เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 25
“อื้อ!” ฉันพยายามดิ้นขัดขืน แต่ก็ไม่อาจสู้แรงที่มีมากของ
พี่ลีวายได้ กำปั้นเล็กรัวทุบเข้าที่แผงอกอย่างเต็มแรง
แทนที่พี่ลีวายจะยอมหยุด แต่เขากลับใช้ฟันคมกัดริมฝีปากฉันราวกับต้องการลงโทษ ทั้งยังใช้สองมือประคองศีรษะเพื่อบดเบียด
ริมฝีปากเข้ามาให้แนบชิดกว่าเดิม จนตอนนี้ฉันแทบจะไม่มีอากาศ
ได้หายใจ
“โอ๊ย! จะทุบอะไรนักหนาวะ!!” ร่างสูงตวาดถามเสียงดัง แววตาเกรี้ยวกราดจ้องมองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“มะ... มิลินขอตัวก่อนนะคะ” ขืนยังอยู่ตรงนี้ทุกอย่างมันคง
ไม่จบแค่ที่จูบ
อารมณ์พี่ลีวายฉุนเฉียวเอามาก ๆ ด้วย ฉันยังไม่อยากเจ็บตัว เพราะลำพังแค่เจ็บใจก็แทบจะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
“คิดว่าเธอจะได้ก้าวขาออกจากห้องนี้ไปง่าย ๆ เหรอ?”
“มะ... หมายความว่าไงคะ”
“ก็หมายความว่าเธอต้องอยู่ให้ฉันเอาก่อนไง!”
“กรี๊ดดด! ปล่อยมิลินนะคะพี่ลีวาย”
จู่ ๆ พี่ลีวายก็อุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าสาว จากนั้นก็พาเดินไปที่เตียง
ตุ้บ!
“โอ๊ย~” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อถูกโยนลงบนฟูกอย่างแรง
จนรู้สึกจุก
สายตาพร่ามัวจ้องมองพี่ลีวายที่กำลังปลดกระดุมเสื้อออก
ในตอนนั้นฉันแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงเพราะรู้สึกเจ็บ ทว่าก็ไม่อาจปล่อย
ให้เขาทำเรื่องแบบนั้นได้
พรึ่บ!
ไวเท่าความคิด ฉันรวบรวมแรงแล้วลุกวิ่งไปที่ประตู แต่ก็ช้า
กว่าพี่ลีวายที่ตามมาคว้าตัวไว้ได้ทัน
“จะไปไหน คิดว่าคนอย่างเธอจะหนีฉันพ้นเหรอ!!”
“อื้ออ อัก!”
เป็นอีกครั้งที่ฉันโดนเหวี่ยงลงเตียง และครั้งนี้พี่ลีวายก็รีบ
วิ่งขึ้นมาคร่อมตัวฉันเอาไว้ จากนั้นก็ฉีกกระชากเสื้อผ้าของฉันออก
จนขาดรุ่ย
“เธอคงจะชอบให้ฉันใช้ความรุนแรงด้วยสินะ ถึงได้ชอบหาเรื่องขนาดนี้”
“ถ้าเกลียดกันมากก็อย่ามายุ่งด้วยสิคะ ปล่อยมิลินไปไม่ได้
เหรอคะ อึก~” ตอนพูดคำว่าเกลียด ในใจฉันมันบีบรัดแน่นจนปวดอก
ไปหมด
รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจว่าพี่ลีวายเกลียดตัวเองมากขนาดไหน แต่ก็ยัง
มีหน้าไปรักเขา จะให้ทำยังไง ฉันห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้จริง ๆ
“ปล่อยไปก็หมดสนุกสิ ฉันยังอยากสนุกกับเธออยู่”
“แต่มิลินอยากหยุดเรื่องบ้า ๆ พวกนี้ค่ะ” ถึงจะรักเขาแต่ก็
ไม่ได้แปลว่าฉันอยากจะทำอะไรแบบนี้
“โกหก ลึก ๆ แล้วเธอก็อยาก อย่าทำตัวใสซื่อไปหน่อยเลย”
“มิลินไม่อยา… อื้อ!” ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยค ริมฝีปากก็ถูกปิดสนิทพร้อมกับรสจูบที่รุนแรงหนักหน่วง
พี่ลีวายบดขยี้ฉันราวกับอยากจะกลืนกินมันเข้าไป ทั้งยังขบกัดจนได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งอยู่เต็มปาก
มือสากลูบคลำไปทั่วเรือนร่างของฉัน ทั้งยังบีบขยำอย่างเต็มแรงจนผิวเนียนเต็มไปด้วยรอยนิ้ว ตอนนี้เรือนร่างของฉันและเขา
เปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่
“ยะ... หยุดนะคะ อึก อ๊ะ~” ฉันหลุดเสียงครางเมื่อเม็ดปทุมถันถูกปลายลิ้นร้อนตวัดเลียอย่างถี่รัว ขณะที่เต้าอวบอีกข้างถูกเคล้นคลึงจนเต็มแรง
“ปากบอกให้หยุดแต่ร้องครางไม่แผ่ว เธอนี่มันปากไม่ตรงกับใจจริง ๆ”
จู่ ๆ พี่ลีวายก็หยิบผ้าห่มมาปิดหน้าฉันไว้ ฉันที่กำลังจะเอา
มันออกเป็นต้องชะงักเมื่อได้ยินประโยคถัดไป
“อย่าดึงออก ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ”
ตัวของฉันกระเพื่อมสั่นไหวรุนแรงเมื่อถูกสะโพกหนาถาโถม
เข้าใส่เต็มแรง มันเจ็บปวดร้าวที่ตรงนั้นจนแทบขาดใจ ฉันได้แต่
กัดริมฝีปากแน่นจนซ้ำเลือดเพราะตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
“อ๊า~” เสียงทุ้มของพี่ลีวายครางออกมาอย่างพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะเอามือมารีบเคล้นหน้าอกของฉันอย่างรุนแรง
ครั้วนี้มันทรมานจนแทบจะตายไปเลยจริง ๆ เหมือนพี่ลีวาย
ใส่ความโกรธความเกลียดลงมาด้วยขณะกระแทกเอวสอบ
ก็กระชากผ้าห่มที่ปิดคลุมตัวที่สั่นเทาของฉันเอาไว้ออก
แววตาคู่นั้นยังคงมองฉันอย่างเกลียดชังและไร้ความปรานีเช่นเดิม
“ดีใจที่ได้ฉันเป็นผัวจนร้องไห้ออกมาเลยหรือไง”
“อึก~ คนใจร้าย มิลินจะหนีพี่ลีวายไปไกล ๆ”
“ไปสิ! ฉันไม่คิดจะห้ามเธออยู่แล้ว”
“ถ้าวันนั้นมาถึงจริง ๆ หวังว่าพี่ลีวายยังจะพูดคำนี้อยู่นะคะ”
ฉันมองคนตรงหน้าด้วยความโกรธปนเสียใจกับสิ่งที่เขากระทำ
พรึ่บ! มือหนาผลักตัวของฉันออกให้พ้นเตียง ก่อนจะตวาด
บอกเสียงเข้ม
“รีบ ๆ ไสหัวออกไปจากห้องฉัน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD