อยู่เหนือความคาดหมายจริงๆ
“แล้วถ้าเกลอยากออกไปข้างนอกละคะ”
“จะไปไหนก็ขอก่อน ฉันจะพิจารณาเองว่าเธอควรไปหรือไม่ควร”
“ค่ะ”
ฉันชินแล้วกับชีวิตที่ถูกคนอื่นบงการ หวังว่าสักวันจะหลุดพ้นและได้ใช้ชีวิตของตัวเองจริงๆ สักที การที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบมันคงมีความสุขมากๆ เหมือนตอนที่ยังเรียนอยู่ คิดถึงช่วงนั้นจัง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD