เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 25

ห้าวันต่อมา

ไม่มีวันไหนเลยที่หลับสนิท ฉันเอาแต่พะวงห่วงน้องสาว บางคืนก็ฝันว่ามินถูกมาลิคทำร้าย เหมือนคืนนี้ที่ฉันสะดุ้งตื่นกลางดึกแล้วสะอื้นร้องไห้

“ฮึก~”

“หนู ร้องไห้ทำไม” คนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ตื่นเพราะเสียงสะอื้นของฉัน เขาตกใจรีบเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟข้างเตียง

“มะ... มิลาฝันเห็นน้อง ฮึก~ มินถูกทำร้าย”

“มันก็แค่ความฝัน อย่าคิดมากคนของเฮียเฝ้าอยู่ตลอดเวลา”

“ฮึก~ เฮียมั่นใจได้ยังไงว่าเขาจะไม่ทำ”

“เพราะมีข้อแลกเปลี่ยนเป็นพี่สาวมันไง วาริสอยู่กับเรามาลิคมันไม่กล้าแน่ ๆ” หลายครั้งที่คาแลนยืนยันแต่ฉันก็ยังกลัว ไม่ไว้ใจมาลิคเลยจริง ๆ

“วาริสเป็นคนมีความสามารถ ถึงมาลิคมันจะไม่เคยสนใจชีวิตใครแต่ไม่ใช่กับวาริสแน่ ๆ เพราะนอกจากจะเป็นพี่สาว ตัวยาที่เธอคิดค้นมันสร้างรายได้ให้มันมหาศาล มันไม่กล้าเสี่ยงแลกหรอก”

“ฮึก~ รีบพามินออกมานะคะ มิลาใจไม่ดีเลย”

“เฮียสัญญาว่ากลับไปรอบนี้จะมามินออกมาให้ได้”

คาแลนดึงฉันมาสวมกอดจากนั้นเขาก็กดจูบลงบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน

“เฮียรักหนูนะ สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ตัดสินใจทำอะไรโดยที่ไม่บอกกัน”

“ค่ะ มิลาสัญญา”

“นอนเถอะคนดี ร้องไห้มาก ๆ มันจะปวดหัวเอานะ”

“อื้อ”

มือหนายกขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาที่เปื้อนบนแก้มให้ จากนั้นก็ดันให้ฉันนอนลงแล้วกอดแน่น คาแลนนอนกอดฉันแบบนี้ทุกคืน

ความอบอุ่นของเขาช่วยปลอบโยนได้อย่างดี สบายใจทุกครั้งที่มีเขาอยู่ใกล้ ๆ เหมือนถูกแบ่งความทุกข์ออกไป

วันต่อมา

ฉันตื่นแต่เช้ามาเตรียมอาหารวันนี้อยากเข้าครัวเองเพราะคาแลนจะไปกรุงเทพฯ ตั้งหลายวัน เขาชอบกินพะแนงหมู ปลาราดพริก ต้มยำกุ้ง ทุกเมนูฉันยังจำได้แม่นเพราะเขาหัดกินหลังคบกับฉันและช่วงที่คบกันชอบอ้อนให้ทำให้กินบ่อย ๆ

“หอมจัง” ไม่รู้ว่าคาแลนมาเมื่อไร ฉันสะดุ้งโหย่งเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลังแถมยังถูกขโมยหอมแก้ม

“เฮีย!! มิลาตกใจหมด”

“เฮียคิดถึงอาหารฝีมือหนูที่สุด”

“กำลังจะทำให้กินนี่ไงคะ”

“ใส่กล่องไว้ให้เฮียเอาไปกรุงเทพฯ ด้วยนะ”

“มันจะไม่เสียเหรอคะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน