หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันอยู่บ้านโดยไม่ได้ออกไปไหน ไม่พบเจอใครแม้กระทั่งเพื่อนสนิทของตัวเอง ส่วนเจ้าของบ้านก็แทบไม่ได้เจอเลย ทั้งอาทิตย์ ซึ่งแน่นอนว่านั่นเป็นผลดีกับฉัน
“คุณคัลเลนเรียกพบค่ะ” ขณะที่ฉันกำลังนั่งมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่สวนหลังบ้าน แม่บ้านก็เดินมาบอกทำให้ต้องขมวดคิ้วทันที เพราะไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านกลับมาตั้งแต่เมื่อไร
“เขากลับมาแล้วหรอคะ”
“ใช่ค่ะ”
ฉันถอนหายใจเบาๆ พลางคิดในใจว่าผู้ชายคนนี้ตายยากจริงๆ บ่นถึงนิดหน่อยก็โผล่มาแล้ว ไม่อยากเจอหน้าเลยสักนิด ไม่รู้เมื่อไรจะหลุ้ดพ้นสักที
เดินเข้ามาในห้องทำงานเจอกับร่างสูงที่กำลังนั่งตรวจเอกสารอยู่บนโต๊ะ พอเห็นว่าฉันเดินเข้ามาเขาก็เหลือบตาขึ้นมามองแต่ไม่ได้พูดอะไร
“เรียกเกลมามีอะไรหรือเปล่าคะ”
“หืม? ลืมหน้าที่ของตัวเองหรือเปล่า” สายตาคมช้อนขึ้นมองหน้าฉันอย่างตำหนิ ไม่ใช่คนซื่อบื้อที่จะไม่รู้เรื่องว่าอีกฝ่ายกำลังต้องการอะไร
“ไม่ได้ลืมค่ะ เกลเห็นคุณเงียบๆ ไปคงทำงานหนัก”
“เพราะแบบนั้นไงเธอถึงต้องทำให้ฉันผ่อนคลาย”
“ได้สิคะถ้าต้องการ เกลมีหน้าที่ทำแบบนั้นอยู่แล้ว”
“เด็กดี มานั่นตรงนี้สิ”
ฉันเดินมานั่งคุกเข่าลงตรงกลางระหว่างท่อนขาแกร่งตามคำสั่ง มือหนาจับปลายคางขึ้นให้สบตากับเขา แววตาคมคู่นั้นแสดงถึงความต้องการที่ชัดเจน
นิ้วใหญ่เกลี่ยลากไล้บนริมฝีปากของฉันช้าๆ ก่อนจะส่งมันเข้ามาในปาก และฉันก็ดูดเลียมันอย่างรู้หน้าที่ ทำให้คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้พอใจ
“เก่งขึ้นเยอะ”
“เพราะเกลได้ครูสอนดีต่างหากค่ะ”
“ฉันชอบที่สุดเวลาที่เธอไม่ดื้อแบบนี้”
“ปกติเกลก็ไม่ได้ดื้ออะไรนี่คะ ตามใจคุณทุกอย่าง”
“อยากได้อะไรไหม วันนี้ถ้าเธอทำตัวน่ารักฉันจะตามใจ”
“เกลอยากไปเจอเพื่อนค่ะ”
“ทำให้ฉันพอใจสิ แล้วเธอจะได้สิ่งที่ต้องการ”
เขามักจะเอาความต้องการของฉันมาเป็นข้อตกลงเพื่อสนองอารมณ์ของตัวเอง แต่กลับไม่ให้ในสิ่งที่ฉันอยากจะได้มันจริงๆ
ที่ยอมง่ายๆ ไม่ใช่ว่าเป็นแมวเชื่องๆ ไม่ได้เป็นสัตว์เลี้ยงของใคร ฉันแค่อยู่เป็น
“สัญญาสิคะว่าจะไม่ผิดคำพูด” แค่อยากจะแน่ใจว่าฉันจะไม่โดนเขาหลอกทีหลัง แม้ว่าคำพูดมันจะเป็นแค่ลมปากก็เถอะ
“เห็นฉันเป็นคนแบบไหน?” คัลเลนขมวดคิ้วพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ
นี่คำถามของฉันทำให้เขาเสียอารมณ์หรือเปล่า จากที่จะยอมตามใจไม่ใช่ว่าจะกักขังฉันอีกนะ
“กลัวทำไมฉันแค่ถาม”
“ปะ เปล่านะคะ เกลไม่ได้กลัวสักหน่อย” ทำปากเก่งไปแบบนั้นแต่จริงๆ แล้วฉันกลัวเขามากๆ กลัวจะไม่ได้ไปเจอเพื่อน
“ฉันบอกแล้วไงว่าถ้าทำตัวน่ารักจะตามใจ” ใช่ เขาบอกแบบนั้น แต่ผิดด้วยหรือไงที่ฉันไม่ไว้ใจ
ยิ่งฉันเลียถี่มากเท่าไหร่ ท่อนลำก็แข็งขึ้นมากเท่านั้น เมื่อสัมผัสได้ว่าคัลเลนกำลังเสียวได้ที่ ฉันก็ค่อยๆ ดันเอ็นใหญ่เข้ามาในปาก
ทั้งอมรูดทำลำตั้งแต่ปลายจนสุดโคน ร่างสูงเริ่มเกร็งๆ กระตุกหงึก เขาคงจะเสียวมากแน่ๆ เพราะฉันเพิ่งเคยทำแบบจัดเต็มเป็นครั้งแรก
ฉันหยุดริมฝีปากไว้ที่บริเวณปลายหัว ดูดๆ เลียๆ มันพร้อมทั้งหลับตาพริ้ม ขณะที่มือเรียวค่อยๆ ชักรูดปอกหุ้มเอ็นขึ้นลงรัวๆ
มือหนาของคัลเลน ล้วงเข้ามาใต้เสื้อฉัน ดึงทิ้งให้มันลงมากองอยู่ที่เอวแล้วบีบเคล้นเต้าอวบอย่างรุนแรง ปลายนิ้วพลางบดเคล้าเม็ดนมไปด้วย
“อ๊า ซี้ด แรงอีกเกลครับ อืม~” ไม่เพียงแค่ออกคำสั่งแต่เอวหนายังเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ คัลเลนยังปล่อยให้ฉันทำไปตามจังหวะของตัวเองอยู่
แต่เพราะกลัวจะถูกกระแทกแบบรุนแรงจึงเร่งจังหวะให้ถี่ขึ้นรัวขึ้น มือนึงเลื่อนขึ้นไปเขี่ยเม็ดไตเขาเล่น ส่วนอีกมือลูบไล้ผิวบริเวณพวงไข่จนมันห่อตัวเหี่ยว
จากที่ใช้มือชักรูดในตอนแรกตอนนี้ฉันเปลี่ยนเป็นใช้ทั้งปากรูดท่อนเอ็นทั้งลำแทน ศีรษะผงกเข้าออกรัวๆ อย่างไม่มีพัก
“อ๊า ซี้ด อมเสียวมาก หน้าสวยๆ ของเธอที่มีเอ็นฉันคาอยู่ทำเอาแทบจะแตก” หลังจบประโยคนั้นสิ่งที่ฉันกลัวก็เกิดขึ้น
คัลเลนใช้มือจับศีรษะฉันไว้ จากนั้นก็กระแทกกระทั้นเอวสอบเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ปลายหัวเห็ดทิ่มลึกโดนคอหอยฉันจนชวนอาเจียน ดวงตากลมเบิกโพลงเหลือกมองขึ้นด้านบน
“อื้อ!” ฉันพยายามหายใจเอาอากาศ แต่ท่อนใหญ่ก็ปิดสนิท ขอบปากแสบร้อนไปหมดเพราะขนาดมี่คับแน่นและแรงเสียดสี
“อ๊า ไม่ไหวแล้วจะแตก อืม~” สะโพกของคัลเลนซอยถี่ยับอยู่ภายในโพรงปากของฉัน ตอนนี้ฉันเหมือนคนกำลังจะขาดอากาศหายใจ
เสียงอ๊อกจากในคอดังลอดออกมาให้ได้ยิน ดวงตาฉันพร่ามัวจากม่านน้ำใสๆ ท่อนเอ็นใหญ่ค่อยๆ พองตัวบริเวณปลายหัว เป็นสัญญาณบอกว่าเขาใกล้จะพุ่งน้ำกามออกมา
“ซี้ด ไม่ไหวแล้ว อ๊า กลืนให้หมดนะเกล อืม~” เอวอบรัวเข้ามาอีกไม่กี่ที เอ็นแข็งก็กระตุกพร้อมกับเจ้าของร่าง ก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าใส่ในปากของฉัน
คัลเลนชักแก่นกายออกแล้วรีบใช้มือปิดปากฉันไว้ ราวกับรู้ว่าฉันอยากคายมันออก “ถ้าอยากให้พอใจก็กลืนมันลงไปซะ”
เขาสั่งมาแบบนั้นแล้วฉันจะขัดขืนอะไรได้ นอกจากจำใจยอมกลืนของคาวนี้ลงคอ..
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD