เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 23

#วันต่อมา

ตอนนี้ร่างกายของฉันกลับมาอยู่ในสภาพเดิมเหมือนครั้งก่อน โชคดีหน่อยที่ไม่มีไข้ แต่ระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะตรงนั้นมันทั้งบวมและมีเลือดซิบ

เขาคงไม่รู้จักคำว่าถนอม แต่ก็ไม่แปลกเพราะฉันเป็นแค่สิ่งของที่ได้มาง่ายๆ ไม่ใช่คนที่เขาอยากดูแล และฉันก็ไม่อยากเป็นคนๆ นั้นของผู้ชายคนนี้ แค่คิดคงทรมานน่าดู

“เมื่อคืนเธอเป็นเด็ก ฉันจะให้เธอขอได้หนึ่งอย่าง อยากได้อะไรขอมาสิ” คนตัวสูงที่ยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกเอ่ยถามเสียงเรียบ

ฉันใช้เวลาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งว่าจะขออะไร ในเมื่อมีโอกาสจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ ก็คงเสียดายแย่

“ขอหุ้นที่บริษัทคืนได้ไหมคะ”

เมื่อได้ยินคำขอจากฉันคนที่กำลังแต่งตัวก็หยุดชะงักแล้วเดินมาหยุดข้างๆ เตียง “มากไปหรือเปล่า”

“นี่ไงคะสิ่งที่เกลอยากได้”

หมับ!! ฝ่ามือหนาคว้ามาบีบปากของฉัน แววตาที่เรียบนิ่งทำให้ดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังหงุดหงิดกับคำขอของฉัน

“อื้อ” ไม่เคยถูกทำแบบนี้ทำให้ฉันกลัว สายตาคู่นั้นที่ไม่เคยเห็น สีหน้าเกี้ยวกราดนั้น เป็นความกลัวครั้งแรกรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีด้านมืดที่ฉันไม่ควรเข้าไปยุ่ง

“ฉันเสียเงินซื้อหุ้นไปตั้งกี่ร้อยล้าน เธอตอบแทนให้ฉันได้ไม่ถึงครึ่งหนึ่งของราคาที่จ่ายไปด้วยซ้ำ”

“………”

“ถ้าอยากได้คืนก็ทำมากกว่านี้หน่อย”

“….เจ็บ”

“เจ็บมากไหม”

เขาคลายมือออกก่อนจะโน้มลงมากัดริมฝีปากของฉันอย่างแรง ความรู้สึกเจ็บมันแผร่ซ่านทำให้ร่าวกายสั่นสะท้าน ฉันหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มโดยไม่มีเสียงสะอื้น

“ตอบสิว่าเจ็บมากไหม”

“คุณมันโรคจิต” ฉันลืมตาขึ้นยกมือขึ้นมาเช็ดปากตัวเองแฃะเห็นว่ามีเลือดติดมาด้วย เชื่อเขาเลย ต้องทำกันขนาดนี้หรือไง

“อย่าพูดคำนั้น ระวังจะเจ็บตัวอีก”

“……..”

“คนสวยๆ แบบเธอไม่เหมาะกับการพูดคำหยาบเลยนะรู้ไหม”

“คุณใจร้ายมากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้อีกนะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน